‏2 اُونیں اُنہاں کُوں آکھیا جِیں وَیلے دُعا کرو تاں آکھو

‏5 وَل اُونیں اُنہاں کُوں آکھیا تُہاڈے ءچوں کوݨ ہے جِیندا ہِک دوست ہووے تے اوہ اَدھی رات کُوں اُوندے کولھ وَنج تے اُونکُوں آکھے اے دوست ! میکُوں تَرے روٹیاں ڈے، ‏6 کیوں جو میڈا ہِک دوست سفر کر تے میڈے کولھ آیا ہے تے میڈے کولھ کُجھ نئیں جو اُوندے اَگُوں رکھاں ، ‏7 تے اوہ اندر کنُوں جواب ڈیوے ، میکُوں تکلیف نہ ڈے ، ہُنڑ در بند ہے تے میڈے بال میڈے نال بسترے ءچ ہِن ، میں اُٹھی تے تیکُوں نئیں ڈے سگدا ۔ ‏8 میں تُہاکُوں آہدھا ہاں جو بھانویں اوہ اِیں سببّوں جو اوہ اُوندا دوست ہے اُٹھ تے اُونکُوں نہ ڈیوے تاں وی اُوندی بے حیائی دی وجہ کنُوں لازمی اُٹھ تےجِتی ضرورت ہوسی اُونکُوں ڈیسی۔

‏9 بس میں تُہاکُوں آہدھا ہاں منگو تاں تُہاکُوں ڈِتا ویسی ، گولھیسو تاں مِلسی ، دَر کھڑکیسو تاں تُہاڈے کیتے کھولیا ویسی، ‏10 کیوں جو جیہڑا منگدے اُونکُوں مِلدے تے جیہڑا گولھیندے اوہ پَیندے تے جیہڑا کھڑکیندے اُوندے کیتے کھولیا ویسی۔ ‏11 تُہاڈے ءچوں کیہڑا ایجھا پیُو ہے جو جِیں وَیلے اُوندا پوتر روٹی منگے تاں اُونکُوں پتھر ڈیوے؟ یا مچھی منگے تاں اُونکُوں مچھی دے بدلے سَپ ڈیوے ؟ ‏12 یا انڈہ منگے تاں اُونکُوں وٹھو واں ڈیوے ؟ ‏13 بس جیہڑے وَیلے تُساں بُرے تھی تے آپنڑے بالاں کُوں چنگی چیزاں ڈیوݨ جانڑدے ہِوے تاں تُہاڈا اَسمانی باپ آپنڑے منگنڑ آلیاں کُوں رُوح القُدس کیوں نہ ڈیسی ؟

‏14 وَل اوہ ہِک گونگی بدرُوح کُوں کڈھیندا پیا ہا تے جیہڑے وَیلے اوہ بدرُوح نِکل گئی تاں اِیویں تھیّا جو گونگا بولنڑ لگا تے لوکاں تعجب کیتا، ‏15 پَر اُنہاں ءچوں کُجھ نے آکھیا ایہہ تاں بدرُوحاں دے سردار بَعَل زبُول دی مدد نال بدرُوحاں کُوں کڈھیندے ۔

‏16 کُجھ بئے لوک اُونکُوں اَزماوݨ کیتے اُوں کنُوں ہِک اَسمانی نشانی منگنڑ لگے، ‏17 پَر اُونیں اُنہاں دے خیال معلوم کر تے اُنہاں کُوں آکھیا جیہڑی بادشاہی ءچ پُھٹ پئے وَنجے ، اوہ تباہ تھی وَیندی ہے تے جیہڑے گھر ءچ پُھٹ پئے وَنجے اوہ برباد تھی ویندے ، ‏18 تے جے شیطان وی آپنڑا مخالف تھی وَنجے تاں اُوندی بادشاہت کیویں قائم رَہسی ؟ کیوں جو تُساں میڈی بابت آہدھے ہِوے جو ایہہ بدرُوحاں کُوں بَعَل زبُول دی مدد نال کڈھیندے ، ‏19 تے جے میں بَعل زبُول دی مدد نال بدرُوحاں کُوں کڈھیندا ہاں تاں تُہاڈے شاگرد کیندی مدد نال کڈھیندے ہِن؟ بس اُوہو تُہاڈے منصف ہو سن، ‏20 پَر جے میں خُدا دی قدرت نال بدرُوحاں کُوں کڈھیندا ہاں تاں خد ا دی بادشاہی تُہاڈے کولھ آ پُجی۔

