‏4 پَر تُساں دوستاں کُوں میں آہدھا ہاں جو اُنہاں کنُوں نہ ڈرو جیہڑے بدن کُوں قتل کریندے ہِن تے اُوندے بعد کُجھ نئیں کر سگدے، ‏5 پَر میں تُہاکُوں چِتا ڈیندا ہاں جو کئیں کنُوں ڈرنا چاہیدے۔ اُوں کنُوں ڈرو جِینکُوں جان کنُوں مارݨ دے بعد دوزخ ءچ سَٹ ڈیوݨ دا اِختیار ہے ۔ ہاں ! میں تُہاکُوں آہدھا ہاں جو اُونہئی کنُوں ڈرو۔

‏6 کیا ڈو سِکیاں ءچ پَنج چِڑیاں نئیں وِکدیاں ؟ تاں وی اُنہاں ءچوں کہیں کُوں خُدا وی نئیں بُھلدا، ‏7 بلکہ تُہاڈے سِر دے وال وی گِنتی تھئے پئے ہِن ۔ ڈرو نہ ، تُہاڈی قدر تاں بہُوں ساری چِڑیاں کنُوں زیادہ ہے ۔

‏8 میں تُہاکُوں آہدھا ہاں جو جیہڑا کوئی آدمیاں دے سامنڑے میڈا اِقرار کرے ، ابن ِآدم وی خُدا دے فرشتیاں دے سامنڑے اُوندا اِقرار کریسی ۔ ‏9 پَر جیہڑا آدمیاں دے سامنڑے میڈا اِنکار کرے ، خُدا دے فرشتیاں دے سامنڑے اُوندا اِنکار کیتا ویسی ۔

‏10 تے جیہڑا کوئی ابن ِآدم دے خِلاف کوئی گالھ کرے ، اُونکُوں معاف کیتا ویسی پَر جیہڑا رُوح القُدس دے خِلاف کُفر بَکے اُونکُوں معاف نہ کیتا ویسی ۔

‏11 تے جیہڑے وَیلے اوہ تُہاکُوں عبادت خانیاں ءچ تے حاکماں تے اِختیار آلیاں دے کولھ گِھن وَنجنڑ تاں فِکر نہ کرائے جو اَساں کیویں یا کیا جواب ڈیووں یا کیا آکھوں، ‏12 کیوں جو رُوح القُدس اُونہئی وَیلے تُہاکُوں سِکھا ڈیسی جو کیا آکھنڑاں چاہیدا ہے ۔

‏13 وَل بِھیڑ ءچوں ہِک اُونکُوں آکھیا اے اُستاد ! میڈے بِھرا کُوں آکھ جو اوہ جائیداد دا میڈا حصہ میکُوں ڈیوے ۔

‏14 اُونیں اُونکُوں آکھیا میاں !کئیں میکُوں تُہاڈا منصف یا ونڈاوݨ آلا مقرر کیتے ؟ ‏15 تے اُونیں اُنہاں کُوں آکھیا خبردار ! آپنڑے آپ کُوں ہر قسم دے لالچ کنُوں بچائی رَہو ، کیوں جو کہیں دی زندگی دا بھروسہ اُوندے مال دولت دی کثرت اُتے نئیں ۔

‏16 اُونیں اُنہاں کُوں ہِک تمثیل سُنڑائی جو کہیں دولت مند دی زمین ءچ بہُوں فصل تھئی ، ‏17 بس اوہ آپنڑے دِل ءچ سوچ تے آکھنڑ لگا جو میں کیا کراں کیوں جو میڈے کولھ جاہ نئیں جِتھاں آپنڑیں پیداوار بھر رَکھاں ؟ ‏18 اُونیں آکھیا میں اِیویں کریساں جو آپنڑے گودام ڈھا تے وَڈے بنڑیساں، تے اُنہاں ءچ آپنڑے سارے دانڑے تے مال بھر رکھیساں، ‏19 تے آپنڑیں جان کُوں اَکھیساں ، اے جان ! تیڈے کولھ بہُوں سالہاں کیتے بہُوں سارا مال جمع ہے، آرام نال رہ ، کھا پی تے خوش رہ ۔ ‏20 پَر خُدا اُونکُوں آکھیا اے نادان ! اِیں رات تیڈی جان تَیں کنُوں گِھن گِھدی ویسی ۔بس جیہڑ اکُجھ تَیں جمع کیتا ہے اوہ کِیندا ہوسی ؟

‏21 اِیویں ای اوہ شخص ہے جیہڑا آپنڑے کیتے خزانہ جمع کریندے تے خُدا دےحضور دولت مند نئیں ۔

