‏4 پطرس نیں اُنہاں کُوں سارا حال شروع کنُوں آخر تئیں ترتیب وار بیان کیتا جو ‏5 ”میں یافا شہر ءچ دُعا کریندا پِیا ہم تے بے خودی دی حالت ءچ میں ہِک رویا ڈِٹھی جو کوئی چیز وَڈی چادر وانگوں چاروں کونیاں کنُوں لٹکدی ہوئی اَسمان کنُوں تَلے لتھی تے میں تئیں آئی۔ ‏6 جِیں وَیلے میں اُوندے اُتے غور نال نگاہ کیتی تاں زمین دے چوپائے تے جنگلی جانور تے کیڑے مکوڑے تے ہوا دے پَکھی ڈِٹھے۔ ‏7 تے میکُوں ہِک آواز وی ایہہ آہدھے ہوئے سُنڑائی ڈِتی جو ’اے پطرس اُٹھی! ذبح کر تے کھا۔‘ ‏8 پَر میں آکھیا ’اے خُداوند ہرگز نئیں! کیوں جو کوئی حرام یا ناپاک چیز کڈھائیں میڈے مُنہ ءچ نئیں گئی۔‘ ‏9 پَر اوہ آواز اَسمان کنُوں ڈوجھی دفعہ آئی جو ’جِنہاں کُوں خُدا نیں پاک مُقرر کیتے، تُوں اُنہاں کوں حرام نہ آکھ۔‘ ‏10 تَرے پھیری اِینویں ای تھیّا ۔وَل اوہ ساریاں چیزاں اَسمان دو چھیک گِھدیاں گئیاں۔ ‏11 تے ڈیکھو اُونہئی وَیلے تَرے آدمی جیہڑے قیصریہ کنُوں میڈے کولھ بھیجے گئے ہَن اُوں گھر دے سامنڑے آ کھڑے تھئے جِتھاں اَساں رَہندے ہاسے۔ ‏12 رُوح القُدس نیں میکُوں آکھیا جو ’ جِھجکے بغیر اُنہاں دے نال چلیا وَنج۔‘ ایہہ چھِی بِھرا وی میڈے نال گئے تے اَساں اُوں شخص دے گھر ءچ داخل تھئے۔ ‏13 اُونیں ساکُوں ڈسایا جو کیویں ہِک فرشتہ اُونکُوں گھر ءچ نِظریا تے آکھنڑ لگا جو ’یافا ءچ کہیں آدمی کُوں بھیج تے شمعون کُوں جیہڑا پطرس اَکھویندے سَڈوا گِھن۔ ‏14 اوہ تیکُوں ہِک ایجھا پیغام ڈیسی جِیندے ذریعے تُوں تے تیڈا سارا خاندان نجات پے سی۔‘ ‏15 جِیں وَیلے میں کلام کرݨ لگا تاں رُوح القُدس اُنہاں اُتے اِینویں نازل تھیّا جِیویں شروع ءچ ساڈے اُتے نازل تھیّا ہا۔ ‏16 تے میکُوں خُداوند دی اوہ گالھ یاد آئی جیہڑی اُونیں آکھی ہئی جو ’یُوحنّا نیں تاں پانڑی نال بپتسمہ ڈِتا پَر تُساں رُوح القُدس نال بپتسمہ پے سو۔‘ ‏17 بس جیں وَیلے خُدا نیں اُنہاں کُوں وی اُوہو نعمت ڈِتی جیہڑی ساکُوں خُداوند یسوع مسیح اُتے اِیمان گِھن آوݨ دے باعث مِلی ہئی تاں میں کوݨ ہم جو خُدا کُوں روک سگدا؟“

‏18 جِیں وَیلے اُنہاں ایہہ سُنڑیا تاں چُپ تھی گئے تے خُدا دی حمد کر تے آکھنڑ لگے جو ”وَل تاں خُدا نیں غیر قوماں کُوں وی زندگی کیتے توبہ دی توفیق ڈِتی ہے۔“

‏19 بس جیہڑے لوک اُوں مُصیبت کنُوں جِیندا آغاز ستِفُنس کنُوں تھیّا ہا، پراگندا تھی گئے ہَن، اوہ پِھردے پِھردے فینیکے تے کُپرُس تے انطاکیہ ءچ پُجے پَر یہُودیاں دے سِوا کہیں بئے کُوں کلام نہ سُنڑیندے ہَن۔ ‏20 پَر اُنہاں ءچوں کُجھ کُپرُسی تے کُرینی ہَن جیہڑے انطاکیہ ءچ آ تے یُونانیاں^a کُوں وی خُداوند یسوع دی خُوشخبری دے گالھیں سُنڑاوݨ لگے۔ ‏21 تے خُداوند داقوی ہَتھ اُنہاں اُتے ہا تے بہُوں سارے لوک اِیمان گِھن تے خُداوند دو رجوع تھئے۔

‏22 اُنہاں لوکاں دی خبر یروشلیم دی کلیسیا دے کَناں تئیں پُجی تے اُنہاں برنباس کُوں انطاکیہ تئیں بھیجیا۔ ‏23 جیں وَیلے اُونیں اُتھاں پُج تے خُدا دا فضل ڈِٹھا تاں بہُوں خوش تھیّا تے اُنہاں سبھ کُوں نصیحت کیتی جو پورے دِل نال خُداوند دے وفادار بنڑے رَہو۔ ‏24 کیوں جو اوہ نیک مَرد تے اِیمان تے رُوح القُدس نال معمور ہا تے بہُوں سارے لوک خُداوند دی کلیسیا ءچ شامل تھی گئے۔

‏25 وَل برنباس ساؤل دی تلاش ءچ تَرسُس کُوں روانہ تھی گِیا۔ ‏26 تے جِیں وَیلے اوہ مِلیا تاں اُونکُوں انطاکیہ ءچ گِھن آیا تے ساؤل تے برنباس سال تئیں اُتھاں دی کلیسیا ءچ شامل تھیندے تے بہُوں سارے لوکاں کُوں تعلیم ڈیندے ریہے تے شاگرد پہلی دفعہ انطاکیہ ءچ ای مسیحی اَکھوائے۔

‏27 اُونہئی ڈینہاں ءچ کُجھ نبی یروشلیم کنُوں انطاکیہ ءچ آئے۔ ‏28 اُنہاں ءچوں ہِک جِیندا ناں اَگَبُس ہا کھڑا تھی تے رُوح القُدس دی ہدایت دے مطابق ایہہ نبوت کیتی جو ساری دُنیا ءچ وَڈا کال پوسی۔( ایہہ کَلودِیُس دے عہد ءچ پِیا ہا۔) ‏29 بس شاگرداں نیں فیصلہ کیتا جو آپنڑی آپنڑی مالی حیثیت دے مطابق ، یہُودیہ ءچ رَہنڑ آلے بِھراواں دی مدد کیتے کُجھ نہ کُجھ بھیجوں۔ ‏30 چنانچہ اُنہاں اِینویں ای کیتا تے ساؤل تے برنباس دے ہَتھیں آپنڑی مالی مدد بزُرگاں کُوں بھجوا ڈِتی۔