‏6 وَل پَولُس تے سِیلاس فروگیہ تے گلَتِیہ دے علاقے ءچوں لنگھے کیوں جو رُوح القُدس نیں اُنہاں کُوں آسیہ ءچ کلام سُنڑاوݨ کنُوں روک ڈِتا ہا۔ ‏7 اُنہاں مُوسیہ دے نیڑے پُج تے بتُونیہ ءچ داخل تھیوݨ دی کوشش کیتی پَر یسوع دے رُوح ^aنیں اُنہاں کُوں وَنجنڑ نہ ڈِتا۔ ‏8 بس اوہ مُوسیہ کنُوں لنگھدے ہوئے تروآس ءچ آئے۔ ‏9 رات کُوں پَولُس نیں مَکِدُنیہ دے ہِک آدمی کُوں رویا ءچ ڈِٹھا جیہڑا کھڑا پَولُس دی مِنت کر تے آہدھا ہے جو ”اِیں پار مَکِدُنیہ ءچ آ تے ساڈی مدد کر۔“ ‏10 اُوندی رویا دے بعد اَساں فوراً مکِدُنیہ وَنجنڑ دا اِرادہ کیتا کیوں جواَساں ایہہ سمجھیا جو خُدا ساکُوں اُتھوں دے لوکاں ءچ خوشخبری سُنڑاوݨ کیتے سَڈیا ہے۔

‏11 بس تروآس کنُوں اَساں جہاز اُتے روانہ تھئے تے سمتُراکے تئیں آئے تے ڈوجھے ڈینہہ نیاپُلِس ءچ۔ ‏12 اُتھوں کنُوں اَساں فِلپی روانہ تھئے جیہڑا ضلع مَکِدُنیہ دا وَڈا شہر ہا جِتھاں بہُوں سارے رومی رَہندے ہَن۔ اَساں کُجھ ڈینہہ اُتھائیں ریہے۔ ‏13 سَبت دے ڈینہہ اَساں شہر د ےپھاٹک کنُوں نِکل تے ایہہ سمجھ تے جو اُتھاں دُعا کرݨ دی جاہ ہوسی دریا دے کنارے گئے۔ اَساں اُتھاں بہہ گئے تے کُجھ عورتاں نال جیہڑیاں اُتھاں جمع تھی گئیاں ہَن، کلام کرݨ لگے۔ ‏14 ساڈے گالھیں سُننڑ آلیاں عورتاں ءچوں لُدیہ ناں دی ہِک عورت ہئی۔ اوہ تھواتیرہ شہر دی ہئی تے قِرمز ی رنگ دے کپڑے ^bدا کاروبار کریندی ہئی تے بہُوں خُدا پرست ہئی۔ اُوندا دِل خُداوند نیں کھولیا تاں جو اوہ پَولُس دا پیغام سُنڑے تے اُونکُوں قبول کرے۔ ‏15 وَل جِیں وَیلے اُونیں تے اُوندے خاندان نیں بپتسمہ گِھن گِھدا تاں ساکُوں آکھیا جو ”جے تُساں میکُوں خُداوند دی اِیماندار بندی سمجھدے ہِیوے تاں جُلو تے میڈے گھر ءچ ٹِکو۔“ بس اُونیں ساکُوں مجبور کیتا تے اَساں راضی تھی گئے۔

‏16 جِیں وَیلے اَساں دُعا آلی جاہ دو وَیندے پئے ہاسے تاں ساکُوں ہِک کنیز مِلی جِیندے ءچ فال گیر بد رُوح ہئی۔ اوہ کنیز قسمت دا حال ڈسا تے آپنڑے مالکاں کیتے بہُوں کمائی کریندی ہئی۔ ‏17 اوہ پَولُس تے ساڈے پِچھے آ تے چیخنڑ لگ پئی جو ”ایہہ لوک خُدا تعالیٰ دے خادم ہِن جیہڑے تُہاکُوں نجات دا رستہ ڈسیندے ہِن۔“ ‏18 اوہ بہُوں ڈینہاں تئیں اِینویں ای کریندی رہی، آخر پَولُس بہُوں تنگ تھی گِیا تے اُونیں مُڑ تے بد رُوح کُوں آکھیا جو ” میں تیکُوں یسوع مسیح دے ناں نال حُکم ڈیندا ہاں جو اِیندے ءچوں نِکل وَنج۔“ تے اُونہئی وَیلے اوہ بد رُوح اُوں چھوہیر ءچوں نِکل گئی۔

