یسُوع ہِک بیمار آدمی کُوں شِفا ڈیندے
14
1 وَل اِیویں تھیّا جو اوہ سَبت دے ڈینہہ فریسیاں دے سرداراں ءچوں کہیں دے گھر کھانڑا کھاوݨ گِیا تے اوہ اُوندی تاڑ ءچ ریہے ۔ 2 تے ڈیکھو ہِک شخص اُوندے سامنڑے ہا جِینکُوں جلندر ہا ۔ 3 یسُوع نیں فریسیاں تے شریعت دے عالماں کنُوں پُچھیا جو سَبت دے ڈینہہ شِفا ڈیوݨ جائز ہے یا نئیں ؟4 اوہ چُپ رہ گئے ۔ اُونیں اُونکُوں ہَتھ لا تے شِفا بخشی تے رُخصت کیتا ۔ 5 تے اُنہاں کُوں آکھیا تُہاڈے ءچوں ایجھا کیہڑا ہے جِیندا گڈھاں یا ڈاند کھڈے ءچ ڈھے پووے تے اوہ سَبت دے ڈینہہ اُونکُوں فوراً باہر نہ کڈھے ؟
6 اوہ اِنہاں گالھیں دا جواب نہ ڈے سگے ۔
فروتنی تے مہمان نوازی
7 جِیں وَیلے اُونیں ڈِٹھا جو مہمان ، خصوصی جاہ کیویں پسند کریندے ہِن تاں اُنہاں کُوں ہِک تمثیل آکھی جو 8 جِیں وَیلے کوئی تیکُوں شادی دی ضیافت ءچ سَڈے تاں مہمانِ خصوصی دی جاہ اُتے نہ بہہ، تھی سگدے جو اُونیں تَیں کنُوں وی زیادہ کوئی معزز شخص سَڈیا ہووے ۔ 9 تے جئیں تیکُوں تے اُونکُوں ڈوہائیں کُوں سَڈیا ہے آتے تیکُوں آکھے جو اِیں کُوں جاہ ڈے ، وَل تیکُوں شرمندہ تھی تے سبھ کنُوں پچُھوں باہنڑاں پووے، 10 بلکہ جِیں وَیلے تُوں سَڈیا وَنجیں تاں ساریاں کنُوں پچُھوں وَنج تے بہہ تاں جو جیہڑے وَیلے تیڈا میزبان آوے تاں تیکُوں آکھے اے دوست ! سامنڑے وَنج تے بہہ ، وَل ساریاں دے سامنڑے جیہڑے تیڈے نال کھانڑا کھاوݨ بیٹھے ہِن، تیڈی عزت ہوسی ۔ 11 کیوں جو جیہڑا کوئی آپنڑے آپ کُوں وڈا بنڑیسی اوہ چھوٹا کیتا ویسی تے جیہڑا آپنڑے آپ کُوں چھوٹا بنڑیسی اوہ وڈا کیتا ویسی ۔
12 وَل یسُوع آپنڑے میزبان کُوں وی ایہہ آکھیا جو جِیں وَیلے تُوں ڈوپہر دا یا رات دا کھانڑا پکواویں تاں آپنڑے دوستاں یا بِھراواں یا رشتہ داراں یا امیر ہمسایاں کُوں نہ سَڈ تاں جو اِیویں نہ تھیوے جو اووی تیکُوں سَڈݨ تے تیڈا احسان لہہ وَنجے ۔ 13 بلکہ جِیں وَیلے تُوں ضیافت کریں تاں غریباں ، ٹُنڈیاں ،مَنڈیاں تے اَندھیاں کُوں سَڈ ، 14 تے تیکُوں برکت مِلسی کیوں جو اُنہاں دے کولھ کُجھ نئیں جِیندے نال اوہ تیڈا احسان لہا سگن تے تیکُوں اِیں احسان دا بدلہ راستبازاں دی قیامت ءچ مِلسی ۔
وڈی ضیافت دی تمثیل
15 جیہڑےیسوع دے نال کھانڑا کھاوݨ بیٹھے ہَن ، اُنہاں ءچوں ہِک ایہہ گالھیں سُنڑ تے اُونکُوں آکھیا مُبارک ہے اوہ جیہڑا خُدا دی بادشاہی ءچ کھانڑا کھاوے ۔