‏22 وَل یسوع نیں آپنڑے شاگرداں کُوں آکھیا اِیں واسطے میں تُہاکُوں آہدھا ہاں جو آپنڑیں جان دی فِکر نہ کرو جو اَساں کیا کھاسوں نہ آپنڑے بدن دی جو کیا پَےسوں، ‏23 کیوں جو جان خوراک کنُوں تے بدن پُشاک کنُوں وَدھ تے ہے ۔ ‏24 کانواں اُتے غور کرو جو نہ تاں رَہیندے ہِن نہ کَپیندے ہِن، نہ اُنہاں دے کولھ گودام ہوندے ہِن نہ پَلا ، وَل وی خُدا اُنہاں کُوں کھویندے۔ خُدا دے نیڑے تُہاڈی قدر تاں پَکھیاں کنُوں کہیں زیادہ ہے ۔ ‏25 تُہاڈے ءچوں ایجھا کوݨ ہے جیہڑا فکر کر تے آپنڑیں زندگی دی ہِک گھڑی وی وَدھا سگے ؟ ‏26 بس جِیں وَیلے ساریاں تُوں چھوٹی گالھ وی نئیں کر سگدے تاں باقی چیزاں دی فکر کیوں کریندے ہِوے ؟ ‏27 سوسن دے پُھلاں اُتے غور کرو جو اوہ کیویں وَدھدے ہِن ۔ اوہ نہ محنت کریندے ہِن نہ کتیندے ہِن وَل وی میں تُہاکُوں آہدھا ہاں جو سلیمان وی آپنڑیں ساری شان و شوکت دے باوجود اُنہاں ءچوں کہیں وانگوں مُلبس نہ ہا ۔ ‏28 بس جِیں وَیلے خُدا میدان دے گھاہ کُوں جیہڑا اَج ہے تے کل تنور ءچ سَٹ ڈِتا ویسی ، اِیجھی پُشاک پویندے تاں اے کم اعتقادو! تُہاکُوں کیوں نہ پویسی؟

‏29 تے فکر نہ کرائے جو تُساں کیا کھاسو تے کیا پی سو ۔ ‏30 کیوں جو دُنیا دی قوماں اُنہاں ساریاں چیزاں دی تلاش ءچ رَہندیاں ہِن ، پَر تُہاڈا باپ جانڑدے جو تُساں اُنہاں چیزاں دے مُتھاج ہِوے ۔ ‏31 ہاں ، خُدا دی بادشاہی دی تلاش ءچ رَہو^a تاں ایہہ چیزاں وی تُہاکُوں مِل ویسن ۔

‏32 اے چھوٹے گلّے نہ ڈر کیوں جو تُہاڈے باپ کُوں پسند آیا جو تُہاکُوں بادشاہی ڈیوے ۔ ‏33 آپنڑا مال متاع وَیچ تے خیرات کر ڈیوو تے آپنڑے کیتے ایجھے بٹوے بنڑاؤ جیہڑے پُرانڑے نئیں تھیندے یعنی اَسمان اُتے ایجھا خزانہ جیہڑا خالی نئیں تھیندا ، جِتھاں چور نئیں پُج سگدا تے کیڑا خراب نئیں کریندا ، ‏34 کیوں جو جِتھاں تُہاڈا خزانہ ہے ، اُتھائیں تُہاڈا دل وی لگا رَہسی ۔

‏35 تُہاڈی تیاری تھئی ہووے تے تُہاڈے ڈیوے بلدے رَہوݨ ۔ ‏36 تے تُساں اُنہاں آدمیاں وانگوں بنڑو جیہڑے آپنڑے مالک دی راہ ڈیدھے ہووݨ جو اوہ شادی تُوں کیں وَیلے وَلسی تاں جو جیہڑے وَیلے اوہ آ تے دَر کھڑکاوے تاں فوراً اُوندے کیتے کھول ڈیوݨ۔ ‏37 اوہ نوکر مُبارک ہِن ، جَنہاں کُوں اُنہاں دا مالک آتے جاگدا ڈیکھے ۔ میں تُہاکُوں سچ آہدھا ہاں جو اوہ خود تیار تھی تے اُونکُوں کھانڑا کھاوݨ کُوں بلہسی تے اُنہاں دی خدمت کرݨ لگ ویسی ، ‏38 تے جے اوہ مالک رات دے ڈوجھے یا تَریجھے پَہر ءچ آتے اُنہاں کُوں ایجھے حال ءچ ڈیکھے تاں اوہ نوکر مُبارک ہِن ، ‏39 پَر یاد رکھائے جو جے گھر دے مالک کُوں چور دے آوݨ دا وَیلہ پتا ہوندا تاں اوہ جاگدا رَہندا تے آپنڑے گھر سندھ نہ مارݨ ڈیندا ۔ ‏40 تُساں وی تیار رہو کیوں جو جِیں وَیلے تُہاکُوں گمان وی نہ ہوسی ابن ِآدم آویسی ۔

‏41 پطرس آکھیا اے خُداوند ! تُوں ایہہ تمثیل صرف ساڈے کیتے ای آہدھیں یا ساریاں کیتے ؟

