‏3 ڈوجھے ڈینہہ جِیں وَیلے جہاز صیدا ءچ کھڑا تھیّا تاں یُولِیُس نیں پَولُس اُتے مہربانی کر تے دوستاں نال مُلاقات کرݨ دی اِجازت ڈے ڈِتی تاں جو اُوندی خدمت تھی سگے۔ ‏4 اُتھوں کنُوں وَلا اَساں جہاز اُتے روانہ تھئے تے کیوں جو ہوا ساڈے مخالف ہئی اِیں واسطے اَساں [ہوا تُوں بچنڑ کیتے ]کُپرُس دے شمال کنُوں گُزرے۔ ‏5 وَل اَساں کلکیہ تے پمفِلیلیہ دے سمندر کنُوں لنگھ تے اَگُوں وَدھے تے لُوکیہ دے شہر مُورہ ءچ وَنج لَتھے۔ ‏6 صوبہ دار کُوں اُتھاں اِسکندریہ دا ہِک جہاز مِل گِیا جیہڑا اِطالیہ وَیندا پِیا ہا۔ بس ساکُوں اُوندے اُتے بِلہا ڈِتا۔ ‏7 اَساں بہُوں ڈینہاں تئیں ہَولے ہَولے اَگُوں وَدھدے ریہے تے مشکل نال کَنِدُس دے سامنڑے پُجے پَر تیز ہوا نیں ساکُوں سِدھے اَگوں نہ وَنجنڑ ڈِتا، وَل اَساں ہوا تُوں بچنڑ کیتے سلمونے دے سامنڑے کنُوں تھی تے کریتے دے جنوب کنُوں چلے۔ ‏8 تے بہُوں مشکل نال ساحل دے نال نال اَگُوں وَدھدے ہوئے حسِین ناں دی بندر گاہ ءچ پُجے جِتُھوں لَسَیہ شہر نزدیک ہا۔

‏9 سفر ءچ بہُوں ڈینہہ گُزر گئے ہَن تے ہُنڑ سمندری سفر بِیا وی خطرے آلا تھی گِیا کیوں جو روزہ دا ڈینہہ گُزر گِیا ہا ^b ۔ پَولُس نیں اُنہاں کُوں نصیحت کر تے آکھیا، ‏10 ”اے بِھراؤ! میکُوں لگدے جو ساڈا سفر بہُوں نقصان دہ ہوسی، نہ فقط مال تے اسباب تے جہاز بلکہ ساڈے جاناں کُوں وی خطرہ ہے۔“ ‏11 پَر صوبہ دار نیں پَولُس دے گالھیں سُننڑ دی بجائے جہاز دے مالک تے اُوندے چلاوݨ آلے دے گالھیں کُوں زیادہ اہمیت ڈِتی۔ ‏12 کیوں جو اوہ بندر گاہ سیالا گُزارݨ کیتے چنگی نہ ہئی اِیں واسطے ڈھیر لوکاں دا فیصلہ ایہہ ہا جو اَساں اَگُوں وَدھوں تے جے تھی سگے تاں فِینِکس ءچ پُج تے سیالے دا موسم گُزاروں۔ ایہہ کریتے دی ہِک بندر گاہ ہئی جِیندا رُخ شمال مَشرِق تے جنوب مَشرِق دو ہا۔

‏13 جِیں وَیلے جنوب کنُوں ہلکی ہلکی ہوا گُھلنڑ شروع تھی گئی تاں اوہ سمجھے جو ”ہُنڑ ساڈا مقصد پورا تھی سگدے۔“ اِیں واسطے اُنہاں جہاز ٹوریا ^cتے کریتے دےساحل دے نال نال اَگُوں وَدھے۔ ‏14 پَر تھوڑی دیر بعد ہِک طوفانی ہوا جیہڑی شمال مشرقی اَکھویندی ہے، گُھل پئی۔ ‏15 جِیں وَیلے جہاز اُوندی گرفت ءچ آ گِیا تے اُوندا سامنڑا نہ کر سگیا، تاں اَساں مجبور تھی تے جہاز کُوں ہوا نال وَہنڑ ڈِتا۔

