فرشتہ تے چھوٹا طُومار
10
1 وَل میں ہِک بئے زور آور فرشتہ کُوں ڈِٹھا جیہڑا اَسمان کنُوں لَہندا پِیا ہا۔ اوہ بَدل کُوں ولھیٹی پِیا ہا تے اُوندے سِر اُتے کمان ہئی۔ اُوندا چہرہ سِجھ وانگوں ہا تے جنگھاں بھاہ دے تھمبیاں وانگوں ہَن۔ 2 اُوندے ہَتھ ءچ ہِک چھوٹا طُومار ہئی جیہڑا کُھلا پِیا ہئی۔ اُونیں آپنڑا سجا پیر سُمندر اُتے تے کھبا خشکی اُتے رکھیا، 3 تے اُچی آواز ءچ اِینویں بولیا جِیویں ببر شیر دھاڑ مَریندے۔ جِیں وَیلے اوہ بولیا تاں اُوندی گجکار نال سَت آوازاں سُنڑائی ڈِتیاں۔ 4 اُنہاں گجکار دیاں آوازاں کُوں سُنڑ تے میں لکھنڑ ای لگا ہَم جو اَسمان کنُوں ہِک آواز ایہہ آہدھے ہوئے سُنڑی جو جیہڑا کُجھ گجکار دیاں سَت آوازاں نیں آکھیا ہے اُونکُوں راز ءچ رکھ تے نہ لِکھ۔5 وَل اُوں فرشتہ نیں جِینکُوں میں سُمندر تے خشکی اُتے کھڑے ڈِٹھا ہا، آپنڑا سجا ہَتھ اَسمان دو اُچا کیتا۔ 6 تے ہمیشاں تئیں زندہ رَہوݨ آلے خالق دی جئیں اَسمان، زمین، سمندر تے اُنہاں دے اندر دیاں ساریاں چیزاں کُوں خلق کِیتا، قسم چاتے آکھیا جو ”ہُنڑ مزید دیر نہ تھیسی۔ 7 بلکہ اُنہاں ڈینہاں ءچ جِیں وَیلے ستواں فرشتہ آپنڑا نرسنگا پھوکنڑ آلا ہوسی تاں خُدا دا اوہ پوشیدہ راز ، جیویں اُونیں آپنڑے خِدمت گزار نبیاں کُوں ڈِتا ہئی، کُھل تے پُورا تھی ویسی۔“
8 وَل اوہ آواز جیہڑی اَسمان کنُوں سُنڑائی ڈِتی ہئی، اُونیں میکُوں وَلا آکھیا جو ” اگُوں وَدھ تے اوہ طُومار گِھن چا جیہڑا سمندر تے خشکی اُتے کھڑے ہوئے فرشتہ دے ہتھ ءچ کُھلیا پِیا ہے۔“ 9 اِیں واسطے میں اُوں فرشتہ دے کولھ گِیا تے اُونکُوں آکھیا ”ایہہ طُومار میکُوں ڈے چا۔“ اُونیں آکھیا، ”اُونکُوں گِھن تے کھا گِھن۔ ایہہ تیڈے ڈھیڈ کُوں کوڑا کر ڈیسی پَر تیڈے مُنہ ءچ شہد وانگوں مِٹھا لگسی۔“