او کلھا تے دشمن سارا زمانہ تھیا۔
موت دا ایہ کھیڈ سرِ عام ڈیکھیندی ھِ میکوں۔
بھری محفل اچ کوئی اُوندا ہمنوا نہ تھیا۔
صلیب ڈیو دی آواز راتیں کوں جگیندی ھِ میکوں۔
مُعاف کر اِنھاں کوں ابا ایہ نیں جانڑدے۔
ہر وہندے زخم ءچوں ایہو سدا آندی ھِ میکوں ۔
ذلت چاکے بنہاں کوں فردوس کیتی عطا۔
کینویں بیان کراں شانِ خُدائی نظر آندی ھِ میکوں ۔
جے صلیب بولیندی تاں ہنجھوں وہا کے آہدھی ۔
ماءآہدھی عظمت دار تے نظر آندی ھِ میکوں۔
رب تعالیٰ نیں وی چھوڑ ڈتا ہا جڈاں او ترسا ہا ۔
اُوندے ڈکھاں دی گنڈھڑی سرِ عام تڑپیندی ھِ میکوں۔
حوالے کر ڈتی روح اپنڑی سب کجھ ختم کر کے۔
کلمئہ حق دی جت نظر آندی ھِ میکوں۔
مُشکلاتاں قوم دیاں اُوں چاگھدیاں فرید ۔
بدلدی تقدیر قوم دی نظر آندی ھِ میکوں ۔
داستانِ کُلوری ہر روزرُلیندی ھِ میکوں۔ شیشہ تصلیب سرِ شام ڈیکھیندی ھِ میکوں۔
