توبہ کرو
13
1 اُوں وَیلے کُجھ لوک اُتھاں موجود ہَن جنہاں یسوع کُوں اُنہاں گلیلیاں دے بارے ءچ ڈسایا ، جنہاں دا خون پِیلاطُس نے اُنہاں دے ذبیحاں نال ملایا ہا ۔ 2 اُونیں جواب ءچ اُنہاں کُوں آکھیا جو کیا تُساں ایہہ سمجھدے ہِوے جو اِنہاں گلیلیاں دا ایجھا بُرا انجام اِیں واسطے تھئے جو اوہ باقی سارے گلیلیاں کنُوں زیادہ گنہگار ہَن ؟ 3 میں تُہاکُوں آہدھا ہاں جو نئیں !بلکہ جے تُساں توبہ نہ کریسو تاں سارے اِیویں ای ہلاک تھیسو۔ 4 یا کیا اوہ اَٹھارہ آدمی جنہاں اُتے شیلوخ دا بُرج ڈھٹھا تے اوہ تَلے آتے مَر گئے یروشلیم دے باقی لوکاں کنُوں زیادہ قصوروار ہَن؟ 5 میں تُہاکُوں آہدھا ہاں جو نئیں ! بلکہ جے تُساں توبہ نہ کریسو تاں سارے اِیویں ای ہلاک تھیسو۔ہنجیر دے بے پھل درخت دی تمثیل
6 وَل اُونیں ایہہ تمثیل سُنڑائی جو کہیں نیں آپنڑے تاکِستان ءچ ہنجیر دا درخت لایا ہا ۔ اوہ اُوندے ءچ پھل گولھنڑ آیا پَر نہ مِلیا ۔ 7 اِیں اُتے اُوں باغبان کُوں آکھیا جو ڈیکھ میں تَرے سالہاں کنُوں اِیں ہنجیر دے درخت ءچ پھل گولھنڑ آندا پیا ہاں تے نئیں ملدا ۔ اِینکُوں کَپ سَٹ ،ایہہ زمین کُوں وی کیوں روکی کھڑے؟ 8 اُونیں جواب ءچ اُونکُوں آکھیا اے مالک ! اِینکُوں اِیں سال تاں بِیا وی رَہنڑ ڈے، تاں جو میں اِیندے چودھارُوں گوڈی کر تے کھاد سَٹیساں ۔ 9 جے ایہہ بئے سال پھلیا تاں ٹھیک، نئیں تاں اِینکُوں کَپ سَٹائے ۔
یسُوع سَبت دے ڈینہہ ہِک عورت کُوں شِفا ڈیندے
10 وَل اوہ سَبت دے ڈینہہ کہیں عبادت خانہ ءچ تعلیم ڈیندا ہا ، 11 تے ڈیکھو ہِک عورت ہئی جِینکُوں اَٹھارہ سالہاں کنُوں ہِک بدرُوح دی وجہ کنُوں کمزوری ہئی ۔ اوہ کُبڑی تھی گئی ہئی تے کہیں طرح سِدھی نہ تھی سگدی ہئی ۔ 12 یسُوع اُونکُوں ڈیکھ تے کولھ سَڈیا تے اُونکُوں آکھیا اے عورت ! تُوں آپنڑیں کمزوری کنُوں آزاد تھی گئی ۔ 13 تے اُونیں آپنڑے ہَتھ اُوندے اُتے رکھے تے اوہ اُونہئی وَیلے سِدھی تھی گئی تے خُدا دی حمد کرݨ لگ پئی۔
14 عبادت خانہ دا سردار اِیں واسطے جو یسُوع سَبت دے ڈینہہ شِفا ڈِتی ، ناراض تھی تے لوکاں کُوں آکھنڑ لگا چھی ڈینہہ ہِن جنہاں ءچ کَم کرݨ چاہیدے ، بس اُنہاں ءچ آتے شِفا گِھنو نہ جو سَبت دے ڈینہہ ۔
15 خُداوند نیں اُوندے جواب ءچ آکھیا جو اے منافقو ! کیا تُساں ءچوں ہر ہِک سَبت دے ڈینہہ آپنڑے ڈاند یا گڈھاں کُوں تھان کنُوں کھول تے پانڑی پلاوݨ کیتے نئیں گِھن ویندا؟ 16 بس کیا ایہہ مناسب نہ ہا جو ایہہ عورت جیہڑی ابرہام دی دِھی ہے جِینکُوں شیطان اَٹھارہ سالہاں کنُوں بَدھی پیا ہا ، سَبت دے ڈینہہ اِیں قید کنُوں آزاد کیتی ویندی ؟ 17 جِیں وَیلے اُوں ایہہ گالھیں آکھیاں تاں اُوندے سارے مخالف شرمندہ تھئے تے ساری بِھیڑ اُنہاں عظیم کَماں کیتے جیہڑے اُوندے ہَتھوں تھیندے ہَن ، خوش تھئی ۔
رائی دے بیج دی تمثیل