‏19 جِیں وَیلے اُوندے مالکاں ڈِٹھا جو اُنہاں دی کَمائی دا ذریعہ ختم تھی گِیا تاں اوہ پَولُس تے سِیلاس کُوں پکڑ تے چوک ءچ حاکماں دے کولھ گِھن گئے۔ ‏20 اُنہاں نیں پَولُس تے سِیلاس کُوں عدالت آلیاں دے سامنڑے پیش کیتا تے آکھیا، ”ایہہ لوک یہُودی ہِن تے ساڈے شہر ءچ بہُوں کھلبلی مچیندے ہِن۔ ‏21 تے ایجھے رسماں دی تعلیم ڈیندے ہِن جِنہاں کُوں مننڑ ا تے اُنہاں اُتے عمل کرنڑا اَساں رومیاں کُوں اَصلوں جائز نئیں۔“ ‏22 عوام وی اُنہاں دے نال رَل گئی تے پَولُس تے سِیلاس دی مخالفت کرݨ لگ پئی، تے حاکماں نیں اُنہاں دے کپڑےپھاڑ تے اُنہاں کُوں بینت نال کُٹنڑ دا حُکم ڈِتا۔ ‏23 وَل سپاہیاں اُنہاں کُوں بینت مروا تے قید خانہ ءچ سَٹ ڈِتا تے قید خانہ دے داروغہ کُوں حُکم ڈِتا جو اُنہاں دی چنگی طرحاں چوکیداری کرے۔ ‏24 ایہہ حُکم مِلدے ای اُونیں اُنہاں کُوں ہِک اَندرونی کوٹھری ءچ بند کر ڈِتا تے اُنہاں دے پیراں ءچ بیڑیاں پا ڈِتیاں۔

‏25 اَدھ رات دے نزدیک پَولُس تے سِیلاس دُعا تے خُدا دی حمد کریندے پئے ہَن تے قیدی سُنڑدے پئے ہَن۔ ‏26 جو اچانک ہِک زوردار زلزلہ آیا جِیندے نال قید خانہ دی بُنیاداں ہَل گئیاں تے فوراً دروازے کُھل گئے تےسارے قیدیاں دیاں بیڑیاں وی کُھل گئیاں۔ ‏27 داروغہ جاگ پِیا تے جِیں وَیلے اُوں قید خانہ دے دروازے کُھلے ڈِٹھے تاں سمجھیا جو سارے قیدی قید خانہ کنُوں نِکل تے بھج گئے ہِن۔ بس اُونیں آپنڑی تلوار چاتی تے آپنڑے آپ کُوں مارݨ آلا ہا۔ ‏28 پَر پَولُس نیں چلا تے آکھیا جو ”آپنڑے آپ کُوں کوئی نقصان نہ ڈے کیوں جو اَساں سارے اِتھائیں موجود ہئیں۔“ ‏29 داروغہ ڈیوا چَوا تے اندر گِیا تے کَمبدا ہویا پَولُس تے سِیلاس دے پیراں ءچ ڈھے پِیا۔ ‏30 تے اُنہاں کُوں باہر گھن آیا تے آکھنڑ لگا، ”صاحبو! میں کیا کراں جو نجات پاواں؟“

‏31 اُنہاں جواب ڈِتا، ”خُداوند یسوع مسیح اُتے اِیمان گِھن آ تاں تُوں تے تیڈا خاندان نجات پے سی۔“ ‏32 وَل اُنہاں اُونکُوں تے اُوندے گھر آلیاں کُوں خُداوند دا کلام سُنڑایا۔ ‏33 اُونہئی وَیلے رات کُوں اوہ اُنہاں کُوں گِھن گِیا تے اُنہاں دے زخم دھو تے، تے اُوں تے اُوندے سارے گھر آلیاں نیں بپتسمہ گِھدا۔ ‏34 وَل اوہ اُنہاں کُوں اُتے گھر ءچ گِھن گِیا تے اُنہاں کیتے دستر خواں لَوایا۔ تے آپنڑے سارے گھر آلیاں دے نال خُدا اُتے اِیمان گِھن آ تے بہُوں خوشی منائی۔

‏35 جِیں وَیلے سویر تھئی تاں رُومی حاکماں نیں آپنڑے سپاہیاں کُوں قید خانہ دے داروغہ دے کولھ ایہہ حُکم ڈے تے بھیجیا جو ” اُنہاں آدمیاں کُوں رِہا کر ڈے۔“

‏36 وَل داروغہ نیں پَولُس کُوں آکھیا جو ”حاکماں نیں تُہاکُوں رِہا کرݨ دا حُکم بھیجیا ہے۔ بس ہُنڑ تُساں نِکل تے سلامت چلے وَنجو۔“

‏37 پَر پَولُس نیں جواب ڈِتا جو ”اُنہاں نیں ساکُوں جیہڑے رومی ہاں ^c، ساڈا قصور ثابت کیتے بغیر ساریاں دے سامنڑے ماریا کٹوایا تے قید خانہ ءچ سَٹ ڈِتا تے ہُنڑ چُپ چاپ چھوڑ ڈیوݨ چاہندے ہِن؟ اِینویں نئیں تھی سگدا بلکہ اوہ خود اِتھاں آوݨ تے ساکُوں قید خانہ کنُوں باہر گِھن وَنجنڑ۔“

‏38 سپاہیاں وَنج تے حاکماں کُوں اِنہاں گالھیں دی خبر ڈِتی۔ جیہڑے وَیلے حاکماں سُنڑیا جو پَولُس تے سِیلاس رُومی ہِن تاں ڈر گئے، ‏39 تے اُتھاں آ تے اُنہاں تُوں معافی منگی تے وَل اُنہاں کُوں قید خانہ کنُوں باہر گِھن آئے تے درخاست کیتی جو شہر کنُوں باہر چلے وَنجو۔ ‏40 بس پَولُس تے سِیلاس قید خانہ کنُوں باہر نِکل تے لُدیہ دے گھر گئے جِتھاں اوہ مسیحی بِھراواں کُوں مِلے تے اُنہاں دی حوصلہ افزائی کر تے اُتھوں کنُوں روانہ تھی گئے۔