‏4 اُوندے شاگرد اں اُونکُوں جواب ڈِتا جو اِتھاں بیابان ءچ اتنے لوکاں دا پیٹ بھرݨ کیتے کوئی کِتھوں روٹیاں گھِن آوے ؟

‏5 اُونیں اُنہاں کنُوں پُچھیا ، تُہاڈے کولھ کِتی روٹیاں ہِن ؟ اُنہاں جواب ڈِتا سَت ۔

‏6 وَل اُونیں لوکاں کُوں حکم ڈِتا جو زمین اُتے بہہ وَنجو تے اُونیں اوہ سَت روٹیاں گھِدیاں تے شُکر ادا کر تے تروڑیاں تے اُنہاں دے اَگُوں رکھنڑ کیتے آپنڑے شاگرداں کُوں ڈیندا گِیا ،تے اُنہاں نیں لوکاں دے اَگُوں رکھ ڈِتیاں ۔ ‏7 تے اُنہاں دے کولھ کُجھ چھوٹی مچھیاں وی ہَن ۔ اُونیں اُنہاں اُتے برکت منگی تے اُنہاں کُوں آکھیا ایہہ وی اُنہاں دے اَگُوں رکھ ڈیوو ۔ ‏8 بس اوہ کھا تے رَج گئے تے بچے ہوئے ٹکڑیاں دیاں سَت ٹوکریاں چاتیاں ۔ ‏9 تے لوک چار ہزار دے قریب ہَن ۔ وَل اُونیں اُنہاں کُوں رُخصت کیتا ۔ ‏10 تے اوہ فوراً آپنڑے شاگرداں دے نال کشتی ءچ بہہ تے دَلَمنُوتہ دے علاقے ءچ گِیا ۔

‏11 وَل فریسی نِکل تے اُوندے نال تکرار کرݨ لگے، تے اُوں کُوں اَزماوݨ کیتے کوئی اَسمانی نِشان ڈکھاوݨ دا مطالبہ کیتا ۔ ‏12 اُونیں لمبا ساہ گھِدا تے آکھیا اِیں زمانے دے لوک نِشان کیوں ڈیکھنڑ چاہندے ہِن ؟ میں تُہاکُوں سچ آہدھا ہاں جو اِیں زمانے دے لوکاں کُوں کوئی نِشان نہ ڈِتا ویسی ۔

‏13 تے اوہ اُنہاں کُوں چھوڑ تے وَل کشتی ءچ بیٹھا تے پار چلیا گِیا ۔

‏14 تے شاگرد روٹی گھننڑ بُھل گئے ہَن تے اُنہاں دے کولھ کشتی ءچ ہِک روٹی کنُوں زیادہ بِیا کُجھ نہ ہا ۔ ‏15 اُونیں اُنہاں کُوں حکم ڈِتا جو خبردار فریسیاں دے خمیر تے ہیرودیس دے خمیر کنُوں ہوشیار رواہے۔

‏16 اوہ آپس ءچ بحث کرݨ تے آکھنڑ لگے جو ساڈے کولھ روٹی کائنیں ۔

‏17 پَر یسُوع ایہہ پتا کر تے اُنہاں کُوں آکھیا تُساں کیوں بحث کریندے ہِوے جو ساڈے کولھ روٹی کائنیں ؟ کیا تُساں ہُنڑ تَئیں نئیں جانڑدے تے سمجھدے ؟ کیا تُہاڈا دِل سخت تھی گِیا ہے ؟ ‏18 اَکھیں رکھیندے ہوئے وی نئیں ڈیدھے تے کَن رکھیندے ہوئے وی نئیں سُنڑدے ؟ تے کیا تُہاکُوں یاد نئیں ؟ ‏19 جیہڑے وَیلے میں پَنج روٹیاں پنج ہزار کیتے تروڑیاں تاں تُساں ٹُکڑیاں نال بھریاں ہوئیاں کِتی ٹوکریاں چاتیاں ؟

اُنہاں اُونکُوں آکھیا بارہاں ۔

‏20 تے جیہڑے وَیلے سَت روٹیاں چار ہزار کیتے تروڑیاں تاں تُساں ٹکڑیاں نال بھریاں ہوئیاں کِتی ٹوکریاں چاتیاں ؟