18 بس اوہ آکھنڑ لگا جو خُدا دی بادشاہی کیہڑی چیز وانگوں ہے ؟ میں اُونکُوں کِیندے نال تشبیہ ڈیواں ؟ 19 اوہ رائی دے دانڑے وانگوں ہے جِینکُوں ہِک شخص گِھن تے آپنڑے تاکِستان ءچ رَہا ڈِتا ۔ اوہ وَدھ تے درخت بنڑ گِیا تے ہوا دے پَکھیں اُوندی لڑیاں اُتے بسیرا کیتا ۔
خمیر دی تمثیل
20 اُونیں وَل آکھیا میں خُدا دی بادشاہی کُوں کِیندے نال تشبیہ ڈیواں ؟ 21 اوہ خمیر وانگوں ہے جِینکُوں ہِک عورت گِھن تے تَرے مُٹھیاں اَٹے ءچ مِلا ڈِتا تے ہولے ہولے سارا اَٹا خمیر تھی گِیا ۔
تَنگ دروازہ
22 اوہ شہراں تے دیہاتاں ءچ تعلیم ڈیندا ہویا یروشلیم دا سفر کریندا پِیا ہا ، 23 تے کہیں شخص اُوں کنُوں پُچھیا جو اے خُداوند ! کیا نجات پاوݨ آلے تھوڑے ہِن ؟
24 اُونیں اُنہاں کُوں آکھیا تنگ دروازے کنُوں داخل تھیوݨ دی پوری کوشش کرو کیوں جو میں تُہاکُوں آہدھا ہاں جو بہُوں سارے اندر وَنجنڑ دی کوشش کریسن پَر نہ وَنج سگسن ۔ 25 جِیں وَیلے گھر دے مالک نیں اُٹھی تے دروازہ بند کر گِھدا ہووے تے تُساں باہر کھڑے دروازہ کھڑکا تے ایہہ آکھنڑ شروع کرو جو اے مالک ! ساڈے کیتے کھول ڈے تے اوہ جواب ڈیوے جو میں تُہاکُوں نئیں جانڑدا جو کِتھوں دے ہِوے ۔ 26 اُوں وَیلے تُساں آکھنڑ لگسو جو اَساں تاں تیڈے سامنڑے کھادا پیتا تے تُوں ساڈی گلیاں ءچ تعلیم ڈِتی ۔ 27 پَر اوہ اَکھیسی ، میں تُہاکُوں آہدھا ہاں جو میں نئیں جانڑدا جو تُساں کِتھوں دے ہِوے ۔ اے بدکارو! تُساں سارے میں کنُوں دُور تھی وَنجو ۔ 28 جیہڑے وَیلے تُساں ابرہام تے اِضحاق تے یعقوب تے سارے نبیاں کُوں خُدا دی بادشاہی ءچ موجود ڈیکھ سو تے خود کُوں باہر کڈھیا ہویا ڈیکھ سو ، اُتھاں رووݨ تے ڈنداں دا پیہوݨ ہوسی ۔ 29 تے لوک مَشرِق ، مغرب ، شمال تے جنوب کنُوں آتے خُدا دی بادشاہی دی ضیافت ءچ شریک تھیسن ۔ 30 تے ڈیکھو کُجھ چھیکڑ ایجھے ہِن جیہڑے اول تھیسن تے کُجھ اول ایجھے ہِن جیہڑے چھیکڑ تھیسن ۔
یروشلیم کیتے یسُوع دی محبت
31 اُونہئی وَیلے کُجھ فریسیاں آتے اُونکُوں آکھیا جو اِتھوں کنُوں نِکل تے کہیں بئے پاسے چلیا وَنج کیوں جو ہیرودیس تیکُوں قتل کرݨ چاہندے ۔
32 اُونیں اُنہاں کُوں آکھیا جو اُوں لومبڑی کُوں وَنج تے ایہہ آکھ ڈیوو جو ڈیکھ میں اَج تے کل بدرُوحاں کُوں کڈھنڑ تے بیماراں کُوں شِفا ڈیوݨ دا کَم کریندا رہساں تے تَریجھے ڈینہہ کمال کُوں پُج ویساں ، 33 پَر میکُوں اَج تے کل تے پرسوں آپنڑا سفر جاری رکھنڑ اں ہے کیوں جو ممکن نئیں جو نبی یروشلیم کنُوں باہر قتل تھیوے ۔
34 اے یروشلیم ! اے یروشلیم ! تُوں جیہڑا نبیاں کُوں قتل کریندیں تے جیہڑے تیڈے کولھ بھیجے گئے ہِن اُنہاں کُوں سنگسار کر یندیں ۔ میں کِتی دفعہ ایہہ چاہیا جو تیڈے بالاں کُوں جمع کر گِھناں جیویں مُرغی آپنڑے چُوچیاں کُوں آپنڑے پَراں تَلے جمع کر گِھندی ہے ، پَر تُوں راضی نہ تھیّا ! 35 ڈیکھو ! تُہاڈا گھر تُہاڈے کیتے چھوڑیا ویندے تے میں تُہاکُوں آہدھا ہاں جو میکُوں اُوں وَیلے تَئیں ہر گز نہ ڈیکھسو جئیں تَئیں نہ آکھسو جو مُبارک ہے اوہ جیہڑا خُداوند دے ناں نال آندے ۔