‏3 تے ڈیکھو کُجھ فقیہاں آپنڑے دل ءچ آکھیا ایہہ کُفر بکدے ۔

‏4 یسُوع اُنہاں دے خیالات جاݨ گِھدے تے آکھیا جو تُساں آپنڑے دل ءچ بُرے گالھیں کیوں سوچیندے ہِوے؟ ‏5 اَسان کیا ہے۔ایہہ آکھنڑ جو تیڈے گناہ معاف تھئے یا ایہہ آکھنڑ جو اُٹھی تے ٹُر پھر ؟ ‏6 لیکن اِیں واسطے جو تُہاکُوں پتا لگے جو ابن ِآدم کُوں زمین اُتے گُناہ معاف کرݨ دا اِختیار ہے (اُونیں مفلُوج کُوں آکھیا ) اُٹھی ۔ آپنڑیں کَھٹ چا تے آپنڑے گھر چلیا وَنج ۔

‏7 اوہ اُٹھی تے آپنڑے گھر چلا گِیا ۔ ‏8 لوک ایہہ ڈِیکھ تے ڈر گئے تے خُدا دی تعریف کرݨ لگے جئیں اِنسان کُوں ایجھا اِختیار بخشیا ۔

‏9 یسُوع اُتھوں کنُوں اَگوُں وَدھ تے متّی ناں دے ہِک محصُول گِھننڑ آلے کُوں محصُول دی چوکی اُتے بیٹھے ڈِٹھا تے اُونکُوں آکھیا میڈے پچُھوں تھی پو ۔ اوہ اُٹھی تے اُوندے پچُھوں تھی پیا ۔

‏10 تے جِیں وَیلے یسُوع متّی دے گھر ءچ کھانڑا کھاوݨ بیٹھا ہا تاں بہُوں سارے محصُول گِھننڑ آلے تے گنُہگار آ تے یسُوع تے اُوندے شاگرداں نال کھانڑا کھاوݨ بیٹھے ۔ ‏11 فریسیاں ایہہ ڈِٹھا تاں اُوندے شاگرداں کُوں آکھیا تُہاڈا اُستاد محصُول گِھننڑ آلیاں تے گنُہگاراں دے نال کیوں کھاندے ؟

‏12 اُونیں ایہہ سُنڑ تے آکھیا جو تندرُستاں کُوں حکیم دی ضرورت نئیں بلکہ بِیماراں کُوں ۔ ‏13 پَر تُساں وَنج تے اِیں دا مطلب پتا کرو جو میں قُربانی نئیں بلکہ رحم پسند کریندا ہاں کیوں جو میں راستبازاں کُوں نئیں بلکہ گنُہگاراں کُوں سَڈݨ آیا ہاں ۔

‏14 اُوں وَیلے یُوحنّا دے شاگرداں نیں یسوع دے کولھ آتے آکھیا کیا وجہ ہے جو اَساں تے فریسی اکثر روزہ رکھیندے ہِن پَر تیڈے شاگرد روزہ نئیں رکھیندے ؟

‏15 یسُوع اُنہاں کُوں آکھیا کیا براتی گھوٹ دے ہوندیاں ماتم کر سگدے ہِن ؟ پَر اوہ ڈینہہ وی آسِن جو گھوٹ اُنہاں کنُوں جُدا کر ڈِتا ویسی ۔ اُوں وَیلے اوہ روزہ رکھیسن ۔

‏16 َ پُرانڑی پُشاک اُتے نَویں کپڑے دی ٹاکی کوئی نئیں لیندا کیوں جو نواں کپڑا اُوں پُرانڑی پُشاک ءچوں کُجھ چھیک گھِندے تے اوہ زیادہ پھَٹ ویندی ہے ۔

‏17 تے نویں مے کُوں پُرانڑیاں مشکاں ءچ نئیں بھریندے کیوں جو مشکاں پھَٹ ویندیاں ہِن تے مے ضائع تھی ویندی ہے تے مشکاں برباد تھی ویندیاں ہِن بلکہ نویں مے کُوں نویاں مشکاں ءچ بھریندن تے اوہ ڈوہائیں سلامت راہندھیا ں ہِن ۔

‏18 اوہ اُنہاں کُوں ایہہ گالھیں آہدھا ای پیا ہا جو ڈیکھو ہِک سردار نیں آتے اُونکُوں سِجدہ کیتا تے آکھنڑ لگا میڈی دِھی ہُنڑئیں مُوئی ہے پَر تُوں آ تے اُوندے اُتے آپنڑاں ہَتھ رکھ تاں اوہ زندہ تھی ویسی ۔

