‏3 تے جِیں وَیلے اوہ زیتون دے پہاڑ اُتے بیٹھا ہا تاں اُوں دے شاگرد کلیھپے ءچ اُوں دے کولھ آ تے آکھنڑ لگے، ساکوں ڈسا جو ایہہ گالھیں کِیں وَیلے تھیسن، تے تُیڈی آمد تے دُنیا دے خاتمے دا کیہڑا نِشان ہوسی ؟

‏4 یسُوع جواب ءچ اُنہاں کُوں آکھیا خبردار! کوئی تُہاکُوں گمراہ نہ کر ڈیوے ۔ ‏5 کیوں جو بہُوں سارے میڈے ناں کنُوں آسن تے اَکھیسن جو میں المسیح ہاں، تے بہُوں سارے لوکاں کُوں بے دین کر ڈیسن ۔ ‏6 تے تُساں جنگاں تے جنگاں دیاں افواہاں سُنڑسو ۔ خبردار! گھبرا نہ ونجائے، کیوں جو اِنہاں گالھیں دا تھیوݨ لازم ہے ۔ پَر اَجنڑ خاتمہ نہ تھیسی۔ ‏7 کیوں جو قوم اُتے قوم تے بادشاہی اُتے بادشاہی چڑھائی کریسی ۔ تے جاہ جاہ قحط تے بھوچال آسن ۔ ‏8 پَر ایہہ سارے گالھیں تاں مصیبتاں دا شروع ای ہوسن ۔

‏9 اُوں وَیلے لوک تُہاکُوں پکڑ پکڑ تے سخت سزاواں ڈیسن تے قتل کریسن۔ تے ساریاں قوماں میڈے ناں دی وجہ کنُوں تُہاڈے نال دشمنڑی رکھیسن ۔ ‏10 اُوں وَیلے بہُوں سارے لوک اِیمان کنُوں پھیر ویسن تے ہِک ڈوجھے کُوں پکڑ ویسن تے آپس ءچ دشمنڑی رکھیسن ۔ ‏11 بہُوں سارے کُوڑے نبی اُٹھی کھڑے تھیسن تے بہُوں سارے لوکاں کُوں بے دین کر ڈیسن ۔ ‏12 بے دینی دے ودھ وَنجنڑ نال لوکاں دی محبت ٹھڈی پے ویسی۔ ‏13 پَر جیہڑا کوئی آخر تَئیں برداشت کریسی، نجات پَیسی۔ ‏14 تے بادشاہی دی اِیں خُوش خبری دی مَنادی ساری دُنیا ءچ کیتی ویسی تاں جو سبھ قوماں کیتے گواہی ہووے، وَل خاتمہ تھیسی۔

‏15 بس جِیں وَیلے تُساں اُوں اُجاڑن آلی مکرُوہ چیز کُوں جِیندا ذِکر دانی ایل نبی کیتے ، مُقدّس جاہ اُتے کھڑا ڈیکھو(پڑھنڑ آلا سمجھ گھِنے)۔ ‏16 تاں اُوں وَیلے جیہڑا یہُودیہ ءچ ہووے اوہ پہاڑاں اُتے بھج وَنجے ۔ ‏17 جیہڑا چَھت اُتے ہووے اوہ گھر ءچوں کُجھ گِھننڑ کیتے تَلے نہ لہوے ۔ ‏18 تے جیہڑا شخص رَڑھ ءچ ہووے، آپنڑاں کپڑا گِھننڑ کیتے وَلا نہ وَنجے ۔ ‏19 پَر اُنہاں اُتے افسوس جیہڑیاں اُنہاں ڈینہاں ءچ حاملہ ہووݨ تے جیہڑیاں کِھیر پلیندیاں ہووݨ ! ‏20 بس دُعا کرو جو تُہاکُوں سِیالے ءچ یا سَبت دے ڈینہہ بھجنڑاں نہ پَوے ۔ ‏21 کیوں جو اُوں وَیلے ایجھی وَڈی مصیبت ہوسی جو دُنیا دے شروع کنُوں نہ تاں ہُنڑ تئیں آئی ہے نہ وَلا کڈھائیں آسی ۔ ‏22 تے جے اُنہاں ڈینہاں دی گِنتی گھٹائی نہ ویندی تاں کوئی شخص نہ بچدا، پَر برگزیدیاں دی خاطر اوہ ڈینہہ گھٹائے ویسن ۔

‏23 اُوں وَیلے جے کوئی تُہاکُوں آکھے جو المسیح اِتھاں ہے یا اُتھاں ہے، تاں یقین نہ کرائے۔ ‏24 کیوں جو کُوڑے مسیح تے کُوڑے نبی اُٹھی کھڑے تھیسن تے ایجھے وَڈے وَڈے نِشان تے انوکھے کَم ڈکھیسن جو جے ممکن ہووے تاں برگزیدیاں کُوں وی بے دین کرڈیوݨ ۔ ‏25 ڈیکھو! میں پہلے ای تُہاکُوں ڈسا ڈِتے۔

‏26 بس جے کوئی تُہاکُوں آکھے جو ڈیکھو اوہ بیابان ءچ ہے تاں باہر نہ ونجائے یا ایہہ جو اوہ اندر کوٹھڑیاں ءچ ہے تاں یقین نہ کرائے ۔ ‏27 کیوں جو جیویں بجلی مَشرِق کنُوں چمک تے مغرب تَئیں ڈِکھالی ڈیندی ہے اُونویں ای ابن ِآدم دا آوݨ ہوسی ۔

