دُنیا نال دوستی
4
1 تُہاڈے ءچ لڑائیاں تے جھیڑے کِتھوں آ گئے۔ کیا اوہ نفسانی خواہشاں کنُوں نئیں جیہڑیاں تُہاڈے ءچ فساد پیدا کریندیاں ہِن؟ 2 تُساں کہیں چیز دی خواہش کریندے ہِیوے تے اوہ تُہاکُوں نئیں مِلدی تاں قتل کریندے ہِیوے۔ تُساں حسد کریندے ہِیوے پَر کُجھ حاصل نئیں کرسگدے تاں لَڑدے تے جھیڑا کریندے ہِیوے ۔تُہاکُوں اِیں واسطے نئیں مِلدا جو تُساں خُدا کنُوں نئیں منگدے۔ 3 تے جِیں وَیلے منگدے ہِیوے تاں مِلدا نئیں کیوں جو بُری نیت نال منگدے ہِیوے تاں جو آپنڑی نفسانی خواہشاں کُوں پورا کر سگو۔ 4 اے خُدا نال بےوفائی کرݨ آلِیوa! کیا تُہاکُوں پتہ نئیں جو دُنیا نال دوستی رکھنڑ خُدا نال دُشمنڑی کرݨ ہے؟ اِیں واسطے جیہڑا کوئی دُنیا دا دوست بننڑا چاہندا ہے اوہ خُدا دا دُشمنڑ ہے۔ 5 کیا تُساں ایہہ سوچیندے ہِیوے جو خُدا دا کلام بےمقصد فرمیندے جوخُدا اُوں روح کیتے جیہڑا اُونیں ساڈے دِلاں ءچ وسایا ہے غیرت رکھیندا ہے b؟ 6 پَر اوہ تاں زیادہ توفیق بخش ڈیندا ہے۔ اِیں واسطے آکھیا گِیا ہے جو،”خُدا مغروراں دا مقابلہ کریندا ہے
پَر عاجزی کرݨ آلیاں اُتے فضل کریندا ہے۔“
7 ایں واسطے خُدا دے تابع رَہو۔ اِبلیس دا مقابلہ کرو تاں اوہ تُہاڈے کنُوں بھج ویسی۔ 8 خُدا دے نیڑے آؤ تاں اوہ تُہاڈے نیڑے آسی۔ اے گُنہگارو! آپنڑے ہَتھاں کُوں دھو تے صاف کر گِھنو۔ تے اے ڈو دِلیو! آپنڑے دِلاں کُوں پاک کر گِھنو۔ 9 افسوس تے ماتم کرو تے روو۔ تُہاڈا کِھلنڑ ماتمءچ بدل وَنجے، تُہاڈی خوشی غم ءچ بدل وَنجے۔ 10 خُداوند دے سامنڑے عاجزی کروتے اوہ تُہاکُوں سرفراز کریسی۔
ہِک ڈوجھے دی عیب جوئی دے خِلاف تنبیہ
11 اے بِھراؤ! تُساں آپس ءچ ہِک ڈوجھے دی بدگوئی نہ کرو۔ جیہڑا آپنڑے بِھرا دی بدگوئی کریندے تے اُوندے اُتے اِلزام لَیندے اوہ شریعت دی بدگوئی کریندے تے اُوندے اُتے اِلزام لَیندے۔ تے جے تُوں شریعت اُتے اِلزام لَیندا ہئیں تاں تُوں شریعت اُتے عمل کرݨ دی بجائے اُوندی عدالت کرݨ آلا بنڑ گیا۔ 12 شریعت دا ڈیوݨ آلا تے مُنصف ہِکو ای ہے یعنی خُدا جیہڑا بچا وی سگدے تے جان تُوں مار وی سگدے۔ پَر تُوں کوݨ ہئیں جیہڑا آپنڑے ہمسائے اُتے اِلزام لَیندا ہئیں؟
شیخی دے خِلاف تنبیہ
13 تُساں جیہڑے ایہہ آہدھے ہِیوے جو ”اَج یا کَل اَساں فلاں شہر ءچ وَیسوں، ہِک سال اُتھاں رَہسوں تے کاروبار کر تے پیسہ کَمیسوں۔“ ذرا سُنڑو! 14 تُساں نئیں جانڑدے جو کَل کیا تھیسی۔ تُہاڈی زندگی ہے ای کیا؟ بخارات آلی کار ہے، ہُنڑئے نِظر آئے، ہُنڑئے غیب تھی گئے۔ 15 اِیندے بجائے تُہاکُوں ایہہ آکھنڑا چاہیدے جو ”جے خُداوند دی مرضی تھئی تاں اَساں زندہ رَہسوں تے ایہہ یا اوہ کَم کریسوں۔“ 16 پَر تُساں شیخی مَریندے تے اُوندے اُتے فخر کریندے ہِیوے۔ ایجھا سارا فخر بُرا ہے۔
17 بس جیہڑا بھلائی کرݨ جانڑدا ہے پَر نئیں کریندا، ایہہ اُوندے کیتے گُناہ ہے۔