سرائیکی نظم
’’نہ کوئی فرشتہ نہ کوئی لکھ پڑھ گناہ گنڑدے ثواب گنڑدے ۔
’’ذرے ذرے تے نگاہ رکھدے ،ذرے ذرے دا حساب رکھدے ۔
’’ او پیروں رھنڑیں دے پیر گنڑدے ۔ تے گلوں لنگھیے دے خواب گنڑدے ۔
’’او ہتھ بدھے دے سوال گنڑدے تے تلخ لہجے دا جواب گنڑدے ۔
’’توں نیکیاں گنڑدیں او ایں نیں گنڑدا ۔
’’ او اپنڑے انداز نال گنڑدے۔
’’ تیڈیاں عبادتاں تیڈے سجدے نیں گنڑدا۔ او یتیم دے سر دے وال گنڑدے ۔
’’او ظلم دے ضابطے نیں سہندا۔ او سمندراں کوں اچھال ڈیندے۔
’’ڈٹھا نیویں ہک کٹل دا بدلہ۔ سزا دے ءچ بھائیں بال ڈیندے۔
’’ جلال اوہ ھِے جو بادشاہواں کوں ڈینھ دے تارے ڈکھال ڈیندے۔
’’نہ چرچے نال غرض رکھدے نہ ہدیے دو خیال ڈیندے ۔
کہیندے گھر دے قریب لنگھدے تاں واہندے دریا سکا چھوڑیندے
’’کتھائیں صحرا دی ریت دے وچ سکی توں چشمے واہا چھوڑیندے ۔
’’توں اوندی طاقت ودا تولیندیں جائیں کن تے خلقت بنڑا ڈتی ھِے ۔
’’ولا تیڈے بدنما بدن کوں کجنڑ دے کیتے نگاہ ڈتی ھِے ۔
’’ ایویں پلیندا ہا کونڑ تیکوں جیویں اوں پالنڑ دی ماہ ڈتی ھِے ۔
’’ تئیں ایہہ جیڈے محنتی رسول دی ساری لکھ پڑھ بھولا ڈتی ھِے ۔
’’توں کیندی تڈ تے ودا اوملدیں او کھس کے آکڑ بھکا چھوڑیسی ۔
’’قیامت دی بھاہ بلدی بھونھ تے فرید او بھونہہ دے بھرانڑیں ٹرا چھوڑیسی ۔
