‏3 سُنڑو ، ہِک بیج رَہاوݨ آلا بیج رَہاوݨ نکلیا ۔ ‏4 تے رَہیندے وَیلے کُجھ راہ دے کِنارے ڈھٹھا تے ہوا دے پَکھیں آ تے اُونکُوں چُگ گھِدا ۔ ‏5 کُجھ پتھریلی زمین اُتے ڈھٹھا جِتھاں مِٹی گھٹ ہئی تے بہُوں مِٹی نہ مِلنڑ دے سببّوں جلدی رَہیج پِیا ۔ ‏6 پَر جِیں وَیلے سورج نکلیا تاں سَڑ گِیا تے جَڑھ نہ ہووݨ دے سببّوں سُک گِیا ۔ ‏7 کُجھ جھاڑیاں ءچ ڈھٹھا تے جھاڑیاں وَدھ تے اُونکُوں دَبا گھِدا تے اوہ پھل نہ گِھن آیا ۔ ‏8 تے کُجھ چنگی زمین اُتے ڈھٹھا تے رہیج پِیا تے وَدھ تے پھل گھِن آیا کوئی تَریح گنا، کوئی سَٹھ گنا تے کوئی سو گنا ۔

‏9 وَل اُونیں آکھیا جِیندے کولھ سُننڑ دے کَن ہووݨ اوہ سُنڑ گھِنے۔

‏10 جیہڑے وَیلے اوہ کلھا رہ گِیا تاں اُوندے بارہاں شاگرداں تے ڈوجھے ساتھیاں اُوندے کنُوں اِنہاں تمثیلاں دے بارے ءچ پُچھیا ۔

‏11 اُونیں اُنہاں کُوں آکھیا جو تُساں اُتے خُدا دی بادشاہی دا راز ظاہر کر ڈِتا گِیا ہے پَر باہر آلیاں کیتے سارے گالھیں تمثیلاں ءچ آکھیاں وَیندیاں ہِن

‏12 تاں جو اوہ ڈیکھنڑ تاں سہی پَر جانڑ نہ سگنڑ

‏13 وَل یسوع اُنہاں کُوں اکھیا کیا تُساں ایہہ تمثیل نہ سمجھے؟ وَل باقی تمثیلاں کیویں سمجھ سو ؟ ‏14 رَہاوݨ آلا کلام رَہیندے ۔ ‏15 راہ دے کِنارے آلے اوہ ہِن جِتھاں کلام رَہایا وَیندے پَر جیویں ای او سُنڑدے ہِن شیطان فوراً کلام کُوں کڈھ تے گھِن وَیندے جیہڑا اُنہاں دے دِلاں ءچ رَہایا گِیا ہا ۔ ‏16 اِیویں ای جیہڑے پتھریلی زمین ءچ رَہائے گئے، ایہہ اوہ ہِن جیہڑے کلام کُوں سُنڑدے ای خوشی نال قبول کر گھِندے ہِن ۔ ‏17 تے آپنڑے اندر جَڑھ نئیں رکھیندے اِیں وَاسطے اوہ کُجھ ڈینہہ رَہندے ہِن ۔ پَر جِیں وَیلے کلام دے سببّوں مصیبت یا تنگی آندی ہے تاں فوراً ٹھوکر کھاندے ہِن ۔ ‏18 تے جھاڑیاں ءچ ڈھاوݨ آلے بیج دا مطلب اوہ لوک ہِن جیہڑے کلام کُوں سُنڑدے ہِن۔ ‏19 پَر دُنیا دی فکر تے دولت دا فریب تے ڈوجھی چیزاں دا لالچ آتے کلام کُوں دَبا ڈیندے تے اُونکُوں پھل نئیں لگ دا ۔ ‏20 تے چنگی زمین ءچ ڈھاوݨ آلے بیج وَانگوں اوہ لوک ہِن جیہڑے کلام کُوں سُنڑدے ہِن تے قبول کریندے ہِن تے پھل گھِن آندے ہِن۔ کوئی تَریح گنا، کوئی سَٹھ گنا ، کوئی سو گنا۔

‏21 یسوع اُنہاں کُوں ایہہ وی آکھیا ، کیا ڈیوا اِیں کیتے گھِن آندے ہِن جو کہیں تھاں یا کھٹ تَلے رکھ ڈِتا وَنجے ؟ کیا اِیں واسطے نئیں جو ڈیواٹ اُتے رکھیا وَنجے ؟ ‏22 کیوں جو کوئی چیز ڈھکی ہوئی نئیں جیہڑی کھولی نہ ویسی تے کوئی چیز لُکی ہوئی نئیں جیہڑی ظاہر نہ کیتی ویسی پَر اِیں واسطے جو ظاہر تھی وَنجے ۔ ‏23 جے جِیندے کولھ سُننڑ آلے کَن ہِووݨ تاں سُنڑ گِھنے ۔

