خُدا دے قہر دیاں آفتاں دے مُنگر
16
1 وَل میں مَقدِس ءچوں ہِک اُچی آواز اُنہاں سَتاں فرشتیاں کُوں ایہہ آہدھے ہوئے سُنڑی جو ”وَنجو، خُدا دے قَہر دے سَت مُنگراں کُوں زمین اُتے وِیٹ ڈیوو۔“2 پہلا فرشتہ گِیا تے اُونیں آپنڑا مُنگر زمین اُتے وِیٹ ڈِتا۔تے اِیندے نال جیہڑے لوکاں اُتے اُوں حیوان دا نشان لگا ہا تے جیہڑے اُوں بُت دی عبادت کریندے ہَن، اُنہاں دے جِسماں اُتے بہُوں بُرے تےدرد ناک ناسُور نِکل آئے۔
3 وَل ڈوجھے فرشتہ نیں آپنڑا مُنگر سُمندر اُتے وِیٹ ڈِتا تے سارا سُمندر مُردے دے خون وانگوں تھی گِیا تے سُمندر ءچ سارے جاندار مَر گئے۔
4 وَل تَریجھے فرشتہ نیں آپنڑا مُنگر دریاواں تے چشمیاں دے پانڑی اُتے وِیٹ ڈِتا تے اُنہاں دا پانڑی وی خون بنڑ گِیا۔ 5 وَل میں پانڑیاں اُتے اختیار رکھنڑ آلے فرشتہ کُوں ایہہ آہدھے ہوئے سُنڑیا جو
”اے قدُوس! تُوں جیہڑا ہئیں تے جیہڑا ہَویں،
تُوں عادل ہئیں جو تُوں ایجھے فیصلے کیتے۔
6 کیوں جو اُنہاں نیں تیڈے مُقدّساں تے نبیاں دا خون وَہایا
تے تَیں اُنہاں کُوں پیوݨ کیتے خون ای ڈِتا۔
اوہ اِیندے لائق ہَن۔“
7 وَل میں قُربان گاہ ءچوں ایہہ آواز سُنڑی جو
”اے خُداوند، قادر ِ مُطلق خُدا!
بے شک تیڈے فیصلے سچّے تے راست ہِن۔“
8 وَل چوتھے فرشتے نیں آپنڑا مُنگر سِجھ اُتے وِیٹ ڈِتا تے سِجھ کُوں لوکاں کُوں بھاہ نال ساڑن دا اِختیار ڈِتا گِیا۔ 9 لوک گرمی دی شِدت دی وجہ کنُوں سَڑ گئے تے خُدا دے ناں دی توہین کرݨ لگے، جیہڑا اِنہاں آفتاں اُتے اِختیار رکھیندا ہے۔ اُنہاں نیں توبہ کرݨ تے خُدا دی تعریف کرݨ کنُوں اِنکار کر ڈِتا۔
10 وَل پَنجویں فرشتہ نیں آپنڑا مُنگر حیوان دے تخت اُتے وِیٹ ڈِتا جِیندے نال اُوندی بادشاہت ءچ اَندھارا تھی گِیا۔ لوک شدید درد دے مارے آپنڑیاں زباناں کَپنڑ لگے، 11 تے آپنڑے ڈُکھاں تے ناسُوراں دی وجہ کنُوں اَسمان دے خُدا دے ناں دی توہین کرݨ لگے پَر اُنہاں نیں آپنڑے کَماں کنُوں توبہ نہ کیتی۔
12 وَل چِھیویں فرشتہ نیں آپنڑا مُنگر وَڈے دریائے فرات اُتے وِیٹ ڈِتا تے دریا دا پانڑی سُک گِیا تاں جو مشرق دے بادشاہاں دے آوݨ کیتے راہ تیار تھی وَنجے۔ 13 وَل میں اژدہا دے مُنہ کنُوں تے حیوان دے مُنہ کنُوں تے کُوڑے نبیa دے مُنہ کنُوں ڈیڈراں دی شکل وانگوں تَرے ناپاک رُوحاں کُوں نِکلدے ڈِٹھا۔ 14 ایہہ شیاطین دیاں رُوحاں ہِن جِنہاں دا کَم شیطانی کرشمے ڈِکھاوݨ ہے۔ ایہہ رُوحاں ساری دُنیا دے بادشاہاں دے کولھ وَیندیاں ہِن تاں جو اُنہاں کُوں اُوں جنگ کیتے جمع کرݨ جیہڑی قادر ِ مُطلق خُدا دے عظیم ڈِینہہ دے آوݨ اُتے ہوسی۔
15 ”ڈیکھو! میںb چور وانگوں آندا پِیا ہاں
مُبارک ہے اوہ جیہڑا جاگدا رَہندے
تے آپنڑی پُشاک کُوں حفاظت نال رکھیندے۔
اِینویں نہ تھیوے جو اوہ ننگا پِھرے
تے لوک اُوندا ننگا پن ڈیکھنڑ۔“
16 وَل شیاطین نیں اُنہاں سارے بادشاہاں کُوں اُوں جاہ جمع کیتا جِیندا ناں عبرانی ءچ "ہرمجدونc" ہے۔
17 وَل سَتویں فرشتہ نیں آپنڑا مُنگر ہوا اُتے وِیٹیا تے مَقدِس دے تخت کنُوں ہِک وَڈی آواز ایہہ آہدھی ہوئی سُنڑائی ڈِتی جو ”تھی گِیا!“ 18 وَل بجلیاں تے گجکار دیاں آوازاں پیدا تھیّاں تے ہِک ایجھا وَڈا بھوچال آیا جو اِنسان دے زمین اُتے پیدا تھیوݨ دے وَیلے کنُوں ایجھا بھوچال کڈھائیں نہ آیا ہا۔ 19 تے اوہ عظیم شہر بابلd تُروٹ تے تَرے ٹوٹے تھی گِیا تے قوماں دے شہر وی تباہ تھی گئے۔ اِینویں خُدا نیں اُوں وڈے شہر بابل دیاں بُرائیاں یاد کیتیاں تاں جو اُونکُوں آپنڑے قہر دی مے نال بھریا ہویا مُنگر پِلاوے۔ 20 ہر ہِک جزیرہ آپنڑی جاہ کنُوں کِھسک گِیا تے پہاڑاں دا پتہ نہ چلیا۔ 21 تے اَسمان کنُوں لوکاں اُتے مَنڑ مَنڑ دے اَولے ڈھٹھے۔ ایہہ آفت بہُوں ای سخت ہئی، اِیں واسطے لوک اَولے ڈھاوݨ دی آفت دی وجہ کنُوں خُدا دے ناں دی توہین کرݨ لگے۔