ناریل دا پانڑی

ہسپتال اچ داؤدی دوا دیاں  گولیاں گنڑ گنڑ کے رکھیندا ویندا ہا تے انگوگو کھڑا کھڑا بوتلاں آلے پاسے ڈیدھا پیا ہا جڈاں داؤدی دا کم ختم تھی گیا تاں انگوگو نے گالھ بات شروع کیتی ۔ آکھنڑ لگا ’’ جناب میں تہاکوں ہک عجیب گالھ سںڑویندا ہاں۔
کل رات میں ہک خواب ڈیٹھے تے اوں اچ نیانی تے اوندے دوستاں نال میڈی ملاقات  تھئی۔ نیانی تاں ہک وڈے پتھر تے بیٹھا ہا تے او پنجے بے وقوف باندر ایجھے معلوم تھیندے ہن جیویں کہیں درخت دی لڑی تے بیٹھے ہون ۔ اصل اچ او لڑی تاں نہ ڈکھائی
ڈیندی ہئی پر باندراں دے جسم چاننڑی رات اچ چمکدے پئے ہن ۔ اتنا سنڑ کے داؤدی خوشی نال بولیا ۔

ایہ خواب تاں وڈا دلچسپ معلوم تھیندے۔ وَل کیا تھیا ؟

انگوگو نے اگوں آکھیا ’’ نیانی انھاں باندراں کوں کیا آہدھا پیا ہا ۔ڈیکھو بھراؤ، اوں دیہات اچ جتھاں انسان رہندے ہین تے جنھاں دی پچھ نی ہوندی، ہک دوا بنڑاونڑ آلا ھِ جیہڑا بوتلاں اچ  دوا بنڑیندا ھِ اوندی قوم دے لوک ایں دوا کوں پیندے
ہین ۔ تے پیونڑ  ویلے منہ بنڑیندے تے نک تے ہتھ ڈیندے ہین ۔ اتنے اچ ٹوٹو بولیا ۔ انساناں  دی عقل ایجھی ہوندی ھِ نیانی نے اونکوں چپ کرایا ۔ او وَل پنج بے وقوف باندر ڈردے ہوئے ہک ڈوجھے دے نیڑے تھی کے بہہ گئے ۔ نیانی وی سنبھل کے
بہہ گیا تے آکھنڑ لگا جو ’’ ایں دوا بنڑاونڑ آلے دا ناں داؤدی ھِ تے او منادی وی کریندا ھِ سنڑنڑ آلیاں ءچ انگوگو ناں دا ہک بندا ھِ جیہڑا وڈے غور نال سنڑ دا ھِ پر اوندے دل اچ اطمینان کائنی اوں نے ٹوٹو دا حال وی سنڑیا ھِ جو او کیویں اپنڑی بے
عقلی دی وجہ نال شکاری دے جال اچ پھس گیا ’’ ٹوٹو ایہ  سنڑ کے گھبرایا تے اپنڑا پچھلا پیر منہ اچ دبا کے چباونڑ لگا جال اچ پھسنڑ توں او بہوں ڈردا ہا نہ رات کوں نیندر آندی ہئی نہ ڈینہہ کوں او گھم سگدا ہا جال دا خیال آندے ای اونکوں ٹھڈے
پسینے آونڑ لگ ویندے ہن ۔

اتنا  حال  سنڑا کے انگوگو کجھ رُکیا تے داؤدی نے کھل کے آکھیا کیوں بھرا انگوگو تساں جانڑے جوتساں گناہ گار ہاوے ؟’’ انگوگو نے ولا ولا سر ہلا ہلا کے اقرارا کیتا جو او گنہگار ہا تے وَل اپنڑا خواب سنڑاونڑ لگا ۔

وَل نیانی نے ٹکو آلے پاسے ڈیٹھا تے آکھیا تہاڈی ناریل دی کہانڑی وی انگوگو نے سنڑی ھِ تے او ایہ وی جانڑدا ھِ جو تساں ناریل گھننڑ کیتے کیویں دلدل اچ گئے تے اتھاں ونج کے پھس گئے  ۔ٹکو نے شرم کنوں سر تلے کیتا تے مچھیں تے ہتھ پھریندا
ہویا آہستہ آہستہ بولیا ’’ پرتساں جیہڑا بچنڑ دا طریقہ ڈسایا ہا او وی تاں غلط ثابت تھیا۔ نیانی نے اوندی گالھ تے کوئی غور نہ کیتا تے اپنڑی پچھ ہلاونڑ لگ پیا ۔

