‏4 وَل میں اَسمان کنُوں ہِک بئی آواز ایہہ آہدھے سُنڑی جو

‏9 جِیں وَیلے ساری زمین دے بادشاہ، جِنہاں نیں اُوندے نال زِنا کیتا تے اُوندی عیاشی ءچ شریک تھئے، اُوندے سَڑن دا دُھوواں ڈیکھسن تاں اُوندے کیتے رو تے ماتم کریسن، ‏10 تےاُوندے عذاب کنُوں ڈر تے دُور وَنج کھڑسن تے اَکھیسن

‏11 رُوئے زمین دے وپاری اُوندےکیتے رو تے ماتم کریسن کیوں جو اُنہاں دا مال ہُنڑ کوئی مُل نئیں گِھندا۔ ‏12 یعنی سونا، چاندی، جواہر، موتی، مہین لینن، جامنی، ریشمی تے قرمزی کپڑے تے قِسم قِسم دی خوشبودار لکڑ، ہاتھی دے ڈنداں دیاں بنڑیاں چیزاں، ‏13 قیمتی لکڑ، مسالے، عُود، مُر، لُبان^a، مَے، زیتون دے تیل، میدہ تے گندم، ڈنگر، بھیڈاں، گھوڑے تےرَتھ تے آدمی غلاماں دے طور تے۔ ‏14 اوہ اکھیسِن ”تیڈے مَن پسند میوے تیڈے کولھوں وَیندے ریہے۔ تیڈیاں لذیذ تے شاندار چیزاں تیڈے ہَتھ کنُوں نِکل گِیاں۔ ہُنڑ اوہ تیکُوں کڈھائیں حاصل نہ تھیسن۔“ ‏15 تے اِنہاں چیزاں دے وپاری، جیہڑے اُوندی وجہ کنُوں دولت مند بنڑ گئے ہَن، اُوندے عذاب کنُوں ڈر تے پَرے کھڑے کھڑے روسن تے ماتم کریسن۔ ‏16 تے اَکھیسن

تے سارے بحری کپتان، جہازاں دے مسافر، ملاح تے جِتنےسُمندر دے ذریعے تجارت کریندے ہَن، پَرے کھڑےہوئے ‏18 اِیں شہر دے سَڑن دا دُھوواں ڈیکھسن تے چلا چلا تے اَکھیسن ”کیہڑا شہر اِیں عظیم شہر وانگوں ہے؟ “ ‏19 اوہ آپنڑے سِراں اُتے خاک سَٹیسن تے رو رو تے ماتم کریسن تے چلا چلا تے اَکھیسن

‏21 وَل ہِک بئے زور آور فرشتہ نیں وَڈی چکی دے پاٹ وانگوں ہِک پتھر چاتا تے اُونکُوں سُمندر ءچ ایہہ آہدھے ہوئے سَٹ ڈِتا جو