‏4 بس اوہ گئے تاں اُنہاں کُوں گڈھاں دا بچہ سامنڑے گلی ءچ دَروازہ نال بَدھا ہویا مِلیا تے اوہ اُونکُوں کھولنڑ لگے ۔ ‏5 پَر جیہڑے لوک اُتھاں کھڑے ہَن ، اُنہاں ءچوں کُجھ اُنہاں کُوں آکھیا ایہہ کیا کریندے ہِوے جو گڈھاں دا بچہ کھولیندے ہِوے؟

‏6 اُنہاں اُوہو کُجھ آکھیا جیہڑا یسُوع اُنہاں کُوں ڈسایا ہا، تے اُنہاں، اُنہاں کُوں وَنجنڑ ڈِتا ۔ ‏7 بس اوہ گڈھاں دے بچے کُوں یسُوع دے کولھ گھِن آئے تے آپنڑے کپڑے اُوندے اُتے سَٹ ڈِتے تے اوہ اُوندے اُتے سوار تھی گِیا ۔ ‏8 تے بہُوں لوکاں رستے ءچ آپنڑے کپڑے وِچھا ڈِتے ، ڈوجھیاں رَڑھاں ءچوں لَڑیاں کَپ تے کھِنڈا ڈِتیاں۔ ‏9 جیہڑے اُوندے اَگُوں پچُھوں ٹُردے پئے ہَن ، نعرے مَریندے ویندے ہَن جو ہوشعنا!مُبارک ہے اوہ جیہڑا خُداوند دے ناں کنُوں آندے ۔ ‏10 مُبارک ہے ساڈے پیُو داؤد دی بادشاہی جیہڑی آندی پئی ہے ۔ عالم ِ بالا اُتے ہوشعنا۔

‏11 تے اوہ یروشلِیم ءچ داخل تھی تے ہیکل ءچ آیا تے ہر چیز کُوں غور نال ڈِٹھا تے اُنہاں بارہاں دے نال بیت عنیاہ کُوں گِیا کیوں جو شام تھی گئی ہئی۔

‏12 ڈوجھے ڈینہہ جِیں وَیلے اوہ بیت عنیاہ ءچوں نِکلے تاں اُونکُوں بُھک لگی ۔ ‏13 تے اوہ دُور کنُوں ہنجیر دا ہِک درخت جِیندے ءچ پتے ہَن ڈیکھ تے گِیا جو شاید اُوندے ءچ کُجھ مِلے ۔ پَر جِیں وَیلے اُوندے کولھ پُجا تاں سوائے پتیاں دے کُجھ نہ مِلیا کیوں جو ہنجیر دا موسم نہ ہا ۔ ‏14 اُونیں اُونکُوں آکھیا وَلا تَیں کنُوں کوئی کڈھائیں پَھل نہ کھاوے تے اُوندے شاگرداں نیں سُنڑیا۔

‏15 وَل اوہ یروشلِیم ءچ آئے تے یسُوع ہیکل ءچ داخل تھیّا تے ہیکل ءچ خرید وفروخت کرݨ آلیاں کُوں باہر کڈھنڑ لگا تے صرافیاں دیاں میزاں تے کبوتر وَیچنڑ آلیاں دیاں چوکیاں اُلٹ ڈِتیاں ۔ ‏16 تے اُونیں کہیں کُوں ہیکل ءچوں کوئی سامان چا تے نہ وَنجنڑ ڈِتا ۔ ‏17 تے آپنڑیں تعلیم ءچ اُنہاں کُوں آکھیا کیا ایہہ نئیں لکھیا جو میڈا گھر سبھ قوماں کیتے دُعا دا گھر اَکھویسی؟ پَر تُساں اِیں کُوں ڈاکوواں داڈیرہ بنڑا ڈِتے ۔

‏18 تے سردار کاہِن تے فقیہہ ایہہ سُنڑ تے اُونکُوں ہلاک کرݨ دا موقع گولھنڑ لگے کیوں جو اُوں کنُوں ڈر دے ہَن اِیں واسطے جو سبھ لوک اُوندی تعلیم کنُوں حیران ہَن ۔

