‏3 جِیں وَیلے اوہ بیت عنیاہ ءچ شمعون کوڑھی دے گھر ءچ کھانڑا کھاوݨ بیٹھا تاں ہِک عورت جٹاماسی دا بہُوں مہانگا تے خالص عِطر سنگ ِ مَر مَر دے عِطردان ءچ گِھن آئی تے عِطردان کُوں تروڑ تے سارا عِطر اُوندے سِر ءچ سَٹ ڈِتا ۔ ‏4 پَرکُجھ آپنڑے دِل ءچ ناراض تھی تے آکھنڑ لگے جو ایہہ عِطر کیوں ضائع کیتا گِیا ؟ ‏5 کیوں جو ایہہ عِطر تَرے سو دینار کنُوں زیادہ ءچ وِک تے غریباں کُوں ڈِتا وَنج سگدا ہا ۔تے اوہ اُونکُوں ملامت کرݨ لگے ۔

‏6 یسُوع آکھیا اُونکُوں چھوڑ ڈیؤ۔ اُونکُوں کیوں پریشان کریندے ہِوے؟ اُونیں تاں میڈے نال بھلائی کیتی ہے ۔ ‏7 کیوں جو غریب غُربا تاں ہمیشاں تُہاڈے نال ہِن ۔ جِیں وَیلے چاہو اُنہاں نال نیکی کر سگدے ہِوے پَر میں تُہاڈے کولھ ہمیشاں نہ رہساں ۔ ‏8 اُوں کنُوں جیہڑا کُجھ تھی سگدا ہا اُونیں کیتا ۔ اُونیں تدفین کیتے پہلے ای میڈے بدن اُتے عِطر مَلیا ۔ ‏9 میں تُہاکُوں سچ آہدھا ہاں جو ساری دُنیا ءچ جِتھاں کِتھائیں اِنجیل دی تبلیغ کیتی ویسی اُتھاں اِیندی یادگاری ءچ اُوندے اِیں کَم دا ذکر وی کیتا ویسی۔

‏10 وَل یہُوداہ اِسکریُوتی جیہڑا اُنہاں بارہاں ءچوں ہا ، سردار کاہناں دے کولھ چلیا گِیا تاں جو اُونکُوں اُنہاں دے حوالے کر ڈیوے ۔ ‏11 اوہ ایہہ سُنڑ تے خوش تھئے تے اُونکُوں رقم ڈیوݨ دا وعدہ کیتا۔ تے اوہ موقع گولھنڑ لگا جو کہیں طرحاں قابو پاتے اُونکُوں پکڑوا ڈیوے ۔

‏12 عید ِ فطیر دے پہلے ڈینہہ یعنی جیہڑے ڈینہہ فسح کُوں ذبح کیتا ویندا ہا ، اُوندے شاگرداں اُوں کنُوںپُچھیا تُوں کِتھاں چاہندیں جو اَساں تیڈے کیتے فسح کھاوݨ دی تیاری کروں ؟

‏13 اُونیں آپنڑے شاگرداں ءچوں ڈو کُوں بھیجیا تے اُنہاں کُوں آکھیا شہر ءچ وَنجو ۔ اُتھاں تُہاکُوں ہِک آدمی مِلسی جیہڑا پانڑی دا گھڑا چاتے ویندا پِیا ہوسی۔ اُوندے پچُھوں لگے وَنجائے۔ ‏14 جیہڑے گھر ءچ اوہ داخل تھیوے ، اُوندے مالک کُوں اَکھائے ، اُستاد پُچھدے جو میڈے کیتے مہمان خانہ کِتھاں ہے جِتھاں میں آپنڑے شاگرداں نال فسح کھا سگاں ؟ ‏15 اوہ خود تُہاکُوں اُتے گھِن ویسی تے ہِک وَڈا سجیا ہویا تے تیار چوبارہ ڈکھیسی ، اُتھائیں ساڈے کیتے تیاری کرائے ۔

‏16 بس شاگرد روانہ تھی گئے تے شہر ءچ آتے سبھ کُجھ اُونویں ای پایا جیویں یسوع اُنہاں کُوں ڈسایا ہا تے فسح کُوں تیار کیتا ۔