اُنہاں اُونکُوں آکھیا سَت ۔

‏21 اُونیں اُنہاں کُوں آکھیا کیا تُساں ہُنڑ تَئیں نئیں سمجھدے ؟

‏22 وَل اوہ بیت صیدا ءچ آیا تے لوک ہِک اَندھے کُوں اُوندے کولھ گھِن آئے تے اُوندی مِنت کیتی جو اُونکُوں ہَتھ لاوے ۔ ‏23 اوہ اُوں اَندھے دا ہَتھ پکڑ تے اُونکوں دیہات کنُوں باہر گھِن گِیا تے اُوندےاَکھیں اُتے تُھک تے آپنڑے ہَتھ اُوندے اُتے رکھے تے پُچھیا کیا تُوں کُجھ ڈیدھا ہیں؟

‏24 اُونیں نظربھواں تے ڈِٹھا تے آکھیا میکُو‎ں لوک ڈِکھالی تاں ڈیندے ہِن پَر ایویں جیویں درخت ٹُردے پھِردے ہووݨ ۔

‏25 وَل اُونیں دوبارہ آپنڑے ہَتھ اُوں آدمی دے اَکھیں اُتے رکھے تے اُونیں غور نال نظر کیتی تے اُوندے اَکھیں ٹھیک تھی گِیا ں تےاوہ ہر چیز صاف صاف ڈیکھنڑ لگا۔ ‏26 وَل اُونیں اُونکُوں اُوندے گھر بھیج ڈِتا تے آکھیا جو اِیں دیہات ءچ پیر وی نہ رکھیں ۔

‏27 وَل یسُوع تے اُوندے شاگرد قیصریہ فِلپُّی دے دیہاتاں ءچ چلے گئے تے رستے ءچ اُونیں آپنڑے شاگرداں کنُوں پُچھیا جو لوک میکُوں کیا آہد ھے ہِن ؟

‏28 اُنہاں جواب ڈِتا جو یُوحنّا بپتسمہ ڈیوݨ آلا، تے کُجھ ایلیّاہ، تے کُجھ نبیاں ءچوں کوئی نبی۔

‏29 اُونیں اُنہاں کنُوں پُچھیا پَر تُساں میکُوں کیا آہدھے ہِوے؟

پطرس اُونکُوں جواب ءچ آکھیا تُوں المسیح ہیں ۔

‏30 وَل اُونیں اُنہاں کُوں تاکید کیتی جو میڈے بارے ءچ کہیں کُوں ایہہ نہ اَکھائے ۔

‏31 وَل اوہ اُنہاں کُوں تعلیم ڈیوݨ لگا جو ضرور ہے جو ابن ِآدم بہوں ڈُکھ چاوے تے بزُرگاں تے سردار کاہناں تے فقیہاں کنُوں رَد کیتا وَنجے تے اوہ قتل کیتا وَنجے تے تریجھے ڈینہہ وَلا زندہ تھی وَنجے ۔ ‏32 اونیں ایہہ گالھ صاف صاف آکھی ۔ پطرس اُونکُوں اَنج گھِن تے ملامت کرݨ لگا ۔ ‏33 پَر اُونیں مُڑ تے آپنڑے شاگرداں کُوں ڈِٹھا تے پطرس کُوں ملامت کیتی تے آکھیا اے شیطان ! میڈی نظراں کنُوں دُور تھی وَنج کیوں جو تُوں خُدا دے گالھیں دا نئیں بلکہ اِنسان دے گالھیں دا لحاظ کریندیں۔

‏34 وَل اُونیں بِھیڑ کُوں آپنڑے شاگرداں سمیت کولھ سَڈ تے آکھیا جے کوئی میڈی پیروی کرݨ چاہندے تاں اوہ آپنڑیں خُودی دا اِنکار کرے ، تے آپنڑیں صلیب چا تے میڈے پچُھوں تھی پووے ۔ ‏35 کیوں جو جیہڑا کوئی آپنڑیں جان بچاونڑ چاہندے اوہ اُونکُوں ونجیسی، تے جیہڑ ا کوئی میڈے تے اِنجیل کیتے آپنڑیں جان ونجیسی اوہ اُونکُوں بچا گھنسی ۔ ‏36 تے آدمی جے ساری دُنیا حاصل کر گھِنے تے آپنڑیں جان دا نقصان چاوے تاں اُونکُوں کیا فائدہ تھیسی؟ ‏37 تے آدمی آپنڑیں جان دے بدلے کیا ڈیسی ؟ ‏38 کیوں جو جیہڑا کوئی اِیں زِنا کار تے خطا کار قوم ءچ میڈے کنُوں تے میڈے کلام کنُوں شرمیسی ، ابن ِآدم وی جِیں وَیلے آپنڑے باپ دے جلال ءچ پاک فرشتیاں دے نال آسی تاں اُوندے کنُوں شرمیسی۔