مالک دا نادان کتا
ہک ڈینہہ داؤدی ہسپتال اچ بخار دی دوا تیار کریندا پیا ہا تے مریض باہرو ں کھڑے ہن ،کہیں کھڑکی ءچو ں جھاتی پا کے ڈیٹھا تے پچھیا’’ جناب میکوں ڈسو جو رب تعالیٰ نے المسیح کوں دنیا اچ کیوں بھیجیا ؟
داؤدی دوا ناپنڑ آلاگلاس میز تے رکھیندے ہوئے بولیا ۔ یار ایں خاص سوال دا جواب میں تیکوں رات کوں ڈیساں ،جڈاں اساں بیٹھک اچ بھاہ دے کولھ بہسوں ’’ جڈاں اندھارا تھی گیاتے پکھی بسیرا کرنڑلگے گئے تاں داؤدی نے اپنڑے دوستاں کوں
ڈسنڑاں شروع کیتا ۔
ایں جنگل دے سارے لوک جانڑدے ہن جو میڈے کولھ ہک کُتا ھِ جیندا ناں کالو ھِ او ڈیکھنڑ اچ بہوں ہشیار تےسوہنڑا ہے۔
برسات اچ میں اپنڑے باغ اچ منگ پھلی رہاونڑ ویندا ہاں تے کالو میڈے نال ویندا ھِ ۔زمین نرم بنڑاونڑ کیتے پہلے اساں ہل چلیندے ہیں تے کالو اپنڑے پیراں نال زمین نرم کریندے۔ تے جڈاں بیج رہاونڑ دا ویلہ آندے،تاں وَل
وی کالو میڈے نال راہندےِ پراو میڈے خلاف کم کریندے،میں اگو ں اگو ں بیج کوں رہیندا ویندا ہاں او پچھو ں پچھو ں پنجیاں نال کڈھیندا ویندے۔
ہک ڈینہہ میں اونکوں سڈیا تے او خوشی نال پوچھڑ ہلیندا ہویا میڈے کولھ آیا تاں میں اونکوں آکھیا ۔ سنڑ کالو توں کیجھی بےوقوفی دا کم کریندا ہیں ۔ ویلہ آونڑ تے ایہ تیڈے مالک دی غذا بنڑ ویسی ۔ جے توں اینکوں کڈھیسیں تاں ایہ فصل تباہ تھی
ویسی ،تےتوں تے تیڈا مالک ڈوہائیں بھکے مرویسین ۔ ڈیکھ ایویں ول نہ کریں ایہ سنڑ کے کالو پچھ ہلاونڑ لگا ۔
میں سمجھیاجو او سمجھ گئے جو ایجھا کم نہ کریسی ۔
اگلے ڈینہہ میں بیا بیج رہاونڑگیاتے کالو نے ولا کھودنڑ شروع کر ڈتا،وَل میں اونکوں ہک چاٹ ماری تے او رڑدا ہویا بھج گیا کاوڑ اچ آ کے میں آکھیا ۔ اے کُتے ! توں نی جانڑدا جو بیج کڈھنڑ دا کیا نتیجہ ہوسی، فصل برباد تھی ویسی تے میکوں تے تیکوں
ڈوھائیں کوں غذا نہ ملسی ‘‘
میڈے جھڑکنڑ توں کالو میڈے پچھو ں سر لٹکا کے کھڑا تھی گیا میں سمجھیاجو او اپنڑے کیتے اتے شرمندہ ھِ تے آئندہ بیج نہ کڈھیسی ۔تریجھے ڈینہہ جڈاں میں باغ اچ ونجنڑ لگا تاں میں ایہ سوچ کے جو سمجھنڑ آلے کوں کجھ انعام ڈیونڑاں ضروری ھِ ہک
ہڈی دا ٹکڑا جیب اچ رکھ گھدا جڈاں میں کھیت دی ہک کیاری رلا کے تیار کیتی تاں کالو آیا تے بیج کڈھنڑ آلا ہا تے میں ہڈی دا ٹکڑا اوندے منہ اچ رکھ ڈتا او خوشی نال مسرور تھی کے زور زور نال پچھ ہلاونڑ لگا میں خوش تھیا تے