‏17 جِیں وَیلے شام تھئی تاں اوہ اُنہاں بارہاں دے نال آیا ۔ ‏18 تے جِیں وَیلے اوہ بیٹھے کھاندے پئے ہَن تاں یسُوع آکھیا میں تُہاکُوں سچ آہدھا ہاں جو تُہاڈے ءچوں ہِک جیہڑا میڈے نال کھانڑا کھاندے ، میکُوں پکڑ ویسی ۔

‏19 اوہ بہُوں غمگین تھئے تے واری واری اُونکُوں پُچھنڑ لگے کیا میں ہاں ؟

‏20 اُونیں اُنہاں کُوں آکھیا جو اوہ بارہاں ءچوں ہِک ہے جیہڑا میڈے نال مُنگر ءچ ہَتھ پیندے ۔ ‏21 کیوں جو ابن ِآدم تاں جیویں اُوندے حق ءچ لکھیا ہے ویند ا ای ہے پَر اُوں آدمی اُتے افسوس جِیندے وسیلے ابن ِآدم پکڑوایا ویندے ! اُوندے کیتے چنگا ہا جو اوہ پیدا ای نہ تھیندا ۔

‏22 اوہ کھاندے ای پئے ہَن جو اُونیں روٹی گِھدی تے برکت ڈے تے تروڑی تے اُنہاں کُوں ڈِتی تے آکھیا گِھنو ، ایہہ میڈا بدن ہے ۔

‏23 وَل اُونیں پیالہ گِھدا تے شُکر کر تے اُنہاں کُوں ڈِتا تے اُنہاں ساریاں اُوندے ءچوں پیتا ۔ ‏24 اُونیں اُنہاں کُوں آکھیا ایہہ میڈا اوہ عہد دا خون ہے جیہڑا بہُوں ساریاں کیتے وہایا ویندے ۔ ‏25 میں تُہاکُوں سچ آہدھا ہاں جو انگور دا شیرہ وَل کڈھائیں نہ پیساں ، اُوں ڈینہہ تَئیں جو خُدا دی بادشاہی ءچ نواں نہ پیواں ۔

‏26 وَل گیت گا تے باہر زیتون دے پہاڑ اُتے گئے ۔

‏27 تے یسُوع اُنہاں کُوں آکھیا تُساں سبھ ٹھوکر کھاسو کیوں جو لکھیا ہے جو

‏29 پطرس اُونکُوں آکھیا بھانویں سبھ ٹھوکر کھاوݨ پَر میں نہ کھا ساں ۔

‏30 یسُوع اُونکُوں آکھیا میں تیکُوں سچ آہدھا ہاں جو تُوں اَج اِیں رات کُکڑ دے ڈو پھیری بانگ ڈیوݨ کنُوں پہلے تَرے پھیری میڈا اِنکار کریسیں ۔

‏31 پَر اُونیں بہُوں جوش ءچ آتے آکھیا جے میکُوں تیڈے نال مَرنڑاں وی پووے تاں وی تیڈا اِنکار ہرگز نہ کریساں ۔

اِیویں ای باقی ساریاں نیں وی آکھیا ۔

‏32 وَل اوہ ہِک جاہ تے آئے جِیندا ناں گتسمنی ہا تے اُونیں آپنڑے شاگرداں کُوں آکھیا جِیں وَیلے تَئیں میں دُعا کریندا ہاں ، تُساں اِتھائیں بیٹھے رَہو ۔ ‏33 تے پطرس تے یعقوب تے یُوحنّا کُوں آپنڑے نال گِھن تے بہُوں پریشان تے بے چین تھیوݨ لگا ۔ ‏34 تے اُنہاں کُوں آکھیا میڈا دِل بہُوں غمگین ہے ، اِتھوں تَئیں جو مرݨ دی نوبت پُج گئی ہے ۔ تُساں اِتھائیں کھڑو تے جاگدے رَہو ۔ ‏35 اوہ ذرا اَگُوں وَدھیا تے زمین اُتے ڈھے تے دُعا کرݨ لگا جو جے ممکن ہووے تاں ایہہ وَیلہ مَیں کنُوں ٹَل وَنجے ۔ ‏36 تے آکھیا ابّا ! اے باپ ! تیڈے کنُوں سبھ کُجھ ممکن ہے ۔ اِیں پیالے کُوں میڈے کنُوں ہٹا گِھن۔ وَل وی جو میں چاہندا ہاں اوہ نئیں بلکہ جو تُوں چاہندیں ، اُوہو تھیوے ۔

