مُحبت
13
1 جے میں اِنساناں تے فرشتیاں دیاں زباناں بولاں پَر مُحبت نہ رکھاں تاں میں صِرف ٹَن ٹَن کریندے پیتل یا جھن جھن کریندی جھانجھ ہاں۔ 2 تےجے میکُوں نبوت مِلے تے میں ہر راز تے علم کنُوں واقف تھی وَنجاں، تے جے میڈا اِیمان اِتھوں تئیں کامل ہووے جو پہاڑاں کُوں ہَٹا ڈیواں، پَر مُحبت نہ رکھاں تاں میں کُجھ وی نئیں۔ 3 جے آپنڑا مال غریباں ءچ وَنڈا ڈیواں تے آپنڑا بدن بھا لاوݨ کیتے ڈے ڈیواں پَر مُحبت نہ رکھاں تاں میکُوں کُجھ فائدہ نئیں۔4 مُحبت صابر ہے تے مہربان۔ مُحبت حسد نئیں کریندی، مُحبت شیخی نئیں مریندی تے غرور نئیں کریندی، 5 نازیبا کَم نئیں کریندی، خود غرضی نئیں کریندی، جلدی کاوڑ ءچ نئیں آندی، بدگُمانی نئیں کریندی، 6 بے اِنصافی تُوں نئیں بلکہ سچائی تُوں خوش تھیندی ہے۔ 7 سارا کُجھ سہہ گِھندی ہے، سارے گالھیں دا یقین کریندی ہےa، سارے گالھیں دی اُمید رکھیندی ہے، سارے گالھیں کُوں برداشت کریندی ہے۔
8 مُحبت کُوں زوال نئیں، نبوتاں ہووݨ تاں ختم تھی ویسن، زباناں ہووݨ تاں مُک ویسن، علم ہووے تاں ختم تھی ویسی۔ 9 کیوں جو ہُنڑ ساڈا علم نامکمّل ہے تے ساڈی نبوت کامل نئیں۔ 10 پَر جِیں وَیلے کامل آسی تاں نامکمّل وَیندا رَہسی۔
11 جِیں وَیلے میں بال ہم تاں بالاں وانگوں بولیندا ہم، بالاں وانگوں سوچ رکھیندا ہم تے بالاں وانگوں سمجھ ہئی۔ پَر جِیں وَیلے جوان تھیّا تاں بچپن دے گالھیں چھوڑ ڈِتیاں۔ 12 ہُنڑ ساکُوں آئینہb ءچ دُھندلا نِظر آندے پَر اُوں وقت آمنڑے سامنڑے ڈیکھسوں۔ اِیں وقت میڈا علم نامکمّل ہے پَر اُوں وَیلے پوری طرحاں پچھانڑ گِھنساں، جِیویں میں پچھانڑیا گِیا ہاں۔
13 بس اِیمان، اُمید تے مُحبت ایہہ تَریحو دائمی ہِن پَر مُحبت اِنہاں ءچوں افضل ہے۔