‏21 جِیں وَیلے کوئی زور آور آدمی مسلح تھی تے آپنڑے گھر دی حفاظت کریندے تاں اُوندا مال محفوظ رہندے، ‏22 پَر جیہڑے وَیلے اُوندے کنُوں وی زور آلا آدمی اُوندے اُتے حملہ کر تے اُونکُوں قابو کر گِھندے تاں اُوندے سارے ہتھیار جِیندے اُتے اُوندا بھروسہ ہا کَھس گِھندے تے اُوندا مال لُٹ تے ونڈا ڈیندے ۔

‏23 جیہڑا میڈے نال نئیں اوہ میڈا مخالف ہے تے جیہڑا میڈے نال جمع نئیں کریندا ، اوہ کھنڈیندے۔

‏24 جیہڑے وَیلے آدمی ءچوں بدرُوح نِکلدی ہے تاں اوہ بیابان ءچ وَنج تے آرام گولھیندی ہے تے جیہڑے وَیلے نئیں مِلدا تاں آہدھی ہے جو میں آپنڑے اُونہی گھر ءچ وَلا چلی ویساں جِتھوں نکلی ہم ۔ ‏25 وَل آتے اُونکُوں صاف سُتھرا تے سَجیا ہویا ڈیدھی ہے، ‏26 وَل اوہ وَنج تے آپنڑے کنُوں وی بد تر سَت بئیاں بدرُوحاں کُوں نال گِھن آندی ہے تے اوہ اندر وَنج تے رَہنڑ لگدیاں ہِن تے اُوں آدمی دا حال پہلے کنُوں وی زیادہ بُرا تھی ویندے ۔

‏27 جِیں وَیلے یسوع ایہہ گالھیں کریندا پیا ہا تاں اِیویں تھیّا جو بِھیڑ ءچوں ہِک عورت اُچی آواز ءچ اُونکُوں آکھیا مبارک ہے اوہ رحم جِیندے ءچ تُوں ریہا تے مُبارک ہِن اوہ چھاتیاں جیہڑیاں تُوں چوسیاں ۔

‏28 اُونیں آکھیا ہاں، پَر جیہڑے لوک خُدا دا کلام سُنڑدے تے اُوندے اُتے عمل کریندے ہِن اوہ زیادہ مُبارک ہِن ۔

‏29 جیں وَیلے بِھیڑ زیادہ تھیوݨ لگی تاں اوہ آکھنڑ لگا جو اِیں زمانے دے لوک بُرے ہِن، اوہ نشان منگدے ہِن پَر یُوناہ دے نشان دے علاوہ اُنہاں کُوں کوئی نشان نہ ڈِتا ویسی، ‏30 کیوں جو جیویں یُوناہ نینوہ دے لوکاں کیتے نشان ہا ، اُنویں ای ابن ِآدم وی اِیں زمانے دے لوکاں دے کیتے نشان ہوسی ۔ ‏31 دَکھّنڑ دی ملکہ عدالت دے ڈینہہ اِیں زمانے دے لوکاں دے نال کھڑی تھی تے اُنہاں کُوں مجرم کھڑیسی کیوں جو اوہ بہُوں دُور کنُوں سلیمان دی حکمت سُننڑ کیتے آئی ہئی تے ڈیکھو اِتھاں اوہ ہے جیہڑا سلیمان کنُوں وی وڈا ہے۔ ‏32 نینوہ دے لوک عدالت دے ڈینہہ اِیں زمانے دے لوکاں دے نال کھڑے تھی تے اُنہاں کُوں مجرم کھڑیسن کیوں جو اُنہاں یُوناہ دی تبلیغ دی وجہ کنُوں توبہ کر گِھدی ہئی تے ڈیکھو اِتھاں اوہ ہے جیہڑا یُوناہ کنُوں وی وڈا ہے ۔

‏33 کوئی شخص ڈیوا بال تے تہہ خانے ءچ یا تھاں دے تَلے نئیں رکھیندا بلکہ ڈیواٹ اُتے رکھیندے تاں جو اندر آوݨ آلیاں کُوں سوجھلا نظر آوے ۔ ‏34 تیڈے بدن دا چراغ تیڈی اَکھ ہے۔ جیں وَیلے تیڈی اَکھ ٹھیک ہے تاں تیڈا سارا بدن وی روشن ہے تے جِیں وَیلے تیڈی اَکھ خراب ہے تاں تیڈا بدن وی اندھارا ہے ۔ ‏35 بس ڈیکھ جیہڑی روشنی تیڈے اندر ہے اوہ اندھارا تاں نئیں ۔ ‏36 بس جے تیڈا سارا بدن سوجھلا ہووے تے کوئی حصہ اندھارا نہ رَہوے تاں اوہ سارا اِیویں روشن ہوسی جیویں اُوں وَیلے ہوندا ہے جِیں وَیلے چراغ آپنڑیں چمک نال تیکُوں روشن کریندے۔