‏19 تے ہر روز شام کُوں اوہ شہر کنُوں باہر وَیندا ہا ۔

‏20 وَل سویر کُوں جِیں وَیلے اوہ اُتھوں کنُوں لنگھے تاں اُنہاں ڈِٹھا جو ہنجیر دا درخت جڑھ تَئیں سُکا پِیا ہے ۔ ‏21 پطرس کُوں اوہ گالھ یاد آئی تے اُونکُوں آکھنڑ لگا اے ربّی !ڈیکھ ایہہ ہنجیر دا درخت جِیندے اُتے تُوں لعنت کیتی ہئی ، سُک گِیا ہے ۔

‏22 یسُوع جواب ءچ اُنہاں کُوں آکھیا خُدا اُتے اِیمان رکھو ۔ ‏23 میں تُہاکُوں سچ آہدھا ہاں جو جیہڑا کوئی اِیں پہاڑ کُوں آکھے جو آپنڑیں جاہ کنُوں پٹیج وَنج تے سمندر ء،چ وَنج ڈھے ، تے آپنڑے دِل ءچ شک نہ کرے بلکہ یقین رکھے جو جیہڑا کُجھ آہدھے اوہ تھی ویسی ،تاں اُوندے کیتے اُوہو تھیسی۔ ‏24 اِیں واسطے میں تُہاکُوں آہدھاہاں جو تُساں دُعا ءچ جیہڑا کُجھ منگدے ہِوے یقین رکھو جو تُہاکُوں مِل گِیا ،تے اوہ تُہاکُوں مِل ویسی ۔ ‏25 جِیں وَیلے تُساں دُعا کیتے کھڑے تھیندے ہِوے ، جے تُہاکُوں کہیں کنُوں کُجھ شِکوہ ہے تاں اُونکُوں معاف کر ڈیؤ تاں جو تُہاڈا اَسمانی باپ وی تُہاڈے گناہ بخش ڈیوے ۔ ‏26 (تے جے تُساں معاف نہ کریسو تاں تُہاڈا اَسمانی باپ تُہاڈے گناہ وی معاف نہ کریسی )۔

‏27 وَل اوہ یروشلِیم ءچ آئے تے جِیں وَیلے اوہ ہیکل ءچوں لنگھدا پیا ہا تاں سردار کاہِن تے فقیہہ تے بزُرگ اُوندے کولھ آئے ‏28 تے اُونکُوں آکھنڑ لگے تُوں کِیندے اِختیار نال ایہہ کَم کریندیں ؟ یا کَئیں تیکُوں ایہہ اِختیار ڈِتے جو ایہہ کَم کریں ؟

‏29 یسُوع اُنہاں کُوں آکھیا میں وی تُہاڈے کنُوں ہِک گالھ پُچھدا ہاں ۔ جے تُساں اُوندا جواب ڈے ڈیسو تاں میں وی ڈسا ڈیساں جو مَیں ایہہ کَم کِیندے اِختیار نال کریندا ہاں ۔ ‏30 یُوحنّا دا بپتسمہ اَسمان کنُوں ہا یا اِنسان کنُوں ؟ میکُوں جواب ڈیوو۔

‏31 اوہ آپس ءچ آکھنڑ لگے جو جے اَساں آکھوں اَسمان کنُوں تاں اوہ اَکھیسی وَل تُساں اُوندا یقین کیوں نہ کیتا ؟ ‏32 تے جے آکھوں اِنسان کنُوں تاں عوام دا ڈر ہاکیوں جو سبھ لوک یُوحنّا کُوں واقعی نبی منیندے ہَن ۔ ‏33 بس اُنہاں جواب ءچ یسُوع کُوں آکھیا اَساں نِئیں جانڑدے۔

یسُوع اُنہاں کُوں آکھیا میں وی تُہاکُوں نئیں ڈسیندا جو ایہہ کَم کِیں اِختیار نال کریندا ہاں۔