دل اچ آکھیا ’’ ڈیکھو میں رحم دا سلوک کیتے تے اوندی سمجھ اچ آ گئے جو بیج کڈھنڑ نال فصل دا نقصان ھِ تے جے فصل نہ ہوسی تے ساڈی حالت افسوس ناک تھی ویسی جیندا نتیجہ کال تے موت ہوسی ۔
پنجویں ڈینہہ وی کالو میڈے نال رقبے تے گیا جڈاں میں ہک کیاری رلائی تاں او چمبڑیا تے بیجاں کوں وَل کڈھنڑ لگا میں گھبرا گیا تے اداس تھی کے ہک درخت دے تلے ونج بیٹھا ۔ سوچنڑ لگا جو کالو کوں سمجھاونڑ کیتے میں کیا کراں ؟ میں حلیمی نال
سمجھایا کاوڑ نال سمجھایا انعام وی ڈتا ،تے اپنڑی کوشش اچ کوئی کمی نہ چھوڑی وَل وی او نی سمجھداہنڑ میں کیا کراں ؟
بہوں دیر تئیں سوچنڑ دے بعد ہک گالھ میڈے خیال اچ آئی تے میں آکھنڑ لگا ۔
ہک ای طریقہ ھِ جو میں کتے نال کتا بنڑ ونجاں تے اوندی زبان اچ اونکوں سمجھاواں وَل او ضرور سمجھ ویسی ۔
داؤدی نے اگو ں آکھیا ’’ ایں خیال نے میڈے دل اچ جاہ کر گھدی تے ایں نے ہک نویں شکل اختیار کیتی تے میڈے دماغ اچ ہک بیا خیال آیا جو ایہو وجہ ھِ جو قادرِ مطلق رب تعالیٰ نے المسیح کوں دنیا اچ بھیجیا ۔او ساڈے آلی کار انسانی شکل اچ آیا ماء دے
ڈھڈھ توں پیدا تھیا او ساڈی ای زبان بولیندا ہا تے اوندا لڑکپن تے زندگی ساڈے آلی کار ہئی۔ دنیا اچ اوں نے ایں واسطے زندگی گزاری جو اساں رب تعالیٰ کوں جانڑو ں۔جڈاں میں المسیح کوں میں جانڑداہاں تاں وَل رب تعالیٰ کوں وی جانڑدا ہاں
۔تینتری سال دی عمر اچ اوول اپنڑے حقیقی جلال اچ اپڑیا ۔گناہ اتے فتح حاصل کرنڑ کیتے ،تے ساکوں ہمیشہ دی زندگی بخشنڑ کیتے اوں نے صلیب دی موت گورا کیتی او اپنڑے کم اچ کامیاب تھیا ‘‘
جھکی آواز اچ انگوگو دے منہ ءچوں نکلیا’’ گناہ وڈی خوفناک چیز ہوسی جیندے کیتے رب تعالیٰ کوں ایہ سارا کجھ کرنڑاں پیا ‘‘
داؤدی نے آکھیا ’’ ضرور او ایجھی ای خوفناک چیز ھِ تے المسیح نے صلیب اتے اپنڑا خون وہا کے گناہ دی خوفناک صورت صاف صاف ظاہر کر ڈتی ۔یاد رکھو جو موت دے تریجھے ڈینہہ المسیح جی اُٹھیا جئیں توں ثابت تھیندا ھِ جو او خود رب تعالیٰ ہا ۔
او اوں کم کیتے دنیا اچ آیا ۔” کہانڑی ختم تھیونڑ دے بعد انگوگو دے چہرے تے اطمینان تے اوندے اکھیں اچ سوجھلے دی جھلک نظر آندی پئی ہئی ۔