16 اُونیں اُونکُوں آکھیا ہِک شخص وڈی ضیافت کیتی تے بہُوں سارے لوکاں کُوں سَڈیا ۔ 17 تے کھاوݨ دے وَیلے اُونیں آپنڑے نوکر کُوں بھیجیا جو سَڈیاں ہویاں کُوں آکھے آؤ، ہُنڑ کھانڑا تیار ہے ۔ 18 اِیں تے ساریاں رَل تے عُذر کرݨ شروع کر ڈِتا ۔ پہلے اُونکُوں آکھیا میں کھیت مُل گِھدے تے میڈا اُونکُوں ڈیکھنڑ کیتے وَنجنڑ ضروری ہے۔ میں تیڈی مِنت کریندا ہاں جو میڈی معذرت قبول کر ۔ 19 ڈوجھے نیں آکھیا میں پَنج جوڑی ڈاند مُل گِھدے ہِن تے میں اُنہاں کُوں اَزماوݨ ویندا ہاں ۔ میں تیڈی مِنت کریندا ہاں جو میڈی معذرت قبول کر ۔ 20 ہِک بئے آکھیا میں شادی کیتی ہے اِیں واسطے نئیں آسگدا ۔
21 بس اُوں نوکر آتے آپنڑے مالک کُوں اِنہاں گالھیں دی خبر ڈِتی ۔ اِیں تُوں گھر دے مالک نیں کاوڑ تے آپنڑے نوکر کُوں آکھیا جلدی شہر دی گلیاں تے چوکاں ءچ وَنج تے غریباں ، ٹُنڈیاں ، اَندھیاں تے مَنڈیاں کُوں اِتھاں گِھن آ۔ 22 نوکر آکھیا اے مالک ! تیڈے آکھنڑ دے مطابق عمل کیتا گِیا ہے پَر ہُنڑ وی جاہ خالی ہے ۔ 23 مالک نوکر کُوں آکھیا رستیاں تے کھیت ءچ وَنج تے لوکاں کُوں مجبور کر تے گِھن آ تاں جو میڈا گھر بھریج وَنجے ۔ 24 کیوں جو میں تُہاکُوں آہدھاہاں جو جیہڑے سَڈے گئے ہَن اُنہاں ءچوں کوئی شخص میڈا کھانڑا چَکھ نہ سگسی۔
شاگرد ہووݨ دی قیمت
25 جِیں وَیلے بہُوں سارے لوک اُوندے نال ویندے پئے ہَن تاں اُونیں مُڑ تے اُنہاں کُوں آکھیا 26 جے کوئی میڈے کولھ آوے تے آپنڑےپیُو ،ماں ، ذال ،بال ، بِھرا تے بھینڑاں بلکہ آپنڑیں جان نال وی دشمنڑی نہ رکھے ،اوہ میڈا شاگرد نئیں تھی سگدا ۔ 27 جیہڑا کوئی آپنڑیں صلیب چا تے میڈے پِچُھوں نہ آوے اوہ میڈا شاگرد نئیں تھی سگدا ۔
28 کیوں جو تُساں ءچوں ایجھا کوݨ ہے جو جِیں وَیلے اوہ ہِک بُرج بناوݨ چاہوے تاں پہلے بہہ تے لاگت دا حساب نہ کر گِھنے جو کیا میڈے کولھ اُوندے بناوݨ دا سامان ہے یا نئیں ؟ 29 اِیویں نہ تھیوے جو جِیں وَیلے بُنیاد رکھنڑ دے بعد اُونکُوں مکمل نہ کر سگے تے ڈیکھنڑ آلے ایہہ آکھ تے اُوندے اُتے کِھلنڑ شروع کر ڈیوݨ جو 30 اِیں آدمی عمارت شروع تاں کیتی پَر مکمل نہ کر سگیا۔
31 یا کیہڑا ایجھا بادشاہ ہے جیہڑا ڈوجھے بادشاہ نال لڑن ویندا ہووے تے پہلے بہہ تے مشورہ نہ کر گِھنے جو کیا میں ڈاہ ہزار نال اُوندا مقابلہ کر سگدا ہاں یا نئیں جیہڑا ویہہ ہزار فوج گِھن تے میڈے اُتے چڑھیا آندے ؟ 32 نئیں تاں جِیں وَیلے حالی اوہ دُور ای ہے ، قاصد بھیج تے صُلح دی درخاست کریسی ۔ 33 بس اِیں طرح جے تُساں ءچوں جیہڑا کوئی آپنڑا سبھ کُجھ چھوڑ نہ ڈیوے ، میڈا شاگرد نئیں تھی سگدا ۔
ناکارہ نمک