‏28 کیوں جو جِتھاں مُردار ہے اُتھاں گیجھ وی جمع تھیسن۔

‏29 تےفوراً اُنہاں ڈینہاں دی مصیبت دے بعدسورج تاریک تھی ویسی، تے چَن دی روشنی نہ رَہسی، تے اَسمان کنُوں تارے ڈھاسن ، تے اَسمان دی قوتاں ہلا ڈِتیاں ویسن ۔ ‏30 تے اُوں وَیلے ابن ِآدم دا نِشان اَسمان اُتے ڈکھائی ڈیسی، تے دُنیا دی سبھ قوماں چھاتی پَٹیسن تے ابن ِآدم کُوں بَدلاں اُتے وَڈی قُدرت تے جلال دے نال آندے ڈیکھسن ۔ ‏31 وَل اوہ آپنڑے فرشتیاں کُوں نرسِنگے دی اُچی اَواز دے نال بھجیسی، تے اوہ اُوندے چُنڑے ہوئے لوکاں کُوں چارے پاسوں یعنی اَسمان دے ہِک سِرے کنُوں ڈوجھے تَئیں جمع کریسن۔

‏32 ہُنڑ ہنجیر دے درخت کنُوں ہِک تمثیل سِکھو ۔ جیویں ای لڑیاں نرم تھیندیاں ہِن تے پتر نکلدے ہِن تُساں جاݨ گھِندے ہِوے جو گرمی آوݨ آلی ہے ۔ ‏33 اُونویں ای جِیں وَیلے تُساں اِنہاں گالھیں کُوں تھیندا ڈیکھسو تاں جاݨ گھنسو جو اوہ نیڑے ہے بلکہ دَروازے اُتے ہے ۔ ‏34 میں تُہاکُوں سچ آہدھا ہاں جو جِیں وَیلے تَئیں ایہہ سبھ کُجھ نہ تھی وَنجے، اِیں نسل دا خاتمہ نہ تھیسی ۔ ‏35 اَسمان تے زمین ٹَل ویسن پَر میڈے گالھیں ہر گز نہ ٹَل سن ۔

‏36 لیکن اُوں ڈینہہ تے اُوں وَیلے کُوں کوئی نئیں جانڑدا، نہ اَسمان دے فرشتہ نہ پوتر پَر صِرف باپ۔ ‏37 جیویں نوح دے ڈینہاں ءچ تِھیّا ہا اُونویں ای ابن ِآدم دے آوݨ دے وَیلے تھیسی ۔ ‏38 کیوں جو جیویں طوفان کنُوں پہلے دے ڈینہاں ءچ نوح دے کشتی ءچ داخل تھیوݨ دے ڈینہہ تَئیں لوک کَھاندے پیندے تے شادی کریندے ہَن۔ ‏39 تے اُنہاں کُوں خیال تک نہ ہا جو کیا تھیوݨ آلا ہے ایہہ تَئیں جو طوفان آیا تے اُنہاں سبھ کُوں وہا تے گِھن نہ گِیا، ابن ِآدم دا آوݨ وی اِیویں ای تھیسی ۔ ‏40 اُوں وَیلے ڈو آدمی رَڑھ ءچ ہوسن ، ہِک گِھن گھدا ویسی تے ڈوجھا چھوڑ ڈِتا ویسی ۔ ‏41 ڈو عورتاں چکی پیندیاں ہوسن۔ ہِک گھِن گھدی ویسی تے ڈوجھی چھوڑ ڈِتی ویسی۔

‏42 بس جاگدے رَہو کیوں جو تُساں نئیں جانڑدے جو تُہاڈا خُداوند کیہڑے ڈینہہ آسی ۔ ‏43 پَر یاد رکھو جو جے گھر دے مالک کُوں پتا ہوندا جو چور رات کُوں کیہڑے وَیلے آسی، تاں اوہ جاگدا رَہندا تے آپنڑے گھر ءچ سَندھ نہ مارݨ ڈیندا ۔ ‏44 اِیں واسطے تُساں وی تیار رَہو کیوں جو جیہڑے وَیلے تُہاکُوں گمان وی نہ ہوسی ابن ِآدم آویسی۔

‏45 اوہ دیانتدار تے عقل مند نوکر کیہڑا ہے، جِیں کُوں اُوندے مالک آپنڑے گھر دے نوکراں چاکراں اُتے مقرّر کر ڈِتّا، تاں جو اُنہاں کُوں وَیلے نال کھانڑا ڈِتا کرے ؟ ‏46 مُبارک ہے اوہ نوکر جِیندا مالک آتے اُونکُوں اِیویں ای کریندا ڈیکھے۔ ‏47 مَیں تُہاکُوں سچ آہدھا ہاں جو اوہ آپنڑے سارے مال دا اِختیار اُونکُوں ڈے ڈیسی۔ ‏48 پَر جے اوہ نوکر بُرا نکلے تے آپنڑے دل ءچ آکھے جو میڈے مالک کُوں آوݨ ءچ اَجنڑ تاں دیر ہے ۔ ‏49 تاں آپنڑے ساتھیاں کُوں مارݨ کُٹنڑ لگے تے شرابیاں دے نال کھاوݨ پیہوݨ شروع کر ڈیوے ۔ ‏50 تاں اُوندا مالک کہیں ایجھے ڈینہہ جِیں وَیلے جو نوکر کُوں اُوندے آوݨ دی اُمید نہ ہوسی تے کہیں ایجھے وَیلے جِیندی اُونکُوں خبر وی نہ ہوسی، وَل آسی ۔ ‏51 تے اوہ اُونکُوں کوڑے لواتے منافقاں دے نال شامل کر ڈیسی جِتھاں رووݨ تے ڈنداں دا پیہوݨ ہوسی ۔