بس اُونیں آکھیا، ‏3 ”میں یہُودی ہاں تے کلکیہ دے شہر تَرسُس ءچ پیدا تھیّا، پَر میڈی تربیت اِیں شہر ءچ گملی ایل دے قدماں ءچ تھئی۔ میں پیُو ڈاڈا دی شریعت اُتے پابندی نال عمل کرݨ دی تعلیم گِھدی۔ میں خُدا کیتے ایجھا جوشیلا ہم جیویں اَج تُساں ہِیوے۔ ‏4 میں مسیح دی راہ اُتے چلنڑ آلیاں کُوں سَتایا، ایہہ تئیں جو قتل وی کیتا۔ میں مَرداں تے عورتاں ڈوہائیں کُوں بَدھ بَدھ تے قید خانہ ءچ سَٹوا ڈِتا۔ ‏5 سردار کاہن تے سارے بزُرگ میڈے گواہ ہِن جو بِھراواں کیتے میں اُنہاں کنُوں خط گِھدے تے دمِشق دو روانہ تھیّا جو جتی اُتھاں ہووݨ اُنہاں کُوں وی بَدھ تے یروشلیم ءچ گِھن آواں تے سزا ڈیواں۔

‏6 میں جِیں وَیلے سفر کریندے کریندے دمِشق دے نزدیک پُجا تاں ڈوپہر دے وَیلے اَسمان کنُوں ہِک تیز روشنی آئی تے میڈے چودھارُوں چمکنڑ لگ گئی۔ ‏7 میں زمین اُتے ڈھے پِیا تے ہِک آواز سُنڑی جیہڑی میکُوں آہدھی پئی ہئی، ’اے ساؤل، اے ساؤل! تُوں میکُوں کیوں سَتیندیں؟‘

‏8 میں پُچھیا، ’اے خُداوند! تُساں کوݨ ہِیوے؟‘

اُونیں آکھیا، میں یسوع ناصری ہاں جِینکُوں تُوں سَتیندیں۔‘ ‏9 جیہڑے میڈے نال ہَن اُنہاں روشنی تاں ڈِٹھی پَر میڈے نال گالھیں کرݨ آلی آواز نہ سُنڑی۔

‏10 میں پُچھیا، ’اے خُداوند! میں کیا کراں؟‘

خُداوند میکُوں آکھیا، ’اُٹھی دمِشق وَنج، اُتھاں تیکُوں اوہ سارا کُجھ جیہڑا تیڈے کرݨ کیتے مُقرر تھیّا ہے ڈسا ڈِتا ویسی۔‘ ‏11 جِیں وَیلے اُوں نُور دے جلال دی وجہ کنُوں میکُوں کُجھ ڈِکھالی نہ ڈِتا تاں میڈے ساتھی میڈا ہَتھ پکڑ تے میکُوں دمِشق ءچ گِھن گئے۔

‏12 اُتھاں حننیاہ ناں دا ہِک آدمی جیہڑا شریعت دا سخت پابند تے اُتھوں دے یہُودیاں ءچ بہُوں نیک ناں ہا، ‏13 میڈے کولھ آ تے آکھنڑ لگا، ’بِھرا ساؤل! وَل سُجاکھا تھی وَنج۔‘ میں اُونہئی وَیلے سُجاکھا تھی گِیا تے اُونکُوں ڈیکھنڑ لگا۔

‏14 وَل اُونیں آکھیا جو ’ساڈے پیُو ڈاڈا دے خُدا نیں تیکُوں چُنڑ گِھدے تاں جو تُوں اُوندی مرضی کُوں جانڑیں تے اُوں راستباز کُوں ڈیکھیں تے اُوندے مُنہ دے گالھیں سُنڑیں۔ ‏15 کیوں جو تُوں سارے لوکاں دے سامنڑے اُنہاں گالھیں دا جیہڑیاں تَیں سُنڑیاں تے ڈِٹھیاں ہِن اُوندا گواہ ہوسیں۔ ‏16 ہُنڑ کیجھی دیر؟ اُٹھی بپتسمہ گِھن، تے اُوندا ناں گِھن تے آپنڑے گُناہ دھو گِھن۔‘