‏37 وَل اوہ آیا تے اُنہاں کُوں سُتے ڈیکھ تے پطرس کُوں آکھیا اے شمعون تُوں سُتا پئیں ؟ کیا تُو ں ہِک گھڑی وی نہ جاگ سگیا ؟ ‏38 جاگو تے دُعا کرو تاں جو اَزمائش ءچ نہ پوو۔ رُوح تاں تیار ہے پَر جِسم کمزور ہے ۔

‏39 اوہ وَل چلیا گِیا تے اُوہو گالھ آکھ تے دُعا کیتی ۔ ‏40 وَل آتے اُنہاں کُوں سُتے ڈَٹھا کیوں جو اُنہاں دے اَکھیں نیندر کنُوں بھریاں پیاں ہَن۔ تے اوہ نہ جانڑدے ہَن جو اُونکُوں کیا جواب ڈیوݨ ۔

‏41 وَل تَریجھی پھیری آتے اُنہاں کُوں آکھیا ہُنڑ سُتے رَہو تے آرام کرو ۔ بس وقت آ پُجے ۔ ڈیکھو ابن ِآدم گنہگاراں دے حوالے کیتا ویندے ۔ ‏42 اُٹھو جُلوں ۔ ڈیکھو میڈا پکڑواوݨ آلا نیڑے آݨ پُجے ۔

‏43 اوہ ایہہ آہدھا ای پیا ہا جو یہُوداہ جیہڑا بارہاں ءچوں ہا،تے اُوندے نال ہِک بِھیڑ ، تلواراں تے سَوٹیاں چاتے سردار کاہناں تے فقیہاں تے بزُرگاں وَلُوں آپُجی۔ ‏44 اُوندے پکڑواوݨ آلے نیں اُنہاں کُوں ایہہ نشانی ڈِتی ہئی جو جِیندا میں بوسہ گھِناں اُوہو ہے ۔ اُونکُوں پکڑ تے حفاظت نال گِھن وَنجائے ۔

‏45 اوہ آ تے فوراً اُوندے کولھ گِیا تے آکھیا اے ربّی ! تے اُوندے بوسے گِھدے ۔ ‏46 اُنہاں اُوندے اُتے ہَتھ پا تے اُونکُوں پکڑ گِھدا ۔ ‏47 جیہڑے کولھ کھڑے ہَن اُنہاں ءچوں ہِک آپنڑیں تلوار چھیک تے سردار کاہن دے نوکر اُتے چلائی تے اُوندا کَن اُڈا ڈِتا ۔ ‏48 یسُوع اُنہاں کُوں آکھیا کیا میں کوئی ڈاکو ہاں جو تُساں میکُوں تلواراں تے سوٹے گِھن تے پکڑن آئے ہِوے ؟ ‏49 میں ہر روز ہیکل ءچ تُہاڈے کولھ تعلیم ڈیندا ہم تے تُساں میکُوں نئیں پکڑیا ۔ پَر ایہہ اِیں واسطے تھیّا جو خُدا دا کلام پورا تھیوے ۔

‏50 اِیں تُوں سارے شاگرد اُونکُوں چھوڑ تے بھج گئے ۔

‏51 پَر ہِک نوجوان آپنڑے ننگے جِسم اُتے باریک چادر گِھدے ہوئے اُوندا پِچھوں تھی پِیا ۔ اُونکُوں لوکاں پکڑ گِھدا ۔ ‏52 پَر اوہ چادر چھوڑ تے ننگا بھج گِیا ۔

‏53 وَل اوہ یسُوع کُوں سردار کاہن دے کولھ گِھن گئے تے سبھ سردار کاہن تے بزُرگ تے فقیہہ اُوندے کولھ جمع تھی گئے ۔ ‏54 تے پطرس پَرے کنُوں اُوندے پچُھوں پچُھوں سردارکاہن دی حویلی دے اندر تَئیں گِیا تے پہرے داراں دے نال بہہ تے بھاہ سیکنڑ لگا ۔ ‏55 سردار کاہن تے صدر ِ عدالت آلے یسُوع کُوں مارݨ کیتے اُوندے خِلاف گواہی گولھنڑ لگے پَر نہ پائی ۔ ‏56 کیوں جو بہُوں ساریاں نیں اُوندے اُتے کُوڑیاں گواہیاں تاں ڈِتیاں ، پَر اُنہاں دے بیان نہ مِلدے ہَن ۔