‏37 جِیں وَیلے اوہ کلام کریندا پِیا ہا تاں کہیں فریسی اُوندی دعوت کیتی، بس اوہ اندر وَنج تے کھانڑا کھاوݨ بیٹھا ۔ ‏38 فریسی ایہہ ڈیکھ تے حیران تھیّا جو اوہ بغیر ہَتھ دھوتے کھانڑا کھاوݨ بہہ گئے ۔ ‏39 خُداوند نیں اُونکُوں آکھیا اے فریسیو! تُساں پیالے تے تھالی کُوں باہر کنُوں تاں صاف کریندے ہِوے پَر تُہاڈے اندر لُٹ تے بُرائی بھری پئی ہے ۔ ‏40 اے نادانو! جئیں ظاہر کُوں بنڑائے کیا اُوں باطن کُوں نئیں بنڑایا ؟ ‏41 ہاں، اندر دے چیزاں خیرات کر ڈیوو تاں ڈیکھو تُہاڈے کیتے سبھ کُجھ پاک ہو سی ۔

‏42 پَر اے فریسیو تُہاڈے اُتے افسوس ! جو پودینہ تے سُداب تے ہر ہِک ترکاری اُتے تاں ڈاھواں حصہ ڈیندے ہِوے پَر اِنصاف تے خُدا دی محبت تُوں غافل رَہندے ہِوے ۔ چاہیدا ہئی جو ایہہ وی کریندے تے اووی نہ چھوڑیندے ۔

‏43 اے فریسیو تُہاڈے اُتے افسوس ! جو تُساں عبادت خانیاں ءچ اُچے درجے دیاں کُرسیاں تے بازاراں ءچ سلام چاہندے ہِوے ۔ ‏44 تُہاڈے اُتے افسوس ! کیوں جو تُساں اُنہاں پوشیدہ قبراں وانگوں ہِوے جِنہاں اُتوں لوک نہ جانڑدے ہوئے لَنگھ ویندے ہِن۔

‏45 وَل شریعت دے عالماں ءچوں ہِک اُونکُوں جواب ءچ آکھیا اے اُستاد ! اِنہاں گالھیں دے آکھنڑ نال تُوں ساکُوں وی بے عزت کریندیں۔

‏46 اُونیں آکھیا اے شریعت دے عالمو! تُہاڈے اُتے وی افسوس ! جو تُساں آدمیاں اُتے ایجھے بھار لَڈیندے ہِوے جنہاں کُوں چاوݨ مشکل ہے تے خود اُنہاں کُوں ہِک اَنگل وی نئیں لَیندے ۔ ‏47 تُہاڈے اُتے افسوس ! جو تُساں نبیاں دیاں قبراں بنڑیندے ہِوے، تے تُہاڈے پیُو ڈاڈے نیں اُنہاں کُوں قتل کیتا ہا ۔ ‏48 بس تُساں گواہ ہِوے تے آپنڑے پیُو ڈاڈے دے کَماں کُوں پسند کریندے ہِوے کیوں جو اُنہاں تاں اُنہاں کُوں قتل کیتا ہا تے تُساں اُنہاں دے مزار بنڑیندے ہِوے ۔ ‏49 اِیں واسطے خُدا دی حِکمت نیں آکھیا ہے جو میں نبیاں تے رسُولاں کُوں اُنہاں دے کولھ بھجیساں، اوہ اُنہاں ءچوں کُجھ کُوں قتل کریسن تے کُجھ کُوں ستیسن، ‏50 تاں جو سبھ نبیاں دے خون دا جیہڑا شروع کنُوں وَہایا گِیا ہے ، اِیں زمانے دے لوکاں کنُوں حساب گِھدا وَنجے ۔ ‏51 ہابِل دے خون کنُوں گِھن تے اُوں زکریاہ دے خون تَئیں جیہڑا قربان گاہ تے مَقدِس دے اَدھ ءچ ہلاک تھیّا۔ میں تُہاکُوں سچ آہدھا ہاں جو اِیں زمانے دے لوکاں کنُوں سبھ دا حساب ِگِھدا ویسی۔

‏52 اے شریعت دے عالمو تُہاڈے اُتے افسوس ! جو تُساں علم دی کُنجی آپنڑے قبضہ ءچ گِھن گِھدی ، تُساں خود وی داخل نہ تھئے تے داخل تھیوݨ آلیاں کُوں وی روکیا ۔

‏53 جِیں وَیلے اوہ اُتھوں نکلیا تاں فقیہہ تے فریسی اُونکُوں بُری طرح چِمڑن تے چھیڑن لگے تاں جو اوہ بہُوں سارے گالھیں دا ذِکر کرے، ‏54 تے اُوندی تاڑ ءچ ریہے تاں جو اُوندے مُنہ دی کوئی گالھ پکڑن ۔