‏16 وَہندے وَہندے کوَدہ جزیرہ دے گَھٹ ہوا آلے پاسے پُجے تاں اَساں چھوٹی کشتی کُوں بہُوں مشکل نال قابو ءچ کر سگے۔ ‏17 تےجِیں وَیلے مَچھیریاں اُونکُوں جہاز اُتے چڑھا گِھدا تاں جہاز کُوں ترُٹنڑ کنُوں بچاوݨ کیتے اُونکُوں رَسیاں نال بَدھ ڈِتا۔ اُنہاں کُوں ڈر ہا جو کِتھائیں اِینویں نہ تھیوے جو جہاز سُورتِس دی کھاڑی دی ریت ءچ پھس نہ وَنجے، سارے سامان کُوں لَہا گِھدا ^d ۔

‏18 ڈوجھے ڈینہہ جِیں وَیلے جہاز طوفانی ہوا ءچ بہُوں ای لوڈے کھاوݨ لگا تاں اُنہاں جہاز کُوں ہولا کرݨ کیتے مال سمندر ءچ سَٹنڑ شروع کر ڈِتا۔ ‏19 تَریجھے ڈینہہ اُنہاں آپنڑے ای ہَتھاں نال جہاز دے آلات تے اسباب وی سَٹ ڈِتے۔ ‏20 جِیں وَیلے بہُوں ڈینہاں تئیں نہ تاں سورج ڈِٹھا نہ تارے تے شدید طوفان چلدا پِیا ہا تاں بچنڑ دی آخری اُمید وی ختم تھی گئی۔

‏21 تے جِیں وَیلے بہُوں فاقہ کر گِھدا تاں پَولُس نیں اُنہاں دے اَدھ ءچ کھڑے تھی تے آکھیا، ”بِھراؤ! جے تُساں میڈی نصیحت مَنیندے تے کریتے کنُوں روانہ نہ تھیندے تاں ایہہ نقصان تے ڈُکھ نہ چَیندے۔ ‏22 پَر ہُنڑ میں تُہاڈی مِنت کریندا ہاں جو حوصلہ نہ ہارو ۔تُساں ءچوں کہیں دا جانی نقصان نہ تھیسی پَرفقط جہاز دا۔ ‏23 کیوں جو خُدا جِیندا میں ہاں تے جِیندی میں عبادت وی کریندا ہاں، اُوندا فرشتہ اِیں رات میڈے کولھ آیا، ‏24 تے آکھنڑ لگا،’ پَولُس! اَصلُوں نہ ڈر۔ تُوں قیصر دے حضور ءچ لازمی پیش تھیسیں تے تیڈی خاطر خُدا نیں اُنہاں ساریاں دی جان بخش ڈِتی ہے جیہڑے جہاز اُتے تیڈے نال سفر کریندے پئے ہِن۔‘ ‏25 اِیں واسطے صاحبو! تُساں آپنڑا حوصلہ وَڈا رکھو۔ میڈا اِیمان ہے جو میڈے خُدا نیں جیہڑا میکُوں فرمایا ہے، اُوہو تھیسی۔ ‏26 پَر اَساں ضرور کہیں جزیرے اُتے وَنج پُجسوں۔“

‏27 چوڈھویں رات کُوں جِیں وَیلے اَساں بحرِادریہ ءچ اِڈے اُڈے ٹکریندے وَدے ہاسے تاں اَدھی رات دے قریب مَچھیریاں محسوس کیتا جو اوہ کنارے دے نزدیک پُجدے پئے ہِن۔ ‏28 اُنہاں پانڑی دی گہرائی ناپی تاں اوہ اَسی ہَتھ ہئی۔ وَل تھوڑا اَگُوں وَنج تے ناپی تاں سَٹھ ہَتھ ہئی۔ ‏29 اِیں ڈر کنُوں جو کِتھائیں چٹاناں نال ٹکرا وَنجے، اُنہاں جہاز دے پِچھلے حصہ کنُوں چار لنگر سمندر ءچ سَٹ ڈِتے تے سویر تھیوݨ کیتے دُعا کرݨ لگے۔

