‏3 ہِک بِیا فرشتہ سونے دا بخُور دان^a گِھن تے آیا تے قُربان گاہ دے کولھ وَنج کھڑا تھیّا۔ اُونکُوں بہُوں سارا بخُور ڈِتا گِیا تاں جو اوہ اُونکُوں سارے مُقدساں دیاں دُعاواں دے نال تخت دے سامنڑے دی سنہری قُربان گاہ اُتے چڑھاوے۔ ‏4 اُوں بخُور دا دھوواں مُقدساں دیاں دُعاواں دے نال فرشتہ دے ہَتھ کنُوں اُتے اُٹھیا تے خُدا دے حضور وَنج پُجیا۔ ‏5 وَل فرشتہ نیں قُربان گاہ کنُوں بھاہ گِھن تے اُوں بخور دان ءچ بھری تے اُونکُوں زمین اُتے سَٹ ڈِتاتے گجکار دیاں آوازاں تے بجلیاں چمکیاں تے بھوچال آیا۔

‏6 اُوندے بعد اوہ سَت فرشتے جِنہاں دے کولھ اوہ سَت نرسِنگے ہَن، آپنڑا آپنڑا نرسِنگا پھوکنڑ کیتے تیار تھئے۔

‏7 جِیں وَیلے پہلے فرشتے نیں آپنڑا نرسِنگا پھونکیا تاں خُون مِلے ہوئے بھاہ تے اَولے پیدا تھئے جیہڑے زمین اُتے سَٹ ڈِتے گئے۔ اُوندے نال ہِک تِہائی زمین، ہِک تِہائی درخت تے ساری ساوی گھاہ سَڑ گئی۔

‏8 جِیں وَیلے ڈوجھے فرشتے نیں آپنڑا نرسِنگا پھونکیا تاں بھاہ نال بَلدی ہوئی ہِک بہُوں وَڈی پہاڑ نُما چیز سُمندر ءچ سَٹ ڈِتی گئی۔ اُوندے نال ہِک تِہائی سُمندر خون بنڑ گِیا، ‏9 سُمندر دیاں ہِک تِہائی جاندار مخلوقات مَر گِیاں تے ہِک تِہائی جہاز تباہ تھی گئے۔

‏10 جِیں وَیلے تَریجھے فرشتے نیں آپنڑا نرسِنگا پھونکیا تاں مشعل آلی کار بَلدا ہویا ہِک وڈا سِتارہ اَسمان کنُوں ترُوٹ تے ہِک تِہائی دریاواں تے پانڑی دے چشمیاں اُتے ڈھے پِیا۔ ‏11 اُوں سِتارہ دا ناں "کڑواہٹ " ^bہے۔ اُوندے نال ہِک تِہائی پانڑی کوڑا تھی گِیا تے بہُوں سارے لوک اُوں کوڑے پانڑی دے سببّوں مَر گئے۔

‏12 جِیں وَیلے چوتھے فرشتے نیں آپنڑا نرسِنگا پھونکیا تاں ہِک تِہائی سِجھ تے ہِک تِہائی چَن تے ہِک تِہائی سِتاریاں دا نُقصان تھیّا، اِتھوں تئیں جو اُنہاں دا ہِک تِہائی حصہ اَندھارا تھی گِیا تے اِینویں ڈینہہ دا ہِک تِہائی تے رات دا ہِک تِہائی حصہ روشنی کنُوں محرُوم تھی گِیا۔

‏13 جِیں وَیلے میں وَل نِگاہ کیتی تاں ہِک بہُوں وَڈا عقاب اَسمان دی اَدھ ءچ اُڈدا ہویا ڈِٹھا تے اُونکُوں اُچی آواز نال ایہہ آہدھے سُنڑیا جو”اُنہاں تَرے فرشتیاں دے نرسِنگیاں دی آواز دےسببّوں ،جِنہاں دا پھُونکیا وَنجنڑ باقی ہے، زمین دے رَہوݨ آلیاں اُتے افسوس۔ افسوس۔افسوس!“