‏3 جِیں وَیلے اوہ سفر کریندے کریندے دمِشق دے نزدیک پُجیا تاں اِینویں تھیّا جو اچانک اَسمان کنُوں ہِک روشنی اُوندے چودھارُوں آ چمکی۔ ‏4 اوہ زمین اُتے ڈھے پِیا تے ایہہ آواز سُنڑی جو ”اے ساؤل اے ساؤل ! تُوں میکُوں کیوں سَتیندیں؟“

‏5 ساؤل نیں پُچھیا ”اے خُداوند! تُساں کوݨ ہِیوے؟“ اُونیں آکھیا ”میں یسوع ہاں جِینکُوں تُوں سَتیندیں؟ ‏6 ہُنڑ اُٹھی تے شہر ءچ وَنج تے جیہڑا تیکُوں کرنڑا چاہیدے، اوہ تیکُوں ڈسا ڈِتا ویسی۔“

‏7 جیہڑے لوک ساؤل دے نال ہَن اوہ چُپ کھڑے رہ گئے کیوں جو آواز تاں سُنڑدے ہَن پَر کہیں کُوں ڈیدھے نہ ہَن۔ ‏8 تے ساؤل زمین تُوں اُٹھی کھڑا تھیّا پَر جِیں وَیلے اَکھیں کھولیاں تاں اُونکُوں کُجھ نہ ڈِکھالی ڈِتا تے لوک اُوندا ہَتھ پکڑ تے دمِشق ءچ گِھن گئے۔ ‏9 تے اوہ تَرے ڈینہہ تئیں نہ ڈیکھ سگیا تے نہ اُونیں کھادا پیتا۔

‏10 دمِشق ءچ حننیاہ ناں دا ہِک شاگرد ہا۔ خُداوند نیں اُونکُوں رویا ءچ آکھیا جو ”اے حننیاہ !“

اُونیں آکھیا ”خُداوند! میں حاضر ہاں۔“

‏11 خُداوند نیں اُونکُوں آکھیا ”اُٹھ، اُوں کُوچہ ءچ وَنج جیہڑا سِدھا اَکھویندے تے یہُوداہ دے گھر ءچ ساؤل ناں دے ہِک آدمی کیتے پُچھیں جیہڑا ترسُس شہر دا ہے۔ ڈیکھ اوہ دُعا کرݨ ءچ مشغول ہے، ‏12 تے اُونیں رویا ءچ حننیاہ ناں دے ہِک آدمی کُوں اندر آندے تے آپنڑے اُتے ہَتھ رکھیندے ڈِٹھا تاں جو اوہ وَلا کنُوں ڈیکھ سگے۔“

‏13 حننیاہ نیں جواب ڈِتا جو ”اے خُداوند میں اِیں شخص دے بارے ءچ بہُوں لوکاں کنُوں سُنڑیا ہے جو اِینیں یروشلیم ءچ تیڈے مُقدّساں دے نال کیجھی کیجھی بُرائیاں کیتیاں ہِن۔ ‏14 تے اِتھاں اِیں کُوں سردار کاہِناں دی طرفوں اِختیار مِلیا ہے جو جیہڑے لوک تیڈا ناں گِھندے ہِن اُنہاں ساریاں کُوں گرفتار کر گِھنے۔“

‏15 پَر خُداوند نیں حننیاہ کُوں آکھیا جو ”تُوں وَنج کیوں جو ایہہ آدمی غیر قوماں، بادشاہاں تے بنی اِسرائیل ءچ میڈے ناں دے اِظہار کیتے میڈا چُنڑیا ہویا وسیلہ ہے۔ ‏16 تے میں اُونکُوں چِتا ڈیساں جو میڈے ناں دی خاطر اُونکُوں کِتنا ڈُکھ جھلنڑا پوسی۔“

‏17 بس حننیاہ وَنج تے اُوں گھر ءچ داخل تھیّا تے آپنڑے ہَتھ اُوندے اُتے رکھ تے آکھیا ”اے بِھرا ساؤل ! خُداوند یسوع جیہڑا تیڈے اُتے اُوں رستے ءچ ظاہر تھیّا جئیں کنُوں تُوں آندا پِیا ہَویں، اُونیں میکُوں بھیجیا ہے جو تُوں وَلا کنُوں ڈیکھنڑ پوویں تے رُوح القُدس نال بھریج وَنجیں۔“ ‏18 تے فوراً ساؤل دی اَکھیں کنُوں چھلکے وانگوں کوئی چیز ڈَھٹھی تے اوہ سُجاکھا تھی گِیا تے اُٹھی تے بپتسمہ گِھدا۔ ‏19 وَل کُجھ کھا تے طاقت پائی۔

تے اوہ کئی ڈینہہ اُنہاں شاگرداں دے نال ریہا جیہڑے دمِشق ءچ ہَن۔ ‏20 تے فوراً عبادت خانیاں ءچ یسوع دی منادی کرݨ لگا جو اوہ خُدا دا پوتر ہے۔

‏21 تے سبھ سُننڑ آلے حیران تھی تے آکھنڑ لگے ”کیا ایہہ اُوہو شخص نئیں جیہڑا یروشلیم ءچ اِیں ناں دے گِھننڑ آلیاں کُوں برباد کریندا ہا تے اِتھاں وی اِیں کیتے آیا ہا جو اُنہاں کُوں گرفتار کر تے سردار کاہِناں دے کولھ گِھن وَنجے؟“

‏22 پَر ساؤل رُوحانی زور پکڑیندا گِیا تے اوہ اِیں گالھ کُوں ثابت کر تے جو المسیح یسوع ای ہے، دمِشق دے رَہنڑ آلے یہُودیاں کُوں پریشان کریندا ریہا۔