‏17 جِیں وَیلے میں یروشلیم وَل آیا تے ہیکل ءچ دُعا کریندا پِیا ہم تاں میں بے خود تھی گِیا۔ ‏18 میں خُداوند کُوں ڈِٹھا تے ایہہ آہدھا سُنڑیا جو ’جلدی کر تے فوراً یروشلیم تُوں نِکل وَنج کیوں جو اوہ میڈے بارے ءچ تیڈی گواہی قبول نہ کریسن۔

‘ ‏19 میں جواب ڈِتا، ’اے خُداوند! ایہہ لوک جانڑدے ہِن جو میں ہر ہِک عبادت خانہ ءچ ویندا ہم تے کیویں تیڈے مَننڑ آلیاں کُوں قید کرویندا تے کُٹویندا ہم۔ ‏20 تے جِیں وَیلے تیڈے شہید ستِفُنس دا خون وہایا وَیند ا پِیا ہا تاں میں وی اُتھائیں موجود ہم تے اُوندے قتل اُتے راضی تے اُونکُوں قتل کرݨ آلیاں دے کپڑیاں دی حفاظت کریندا پِیا ہم۔‘

‏21 خُداوند میکُوں آکھیا، ’وَنج میں تیکُوں غیر قوماں دے کولھ بہُوں دُور بھجیساں‘۔“

‏22 اوہ اِیں گالھ تئیں تاں اُوندی سُنڑدے ریہے۔ وَل اُچی آواز نال آکھنڑ پئے گئے جو ایجھے شخص کُوں زمین تُوں ختم کر ڈے۔ اوہ زندہ رَہنڑ دے لائق نئیں۔ ‏23 جِیں وَیلے اوہ چیخدے تے آپنڑے کپڑے سَٹیندے تے دھوڑ اُڈیندے ہَن، ‏24 تاں پلٹن دے سپہ سالار نیں پَولُس کُوں قلعہ دے اندر گِھن وَنجنڑ دا حُکم ڈِتا تے آکھیا جو ”اُونکُوں کوڑے مارو تے اُوندا بیان گِھنو تاں جو میکُوں پتا چلے جو ایہہ لوک اُوندےاُتے کیوں اِینویں چیخدے پئے ہِن۔“

‏25 جِیں وَیلے اوہ کوڑے لاوݨ کیتےپَولُس کُوں بَدھنڑ لگے تاں اُونیں اُوں رُومی افسر کُوں جیہڑا نال ای کھڑا ہا آکھیا، ”کیا ہِک رومی شہری کُوں اُوندا جُرم ثابت کیتے بغیر کوڑیاں نال مارݨ جائز ہے؟ “

‏26 صوبہ دار نیں ایہہ سُنڑیا تاں اوہ پلٹن دےسپہ سالار دے کولھ گِیا تے اُنہاں کُوں خبر ڈے تے آکھیا، ”تُساں کیا کریندے ہِیوے؟ ایہہ تاں رُومی آدمی ہے۔“

‏27 پلٹن دے سپہ سالار نیں پَولُس دے کولھ آ تے پُچھیا، ”میکُوں ڈسا کیا تُوں رُومی ہیں؟“

اُونیں آکھیا، ”ہاں۔“

‏28 پلٹن دے سپہ سالار نیں آکھیا، ”میں تاں ہِک بہُوں وَڈی رقم ڈے تے رُومی شہریت گِھدی ہئی۔“

پَولُس آکھیا،”میں تاں جماندرُو رُومی ہاں ^a۔“

‏29 بس جیہڑے لوک اُوندا بیان گِھننڑ آلے ہَن، فوراً پِچھاں ہَٹ گئے تے پلٹن دا سپہ سالار وی ایہہ معلوم کر تے بہُوں گھبرا گِیا جو جِینکُوں میں بَدھیا ہویا ہے اوہ رُومی ہے۔

‏30 ڈوجھے ڈینہہ پلٹن دےسپہ سالار نیں پَولُس کُوں کھول ڈِتا تے ایہہ حقیقت جاننڑ کیتے جو یہُودی اُوندے اُتے کیوں اِلزام لیندے ہِن، سردار کاہناں تے یہُودیاں دی صدر ِ عدالت کُوں جمع تھیوݨ دا حُکم ڈِتا۔ وَل پَولُس کُوں تَلے گِھن وَنج تے سامنڑے کھڑا کر ڈِتا۔