‏24 وَل اُونیں اُنہاں کُوں آکھیا جیہڑا کُجھ تُساں سُنڑدے ہِوے غور نال سُنڑو ۔ جیہڑے تھاں نال تُساں نپیندے ہِوے تُہاکُوں وی اُوندے نال ناپ تے ڈِتا ویسی تے تُہاکُوں زیادہ ڈِتا ویسی۔ ‏25 کیوں جو جِیندے کولھ ہے اُونکوں تاں ڈِتا ویسی پَر جِیندے کولھ کجھ نئیں، اُوندے کنُوں اوہ وی گِھن گھِدا ویسی جیہڑا اُوندے کولھ ہے ۔

‏26 وَل یسوع آکھیا خُدا دی بادشاہی اِیویں ہے ، جیویں کوئی آدمی زمین ءچ بیج سَٹیندے ۔ ‏27 اوہ رات کُوں سَمیں تے ڈینہہ کُوں جاگے تے اوہ بیج اِیویں اُگے تے وَدھے جو اُونکُوں پتا نہ لگے ۔ ‏28 زمین آپنڑے آپ پھل گھِن آندی ہے ، پہلے پتر نکلدے ہِن ، وَلا سِٹے تے وَلا دانڑے بھریج وَیندے ہِن ۔ ‏29 وَل جیہڑے وَیلے دانڑے پَک وَیندے ہِن تاں اوہ فوراً ڈاتری گھِن آندے کیوں جو رَڑھ کپنڑ دا وقت آ گیا ہے۔

‏30 وَل اُونیں آکھیا جو اَساں خُدا دی بادشاہی کُوں کِیندے نال تشبیہ ڈیووں تے کیہڑی تمثیل نال اُونکُوں بیان کروں ؟ ‏31 اوہ رائی دے دانڑے وانگوں ہے جو جِیں وَیلے رہایا ویندےتاں زمین دے سبھ بیجاں کنُوں چھوٹا ہوندے ‏32 پَر جِیں وَیلے رَہا یا گِیا تاں اُگ تے ساریاں بُوٹیاں کنُوں وَڈا تھی وَیندے تے اُوَندیاں لڑیاں اِتی وڈیاں تھی وَیندیاں ہِن جو ہوا دے پَکھی اُوندی چھاں ءچ رہ سگدے ہِن ۔

‏33 تے یسوع اُنہاں کُوں اِیں طرحاں دیاں بُہوں ساریاں تمثیلاں نال اُنہاں دی سمجھ دے مطابق کلام سُنڑیندا ہا ‏34 تے بغیرتمثیل دے اُنہاں کُوں کجھ نہ آہدھاہا ۔ پَر کلیھپے ءچ آپنڑے شاگرداں کُوں سبھ کجھ سمجھا ڈیندا ہا ۔

‏35 اُونہئی ڈینہہ جِیں وَیلے شام تھئ تاں اُونیں اُنہاں کُوں آکھیا آؤ جھیل دے پار جُلوں۔ ‏36 تے اوہ بِھیڑ کُوں چھوڑ تے اُونکُوں جیہڑے حال ءچ اوہ کشتی ءچ ہا ، نال گھِن تے روانہ تھئے ۔ کُجھ بئیاں کشتیاں وَی اُنہاں دے نال ہَن ۔ ‏37 تے وَڈی اندھاری گُھلّی تے پانڑی دیاں چھلاں کشتی نال زور نال ٹکراوݨ لگ گئیاں تے اُوندے ءچ پانڑی بھریجنڑ لگا ۔ ‏38 پَر یسوع کشتی دے پچھلے حصے ءچ ہِک گَدی اُتے سُتا پیا ہا ۔ بس اُنہاں اُونکُوں جگایا تے آکھیا اے اُستاد ! کیا تیکُوں پرواہ نئیں جو اَساں ہلاک تھیندے پئے ہاں؟

‏39 اُونیں جاگ تے ہوا کُوں دڑکا ڈِتا تے جھیل کُوں آکھیا خاموش تھی ! رُک وَنج ! بس ہوا کھڑ گئی تے بالکل سکون تھی گِیا ۔ ‏40 وَل اُنہاں کُوں آکھیا تُساں کیوں ڈر دے ہِووے ؟ ہُنڑ تَئیں اِیمان نئیں رکھیندے ؟

‏41 تے اوہ حد کنُوں زیادہ ڈر گئے تے ہِک ڈوجھے کُوں آکھنڑ لگے ایہہ کوݨ ہے جِیندا حُکم ہوا تے پانڑی وی منیندے ہِن ؟