‏30 مَچھیریاں جہاز کنُوں بھج نکلنڑ کیتے چھوٹی کشتی کُوں تَلے لَہایا پَر ظاہر ایہہ کیتا جو اوہ جہاز دے اَگُوں آلے حصہ کنُوں پانڑی ءچ لنگر سَٹنڑ چاہندے ہَن۔ ‏31 تاں پَولُس نیں صوبہ دار تے سپاہیاں کُوں آکھیا،”جے ایہہ لوک جہاز اُتے نہ رَہسنڑ تاں تُساں نئیں بچ سگدے۔“ ‏32 اِیں واسطے سپاہیاں نیں کشتی دیاں رسیاں کَپ ڈِتیاں تے اُونکُوں سمندر ءچ چھوڑ ڈِتا۔

‏33 سویر تھیوݨ کنُوں ذرا پہلے پَولُس نیں ساریاں دی مِنت کیتی جو کُجھ کھا گِھنو تے آکھیا جو ”پچھلے چوڈھاں ڈینہہ کنُوں تُساں لوک فِکر کریندے کریندے کھانڑے کُوں ہَتھ تئیں نئیں لایا۔ ‏34 ہُنڑ میں تُہاڈی مِنت کریندا ہاں جو کُجھ کھا گِھنو، کیوں جو تُہاڈی سلامتی اِیں گالھ ءچ ہے۔ تے یقین رکھو جو تُساں ءچوں کہیں دا وی کُجھ نقصان نہ تھیسی۔“ ‏35 ایہہ آکھ تے پَولُس نیں کُجھ روٹی گِھدی تے ساریاں دے سامنڑے خُدا دا شُکر کیتا تے اُونکُوں تروڑ تے کھاوݨ لگا۔ ‏36 اِیندے نال ساریاں دا حوصلہ وَدھیا تے اوہ وی کھاوݨ لگے۔ ‏37 اَساں سارے ڈو سو چھہتر آدمی ہاسے جیہڑے اُوں جہاز اُتے سوار ہَن۔ ‏38 جِیں وَیلے اوہ پیٹ بھر تے کھا چُکے تاں اُنہاں ساریاں دانڑیاں کُوں سَمندر ءچ سَٹ ڈِتا تاں جو جہاز ہولا تھی وَنجے۔

‏39 جِیں وَیلے ڈینہہ نکلیا تاں اُنہاں اُوں مُلک کُوں نہ سُنجانڑیا، پَر ہِک ساحل ڈِٹھا جِیندا کِنارہ صاف ہا۔ اُنہاں صلاح کیتی جو جے ممکن تھیوے تاں جہاز کُوں اُوندے اُتے چڑھا گِھنُوں۔ ‏40 بس لنگر کھول تے سمندر ءچ چھوڑ ڈِتے تے جہاز دا رُخ بدلنڑ آلیاں چیزاں دیاں رَسیاں وی کھول ڈِتیاں۔ سامنڑے دا پردہ کھول تے اُتے چڑھا ڈِتا تے کِنارے دو وَدھے۔ ‏41 پَر جہاز ایجھی جاہ تے وَنج پِیا جِتھاں ڈوہائیں پاسوں سمندر دا زور ہا، جہاز سُکی جاہ اُتے پُج تے ریت اُتے وَنج ٹِکیا۔ اُوندے سامنڑے آلا حصہ تاں ریت ءچ دَھس گِیا پَر پِچھلا حصہ چَھلاں دے زور نال تڑکنڑ لگا۔

‏42 سپاہیاں دی صلاح ہئی جو قیدیاں کُوں مار سَٹنڑ کِتھائیں اِینویں نہ تھیوے جو اُنہاں ءچوں کوئی تیر تے بَھج وَنجے۔ ‏43 پَر صوبہ دار نیں پَولُس دی زندگی بچاوݨ کیتے اُنہاں کُوں اِیں ارادے کنُوں روک ڈِتا تے حُکم ڈِتا جو جیہڑے تَیر سگدے ہِن اوہ پہلے سمندر ءچ ٹَپا مار تے خُشکی اُتے پُج وَنجنڑ۔ ‏44 تے باقی لکڑ دے پَھٹیاں اُتےتے جہاز دی بَنڑیاں چیزاں دی مدد نال آپنڑی جان بچاوݨ۔ بس اِیں طرحاں سارے دے سارے خُشکی اُتے سلامت پُج گئے۔