‏57 وَل کُجھ نیں کھڑے تھی تے اُوندے خِلاف ایہہ کُوڑی گواہی ڈِتی جو ‏58 اَساں اُونکُوں ایہہ آہدھے سُنڑیا ہے جو میں اِیں مَقدِس کُوں جیہڑا ہَتھ دا بَنڑیا ہے ، ڈھا ڈیساں تے تَرے ڈینہہ ءچ ڈوجھا کھڑا کر ڈیساں جیہڑا ہَتھ دا نہ بنڑیا ہو سی ۔ ‏59 پَر اِیں دفعہ وی اُنہاں دی گواہی نہ مِلدی ہئی ۔

‏60 وَل سردار کاہن نیں اَدھ ءچ کھڑا تھی تے یسُوع کنُوں پُچھیا جو تُوں کُجھ جواب نئیں ڈیندا ؟ ایہہ تیڈے خِلاف کیا گواہی ڈیندے ہِن ؟

‏61 پَر اوہ چُپ ای ریہا تے کوئی جواب نہ ڈِتا ۔ سردار کاہن اُونکُوں وَلا پُچھیا تے آکھیا کیا تُوں اُوں خُدائے محمود دا پوتر المسیح ہیں ؟

‏62 یسُوع جواب ڈِتا ہاں میں ہاں ، تے تُساں ابن ِآدم کُوں قادر ِ مُطلق دے سجے پاسوں بیٹھا تے اَسمان دے بدلاں اُتے آندا ڈیکھ سو ۔

‏63 سردار کاہن آپنڑے کپڑے پھاڑ تے آکھیا ہُنڑ ساکُوں گواہیاں دی کیاضرورت ہے ؟ ‏64 تُساں ایہہ کفر سُنڑیا ۔ تُہاڈی کیا رائے ہے ؟

اُنہاں سبھ نیں اُوندے خِلاف فیصلہ ڈِتا جو اوہ مَوت دے لائق ہے ۔

‏65 کُجھ اُوندے اُتے تُھکنڑ تے اُوندا مُنہ ڈھک تے اُونکُوں مُکے مارݨ تے اُونکُوں آکھنڑ لگے نبوت کر ! تے سپاہیاں اُونکُوں چماٹاں مار تے آپنڑے قبضہ ءچ گھِن گِھدا ۔

‏66 جِیں وَیلے پطرس تَلے صحن ءچ ہا تاں سردار کاہن دیاں کنیزاں ءچوں ہِک اُتھاں آئی ۔ ‏67 تے پطرس کُوں بھاہ سکیندے ڈیکھ تے اُوندے اُتے نگاہ کیتی تے آکھنڑ لگی تُوں وی اُوں یسُوع ناصری دے نال ہاویں !

‏68 اُونیں اِنکار کیتا تے آکھیا میں کُجھ نئیں جانڑدا تے نہ ای سمجھدا ہاں جو تُوں کیا آہدھی ہیں ۔ وَل اوہ باہر ڈیوڑھی ءچ چلیا گِیا تے کُکڑ بانگ ڈِتی ۔

‏69 اُوہ کنیز اُونکُوں ڈیکھ تے اُنہاں کُوں جیہڑے کولھ کھڑے ہَن ہِک واری وَلا آکھنڑ لگی ایہہ اُنہاں ءچوں ہے ۔ ‏70 پَر اُونیں وَلا اِنکار کیتا۔

تے تھوڑی دیر بعد اوہ لوک جیہڑے کولھ کھڑے ہَن پطرس کُوں وَلا آکھیا یقیناً تُوں اُنہاں ءچوں ہیں کیوں جو تُوں گلیلی وی ہیں ۔

‏71 پَر اوہ لعنت کرݨ تے قَسم کھاوݨ لگا جو میں اِیں آدمی کُوں جِیندا تُساں ذِکر کریندے ہِوے ،نئیں جانڑدا ۔

‏72 تے فوراً کُکڑ ڈوجھی پھیری بانگ ڈِتی ۔ پطرس کُوں اوہ گالھ جیہڑی یسُوع اُونکُوں آکھی ہئی یاد آئی جو کُکڑ دے ڈو پھیری بانگ ڈیوݨ کنُوں پہلے تُوں تَرے پھیری میڈا اِنکار کریسیں۔ تے اِیں اُتے غور کر تے اوہ رو پِیا ۔