یُوحنّا بپتسِمہ ڈیوݨ آلے دی منادی
3
‏1 اُنہاں ڈینہاں ءچ یُوحنّا بپتسمہ ڈیوݨ آلا آیاتے یہُودیہ دے بیابان ءچ ایہہ منادی کرݨ لگا جو ‏2 تَوبہ کروکیوں جو اَسمان دی بادشاہی نیڑے آگئی ہے ۔ ‏3 ایہہ اُوہو ہے جِیندا ذکر یسعیاہ نبی دی معرفت اِیویں تِھیّا ہا جو
بیابان ءچ پُکارنڑآلے دی آواز آندی ہے جو
خُداوند دی راہ تیّار کرو ۔
تے اُوندے رستے سِدھے بنڑاؤ۔
‏4 ایہہ یُوحنّا اُٹھ دے والاں دے کپڑے پیندا ہا تے آپنڑیں کمر دے چودھارُوں چمڑے دا پٹکا بَدھی رہندا ہا تے اُوندی خُوراک ٹِڈیاں تے جنگلی ماکھی ہئی۔ ‏5 اُوں وَیلے یروشلیم تے سارے یہُودیہ تے یَردن دے سارے علاقیاں تُوں لوک یُوحنّا دے کولھ گئے۔ ‏6 تے آپنڑے گناہاں دا اقرار کر تے دریائے یردن ءچ اُوندے تُوں بپتسمہ گھِدّا۔
‏7 پَر جِیں وَیلے اُونیں بہُوں سارے فریسیاں تے صدوقیاں کُوں بپتسمہ کِیتے آپنڑے کولھ آندے ڈِٹھا تاں اُنہاں کُوں آکھیا جو اے ناگ دے بالو!تُہاکُوں کئیں جتا ڈِتے جو آوݨ آلے قہرکِنُوں بھجّو؟ ‏8 بس تَوبہ دے لائق پھل گِھن آؤ ۔ ‏9 تے آپنڑیں اِیں بُھل ءچ نہ رہو جو ابرہام ساڈا پیُو ہےکیوں جو مَیں تُہاکوُں آہدھا ہاں جو خُدا اِنہاں پتھراں تُوں ابرہام کِیتے اولاد پیدا کر سگدے ۔ ‏10 تے ہُنڑ درختاں دی جڑھ اُتے کُوہاڑا رکھ ڈِتا گِیا ہے۔بس جیہڑا درخت چنگا پَھل نئیں ڈیندا اوہ کَپیا تے بھاہ ءچ سَٹیا وَیندے ۔ ‏11 مَیں تاں تُہاکُوں توبہ کِیتے پانڑی نال بپتسمہ ڈیندا ہاں پَر جیہڑا میڈے بعد آندے اوہ میڈے تُوں زیادہ زور آورہے۔مَیں تاں اُوندی جُتیاں وی چاوݨ دے لائق نئیں۔ اوہ تُہاکُوں رُوح القُدس تے بھاہ نال بپتسمہ ڈیسی۔ ‏12 اُوندا ترینگل اُوندے ہَتھ ءچ ہے تے اوہ آپنڑے کھلیان کُوں چنگی طرحاں صاف کریسی تے اوہ دانڑیاں کُوں تاں آپنڑے پَلیاں ءچ کٹھا کریسی پَر بھُوں کُوں اُوں بھاہ ءچ سَٹ ڈیسی جیڑھی وِسمنڑ آلی نئیں ۔
یسُوع دا بپتسمہ
‏13 اُوں وَیلے یسُوع گلیل تُوں یردن دے کِنارے یُوحنّا دے کولھ اُوں تُوں بپتسمہ گِھننڑ آیا۔ ‏14 یُوحنّا ایہہ آکھ تے اُونکُوں ہَٹکنڑ لگا جو مَیں تاں خودتیڈے تُوں بپتسمہ گِھننڑ دا مُتھاج ہاں تے تُوں میڈے کولھ آیا ہیں؟
‏15 یسُوع نیں جواب ڈِتا ہُنڑ تُوں اِیویں ای تھیوݨ ڈے کیوں جو مناسب ہے جو اَساں ساری راستبازی کُوں اِیں طرحاں ای پُورا کروں۔وَل اُو نیں تھیوݨ ڈِتا ۔
‏16 تے یسُوع بپتسمہ گِھن تے فوراً پانڑی تُوں باہر آیاتے ڈیکھو اُوندے کیتے اَسمان کُھل گیِا تے اُونیں خُدا دے رُوحa کُوں کبُوتر دے وانگوں آپنڑے اُتّے لَہندے ڈِٹھا ۔ ‏17 تے ڈیکھو اَسمان تُوں ایہہ آواز آئی جو ایہہ میڈا پیارا پوتر ہے جِیں تُوں مَیں بہُوں خُوش ہاں۔