اَسمان اُتے حمد تے سِتایش
4
1 اِنہاں گالھیں دے بعد میں نِگاہ چاتی تاں اَسمان ءچ ہِک دروازہ کُھلیا ہویا ڈِٹھا تے اُوں نرسِنگے جِیہی آواز کُوں جیہڑی پہلے میڈے نال مخاطب تھئی ہئی، ایہہ اَکھیندے ہوئے سُنڑیا جو ” اِتھاں اُتے آ وَنج۔ میں تیکُوں اوہ گالھیں ڈِکھیساں، جِنہاں دا اِیندے بعد ہووݨ ضرور ہے۔“ 2 وَل میڈے اُتے ہِک روحانی کیفیت طاری تھی گئی تے کیا ڈیدھا ہاں جو اَسمان اُتے ہِک تخت ہے تے اُوندے اُتے کوئی بیٹھا ہے۔ 3 تے جیہڑا تخت اُتے بیٹھا ہئی، ڈیکھنڑ ءچ سنگ ِیشب تے عقِیق وانگوں نِظر آندا ہئی تے ہِک پِینگھ جیہڑی زُمّرد وانگوں ہئی، تخت دے چودھارُوں ہئی۔ 4 اُوں تخت دے چودھارُوں چویح تخت ہَن جِنہاں اُتے چویح بزُرگ چِٹے کپڑے پاتی بیٹھے ہَن تے اُنہاں دے سِراں اُتے سونے دے تاج ہَن۔ 5 اُوں تخت ءچوں بِجلیاں تےگجکار دیاں آوازاں آندیاں پِیاں ہَن۔ تخت دے سامنڑے سَت چراغ بَلدے پئے ہَن جیہڑے خُدا دیاں سَت رُوحاں aہَن۔ 6 تے اُوں تخت دے سامنڑے بِلّور آلی کار ہِک شفاف شیشے دا سُمندر ہئی۔تخت دے اَدھ ءچ تے چودھارُوں چار جاندار ہَن جِنہاں دے اَگوں پِچھوں اَکھیں ای اَکھیں ہَن۔ 7 پہلا جاندار شیر ِ ببر وانگوں ہا، ڈوجھا وَچھے وانگوں، تَریجھے دی شکل اِنسان وانگوں ہئی تے چوتھا اُڈدے ہوئے عُقاب وانگوں ہا۔ 8 تے چارے جانداراں دے چھی چھی کَھنب ہَن، تے ایہہ ہر پاسوں اَکھیں نال بھرے ہوئے ہَن۔ تے اوہ ڈینہہ رات رُکے بغیر ایہہ آہدھے رَہندے ہَن،
”قدُوس، قدُوس، قدُوس۔ خُداوند قادر مطلق خُدا
جیہڑا ہا، جیہڑا ہے تے جیہڑا آوݨ آلا ہے۔“
9 جِیں وَیلے اوہ جاندار اُوں تخت اُتے بیٹھے ہوئے دی جیہڑا ہمیشاں تئیں زندہ ہے، تمجید، عزّت تے شُکر گُزاری کریندے ہِن 10 تاں اوہ چویح بزُرگ ، جیہڑا تخت اُتے بیٹھا ہے اُوندے اَگوں ڈھے پوندے ہِن تے اُونکُوں جیہڑا ہمیشاں تئیں زندہ ہے سِجدہ کریندے ہِن۔ اوہ آپنڑے تاج اُوں تخت دے سامنڑے رکھ تے ایہہ آہدھے ہِن جو
11 ”اے ساڈے خُداوند تے خُدا
تُوں ای جلال، عزت تے قُدرت دے لائق ہئیں،
کیوں جو تَیں ای ساریاں چیزاں کُوں خلق کیتے،
تے اوہ ساریاں تیڈی ای مرضی کنُوں وجود ءچ آیاں ہِن۔“