‏19 یسُوع اُٹھی تے اُوندے نال ٹُر پیا تے اُوندے شاگرد وی اُوندے نال تھی پئے ۔

‏20 تے ڈیکھو ہِک عورت جِیندا بارہاں سالہاں کُنوں خُون جاری ہا اُوندے پچُھوں آتے اُوندی پُشاک دے پَلے کُوں ہَتھ لایا ۔ ‏21 کیوں جو آپنڑے دل ءچ ایہہ آدھی ہَئی جو جے میں اُوندی پُشاک کُوں ای ہَتھ لا گِھن ساں تاں ٹھیک تھی ویساں ۔

‏22 یسُوع نیں مُڑ تے اُونکُوں ڈِٹھا تے آکھیا دِھی حوصلہ رکھ۔ تیڈے اِیمان نیں تیکُوں چنگا کر ڈِتے۔ تے اوہ عورت اُوں وَیلے ای چنگی تھی گئی ۔

‏23 جِیں وَیلے یسُوع سردار دے گھر آیا تے بانسلی وجاوݨ آلیاں کُوں تے بھِیڑکُوں شور مچیندے ڈِٹھا ۔ ‏24 تاں آکھیا پَرے تھی وَنجو کیوں جو چھوہیر موئی نئیں بلکہ سُتی پئی ہے ۔تے اوہ اُوندے اُتے کھلنڑ لگ پئے ۔ ‏25 پَر جِیں وَیلے بھِیڑکُوں اُتھوں کڈھ ڈِتا گِیا تاں اُونیں اندر وَنج تے چھوہیر دا ہَتھ پکڑیا تے اوہ اُٹھ پئی ۔ ‏26 تے اِیں گالھ دی شُہرت اُوں سارے علاقے ءچ پھیل گئی ۔

‏27 تے جیہڑے وَیلے یسُوع اُتھوں کنُوں اَگُوں روانہ تھیّا تاں ڈو اندھے اُوندے پچُھوں دھاڑ دھاڑ کریندے ہوئے آکھنڑ لگے اے ابن ِ داؤد ساڈے اُتے رحم کر ۔

‏28 جِیں وَیلے اوہ گھر ءچ داخل تِھیّا تاں اوہ اندھے اُوندے کولھ آئے تے یسُوع اُنہاں کُوں پُچھیا کیا تُہا کُوں یقین ہے جو میں ایہہ کر سگدا ہاں ؟ اُنہاں اُونکُوں آکھیا ہاں خُداوند۔

‏29 وَل اُونیں اُنہاں دے اَکھیں کُوں ہَتھ لایا تے آکھیا تُہاڈے اِیمان دے مطابق تُہاڈے کیتے تھیوے ۔ ‏30 تے اُنہاں دے اَکھیں کھُل گئیاں تے یسُوع اُنہاں کُوں سختی نال آکھیا خبردار کہیں کُوں پتا نہ لگے ۔

‏31 پَر اُنہاں باہر وَنج تے سارے علاقے ءچ اُونکُوں مشہور کر ڈِتّا۔

‏32 جیہڑے وَیلے اوہ باہر ویندے پئے ہَن تاں لوک ہِک گونگے کُوں جَیندے ءچ بد رُوح ہئی اُوندے کولھ گھِن آئے ۔ ‏33 تے جِیں وَیلے اوہ بدرُوح کڈھ ڈِتی گئی تاں گونگا بولنڑ لگ پیا تے لوکاں حیران تھی تے آکھیا جو اِیجھا اِسرائیل ءچ کڈھائیں نئیں ڈِٹھا گِیا ۔ ‏34 پَر فریسیاں آکھیا جو ایہہ تاں بدرُوحاں دے سردار دی مدد نال بدرُوحاں کُوں کڈھیندے ۔

‏35 تے یسُوع سارے شہراں تے دیہاتاں ءچ وَنج تےاُنہاں دے عبادت خانیاں ءچ تعلیم ڈیندا تے بادشاہی دی خُوش خبری سُنڑیندا تےہر طرح دی بیماری تے کمزوری کوں دُور کریندا ریہا ۔ ‏36 تے جِیں وَیلے اُونیں بِھیڑکُوں ڈِٹھا تاں اُونکُوں اُنہاں اُتے ترس آیا کیوں جو اوہ اُنہاں بھیڈاں وانگوں جَنہاں دا کوئی آجڑی نہ ہووے بہُوں بدحال تے پریشان ہَن ۔ ‏37 وَل اُونیں آپنڑے شاگرداں کُوں آکھیا جو فصل تاں بہُوں ہے پَر مزدور تھوڑے ہِن ۔ ‏38 بس تُساں فصل دے مالک دی مِنت کرو جو اوہ آپنڑیں فصل کَپنڑ کیتے مزدور بھیج ڈیوے ۔