سَت فرشتے تے آخری سَت آفتاں
15
1 وَل میں اَسمان ءچ ہِک بِیا عظیم تے انوکھا نِشان ڈِٹھا یعنی سَت فرشتے سَت آفتاں گِھدی کھڑے ہِن۔ ایہہ آفتاں آخری ہِن کیوں جواُنہاں دے نال خُدا دا قہر ختم تھی وَیندا ہے۔2 وَل میں شیشے وانگوں ہِک سُمندر ڈِٹھا جِیندے ءچ بھاہ رَلی پئی ہئی۔ اُوں شیشے دے سُمندر دے کولھ اوہ لوک کھڑے ہَن جیہڑے حیوان تے اُوندے بُت تے اُوندے ناں دے عدد اُتے غالب آئے ہَن۔ اُنہاں دے ہَتھاں ءچ خُدا دیاں بربطاں ہَن۔ 3 تے اوہ خُدا دے بندہ موسیٰ دا گیت تے برّہ دا گیت گاندے پئے ہَن
”اے خُداوند، قادر ِمطلق خُدا!
تیڈے کَم کِتنے عظیم تے عجیب ہِن۔
اے قوماں دے ازلی بادشاہ !
تیڈیاں راہواں راست تے سچیاں ہِن۔
4 اے خُداوند! کوݨ تیڈا خوف نہ منے سی
تےکوݨ تیڈے ناں دی تمجید نہ کریسی؟
کیوں جو تُوں ہِکو قدُوس ہئیں۔
ساریاں قوماں آسِن تے
تیڈے سامنڑے سِجدہ کریسن
کیوں جو تیڈے اِنصاف دے کَم
ظاہر تھی گئے ہِن۔“
5 اِنہاں گالھیں دے بعد میں ڈِٹھا جو عہد دا تمبو a یعنی مَقدِس اَسمان ءچ کھول ڈِتا گِیا۔ 6 تے اُوں مَقدِس ءچوں سَت فرشتے سَت آفتاں گِھدی ہوئے باہر آئے۔ اوہ صاف چمکدی سُوتی پُشاک پاتی کھڑے ہَن تے سینے اُتے سنہری سینہ بند بَدھی کھڑے ہَن۔ 7 وَل اُنہاں چار جانداراں ءچوں ہِک نیں اُنہاں سَت فرشتیاں کُوں سونے دے سَت مُنگر ڈِتے جیہڑے ہمیشاں تئیں زندہ رَہوݨ آلے خُدا دے قہر نال بھرے پئے ہَن۔ 8 تے سارا مَقدِس خُدا دے جلال تے اُوندی قُدرت دے دُھوئیں کنُوں بھریج گِیا تے اُنہاں فرشتیاں دیاں سَت آفتاں ختم تھی وَنجنڑ تئیں کوئی اُوں مَقدِس ءچ داخل نہ تھی سگیا۔