‏23 جِیں وَیلے بہُوں ڈینہہ گُزر گئے تاں یہُودیاں اُونکُوں قتل کرݨ دا مشورہ کیتا۔ ‏24 پَر ساؤل کُوں اُنہاں دی سازش دا علم تھی گِیا ۔یہُودی ڈینہہ رات اُونکُوں قتل کرݨ کیتے شہر دے دروازیاں دی نگرانی کریندے ریہے۔ ‏25 پَر اُوندے شاگرداں اُونکُوں ہِک ٹوکرے ءچ بلہا یا تے رات کُوں کَندھ دے گلے تُوں لٹکا تے باہر لہا ڈِتا۔

‏26 ساؤل نیں یروشلیم ءچ پُج تے شاگرداں ءچ شامل تھیوݨ دی کوشش کیتی پَر سارے اُوندے تُوں ڈردے ہَن کیوں جو اُنہاں کُوں یقین نہ آندا ہا جو ایہہ شاگرد ہے۔ ‏27 پَر برنباس اُونکُوں آپنڑے نال رسُولاں دے کولھ گِھن تے اُنہاں کُوں ڈسایا جو کیویں ساؤل نیں سفر کریندے وَیلے خُداوند کُوں ڈِٹھا تے خُداوند نیں اُوندے نال گالھیں کیتیاں تے اُونیں کیجھی دلیری نال دمِشق ءچ یسوع دے ناں نال منادی کیتی۔ ‏28 بس ساؤل یروشلیم ءچ اُنہاں دے نال آندا ویندا ریہا تے دلیری نال خُداوند دے ناں دی منادی کریندا، ‏29 تے یُونانی مائل یہُودیاں دے نال گالھیں تے تکرار وی کریندا ہا۔ پَر اوہ اُونکُوں قتل کرݨ اُتے تُلے پئے ہَن۔ ‏30 جِیں وَیلے بِھراواں کُوں ایہہ پتا چلیا تاں اُونکُوں قیصریہ ءچ گِھن گئے تے تَرسُس کُوں روانہ کر ڈِتا۔

‏31 بس پورے یہُودیہ، گلیل تے سامریہ ءچ کلیسیا کُوں چین تھی گِیا تے اُوندی ترقی تھیندی گئی۔ اوہ خُداوند دے خوف تے رُوح القُدس دی مدد نال تعداد ءچ وَدھدی وَیندی ہئی۔

‏32 تے اِینویں تھیّا جو پطرس جاہ جاہ تے پِھردا ہویا اُنہاں مُقدّساں ^aدے کولھ وی پُجیا جیہڑے لُدہ ءچ رَہندے ہَن۔ ‏33 اُتھاں اُونکُوں اَینیاس ناں دا ہِک مفلوج مِلیا جیہڑا اَٹھ سال کنُوں کَھٹ اُتے پِیا ہا۔ ‏34 پطرس نیں اُونکُوں آکھیا ”اے اَینیاس یسوع مسیح تیکُوں شِفا ڈیندے۔ اُٹھی تے آپنڑا بستر آپ وَلھیٹ۔“ اوہ فوراً اُٹھی کھڑا تھیّا۔ ‏35 وَل لُدہ تے شارُون شہر دے سارے رَہنڑ آلے اُونکُوں ڈیکھ تے خُداوند اُتے اِیمان گِھن آئے۔

‏36 تے یافا ءچ ہِک شاگردہ ہئی جِیندا ناں تبیتا ہا ^b جِیندا ترجمہ ہِرنی ہے، اوہ بہُوں ای نیک کَم تے خیرات کریندی رَہندی ہئی۔ ‏37 اُونہئی ڈینہاں ءچ اِینویں تھیّا جو اوہ بیمار تھی تے مَر گئی تے اُوندی لاش کُوں غُسل ڈے تے اُتلے کمرے ءچ رکھ ڈِتا۔ ‏38 تے کیوں جو لُدہ یافا دے نیڑے ای ہا، شاگرداں نیں ایہہ سُنڑ تے جو پطرس لُدہ ءچ ہے، ڈو آدمی بھیجے تے اُونکُوں درخاست کیتی جو ”جلدی اِتھاں آ وَنجو۔“ ‏39 پطرس اُٹھی تے اُنہاں دے نال تھی پِیا۔ جِیں وَیلے اُتھاں پُجیا تاں اُونکُوں اُتلے کمرے ءچ گِھن گئے تے ساریاں بیواواں روندیاں ہویاں اُوندے کولھ آتے جیہڑے چولے تے کپڑے ہِرنی نیں اُنہاں دے نال رَہندے ہوئے بنڑائے ہَن، ڈکھاوݨ لگیاں۔ ‏40 پطرس نیں اُنہاں ساریاں کُوں باہر کر ڈِتا تے گوڈے ٹیک تے دُعا کیتی۔ وَل لاش اَل متوجہ تھی تے آکھیا ”اے تبیتا اُٹھی!“ بس اُونیں اَکھیں کھول ڈِتیاں تے پطرس کُوں ڈیکھ تے اُٹھ تے بہہ گئی۔ ‏41 اُونیں ہَتھ پکڑ تے اُونکُوں چایا تے مُقدّساں تے بیواواں کُوں سَڈ تے تبیتا کُوں زندہ اُنہاں دے سپُرد کیتا۔ ‏42 ایہہ گالھ سارے یافا ءچ مشہور تھی گئی تے بہُوں سارے خُداوند اُتے اِیمان گِھن آئے۔ ‏43 تے پطرس بہُوں ڈینہہ یافا ءچ شمعون ناں دے ہِک چم رنگنڑ آلے دے گھر ریہا۔