میں ازل توں عزابیں دے وات آ گیاں۔زندگی گھل گئی رزق دی گولھ وچ ۔
توں فرشتیاں دی تسبیح توں خوش تھی گئیوں اساں آئے نہ کتھائیں تیڈی بھر تول وچ ۔
تیڈی کاوڑ توں ڈرداں مگر کیا کراں۔ جی نی لگدا مسیتیں دے تول وچ ۔
مفت ملاں دے آکھے تے متھے گھسائے لال لبھدین فقیریں دے کشکول وچ ۔