‏42 خُداوند آکھیا کیہڑا ہے اوہ دیانتدار تے عقلمند مُنشی جِیندا مالک اُونکُوں آپنڑے گھر نوکراں چاکراں اُتے مقرر کرے جو اوہ اُنہاں دی خوراک ٹھیک وَیلے اُتے وَنڈیندا رَہوے ؟ ‏43 اوہ نوکر مُبارک ہے جِیندا مالک آوے تاں اُونکُوں اِیویں ای کریندا ڈیکھے ۔ ‏44 میں تُہاکُوں سچ آہدھا ہاں جو اوہ اُونکُوں آپنڑیں ساری جائیداد دا مُختار کر ڈیسی ، ‏45 پَر جے اوہ نوکر آپنڑے دِل ءچ ایہہ آکھنڑ لگ پووے جو میڈے مالک دے آوݨ ءچ اَجنڑ دیر ہے ، نوکراں تے نوکرانڑیاں کُوں مارݨ تے کھا پی تے متوالا ہووݨ شروع کرے ، ‏46 تاں اُوں نوکر دا مالک ایجھے ڈینہہ جو اوہ اُوندے آوݨ دی اُمید نہ کریندا ہو وے ، تے ایجھی گھڑی جِیندی اُونکُوں خبر نہ ہووے ، آ موجود ہوسی تے خوب کوڑے مروا تے اُونکُوں بے اِیماناں ءچ شامل کریسی ۔

‏47 تے اوہ نوکر جئیں آپنڑے مالک دی مرضی جاݨ گِھدی تے تیاری نہ کیتی تے نہ اُوندی منشاہ دےمطابق عمل کیتا ، بہُوں مار کھاسی ۔ ‏48 پَر جئیں نہ جانڑدے ہوئے مار کھاوݨ دے کَم کیتے اوہ گھٹ مار کھاسی، تے جِینکُوں بہُوں ڈِتا گِیا اُوں کنُوں بہُوں طلب کیتا ویسی تے جِینکُوں بہُوں سپُرد کیتا گِیا اُوں کنُوں زیادہ طلب کریسن ۔

‏49 میں زمین اُتے بھاہ بکھاوݨ آیا ہاں تے جے بکھ گئی ہوندی تاں میں کیا ای خوش ہوندا! ‏50 پَر میکُوں ہِک بپتسمہ گِھننڑاں ہے، تے جئیں تَئیں گِھن نہ گِھناں میں بہُوں بے چین رَہساں ! ‏51 کیا تُساں ایہہ سوچیندے ہِوے جو میں زمین اُتے صلح کراوݨ کیتے آیا ہاں ؟ میں تُہاکُوں آہدھا ہاں جو نئیں بلکہ جُدا کراوݨ ، ‏52 کیوں جو ہُنڑ کنُوں ہِک گھر دے پَنج بندے آپس ءچ مخالفت رکھیسن ، ڈو نال تَرے تے تَرے نال ڈو ۔ ‏53 پیُو پوتر نال مخالفت رکھیسی تے پوتر پیُو نال ، ماں دِھی نال تے دِھی ماں نال ، سَس نُوہ نال تے نُوہ سَس نال ۔

‏54 وَل اُونیں لوکاں کُوں وی آکھیا جو جِیں وَیلے بَدل کُوں مغرب کنُوں اُٹھدے ڈیدھے ہِوے تاں فوراً آہدھے ہِوے جو مینہ وس سی تے اِیویں ای تھیندے، ‏55 تے جِیں وَیلے جنوب دی ہوا گُھلدی ہے تاں آہدھے ہِوے جو لُو چلسی تے اِیویں ای تھیندے ۔ ‏56 اے منافقو ! تُساں زمین تے اَسمان ڈیکھ تے اُوندے ءچ تاں سُنجاݨ کرݨ جانڑدے ہِوے پَر اِیں زمانے دے متعلق سُنجاݨ کرݨ کیوں نئیں آندا ؟

‏57 تُساں خود ای فیصلہ کیوں نئیں کر گِھندے جو ٹھیک کیا ہے ؟ ‏58 جیہڑے وَیلے تُوں مُدعی دے نال مُنصف اَل ویندا پیا ہوویں تاں رستے ءچ کوشش کر جو اُوں کنُوں چُھٹ وَنجیں ، اِیویں نہ تھیوے جو اوہ تیکُوں مُنصف دے کولھ چھیک وَنجے تے مُنصف تیکُوں سپاہی دے سپُرد کر ڈیوے تے سپاہی تیکُوں قید ءچ سَٹ ڈیوے ۔ ‏59 میں تیکُوں آہدھا ہاں جو جِیں وَیلے تَئیں تُوں پائی پائی ادا نہ کر ڈیسیں ، اُتھوں کنُوں ہر گز نہ چھُٹ سیں ۔