اتنا خواب سنڑوا کے انگوگی وَل رک گیا تے داؤدی نے جھک کے اوندے کن اچ آکھیا

میڈا ڈر بیا ای ودھ گیا جڈاں میں ڈیٹھا جو گناہ توں بچنڑ کیتے میں خود کجھ نہ کر سگدا ہم ۔اوندے بعد انگوگو نے خواب دا حال اگوں تے آکھنڑ شروع کیتا ۔جڈاں ٹو ٹو تے ٹکو نے اپنڑی پنڑی بیوقوفی دا حال سنڑیا تاں باقی باندراں اچ وی  ہل چل مچ
گئی تے تتو نے گھبرا کے پچھیا کیا ایں بندے کوں وی معلوم ھِ جو میں اپنڑی  کم عقلی دی وجہ توں مگر مچھاں تے  یقین نہ  رکھیندا ہم۔ مگر مچھ دا ناں گھندے ای تتو تے خوف چھا گیا تے چانڑی رات اچ ایڈے اوڈے ڈیکھنڑ لگا جو کتھائیں وڈے
وڈے ڈنداں آلا منہ اونکوں کھاونڑ کیتے تاں نی آندا پیا نیانی نے سنجیدگی نال جواب ڈتہ ’’ ہاتتو ،انگوگو  نے تہاڈی کہانڑی وی سنڑی ھِ تے او مگر مچھاں کوں وی جانڑدا ھِ پر اوندی سمجھ اچ نہ آیا جو او کیویں بچ سگدا ھِ کیوں جو داؤدی نے اونکوں
کجھ بیا وی ڈسیا جیہڑامگر مچھاں توں وی زیادہ خوف ناک ھِ  ۔آدھے آدھے انگوگو رُک گیا تے داؤدی  بولیا میڈا دل  بہوں رنجیدہ ہا میں اپنڑے گناہ دے سببوں  بہوں گھبرایا ہویا ہم میں بھولاونڑ دی کوشش کریندا ہم  پرمیکوں بار
بار مگر مچھاں دا خیال آندا ہا تے میڈا دل اوندے ڈر توں کمبنڑ لگدا۔

داؤدی نے اوندی گالھ غور نال سنڑی پرکجھ نہ بولیا ۔ انگوگو نے خواب دا آخری حصہ پورا کریندے ہوئے آکھیا آخر اچ نیانی نے ٹبو آلے پاسے ڈیٹھا تے غصے تھی کے بولیا ۔ ٹبو توں ولاولا اپنڑا ہتھ تھک نال سینا کریندیں ۔ میں سوچیندا ہاں جو توں جیہڑی
شاخ اتے بہسیں اونکوں والا کپیسیں ۔ پتہ نئیں ٹبو نے کیا جواب ڈتہ کیوں جو فوراً میڈے اکھیں کھل گئیاں ۔ایویں خواب کوں ختم کریندے ہوئے انگوگو آکھنڑ لگا ’’ جناب اوں ویلے میڈی سمجھ اچ آیا جو توبہ دا مطلب ھِ ارادہ بدلنڑاں میں چاہندا ہا ں جو
میں پوری توبہ کراں تے اپنڑے نویں  ارادہ دے مطابق زندگی گزاراں کیوں جو میڈی سب توں وڈی خواہش ایہ  ہئی جو میڈے گناہ مٹائے ونجنڑ ۔

داؤدی نے آکھیا ’’ ٹھیک ھِ وَل تساں کیا کیتے ؟ انگوگو نے جواب ڈتہ ۔

رب تعالیٰ المسیح توں عرض کیتی تے اوں نے میڈے گناہاں کوں ایویں مٹا ڈتہ جیویں ریت اتے پیریں دے نشان ۔ وَل میں اوندے پیراں اچ زخم دے نشان ڈیٹھے تے میڈا خیال فوراً صلیب آلے پاسے گیا جئیں  اتے  اوں نے ساڈے گناہاں دی اتنی وڈی قیمت
ادا کیتی ۔ داؤدی نے آکھیا تہاڈی تعلیم توں تے میڈے ایں خواب توں ظاہر تھیا جو باندراں آلی کار بیوقوف بنڑنڑ توں کوئی فائدہ نی کم عقلی دا نتیجہ کھڈے دی موت ھِ ‘‘

ہنڑ میڈے دل اچ بہوں خوشی تے اطمینان ھِ کیوں جو میں ہنڑہر طرحاں دے جال الجھن تے دلدلاں توں بچ کے رب تعالیٰ المسیح دے وسیلے  گناہ ناں دی دیوار دے اوں پاسے اپڑ گیا ‘‘

ایہ سنڑ کے داؤدی بہوں خوش تھیا تے اپنڑی بائبل کوں ہتھ اچ گھن کے انگوگو کوں سمجھاونڑ لگا ’’ یاد رکھو جو تہاڈی روح ڈینہہ رات ترقی کریندی راہوے پاک تے صاف خیالاں دے ذریعے اونکوں طاقت ور بنڑیندے ونجو۔ جے تساں خوشی نال راہنڑ چاہندے ہیوےتاں
پھاڑنڑ آلے چیتے تے گھجاں توں بچدے راہوتے اپنڑے ایمان دے بانی تے کامل کرنڑ آلے المسیح کوں تکدے راہو ‘‘

انگوگو کوں ایہ الفاظ بہوں پیارے لگے اوندے منہ توں نکلیا زندگی ہک ناریل آلی کار ھِ جیندے اندر پانڑی  تے باہر چھلکا ھِ جے اساں چھلکے ای کوں چبیندے راہوں تے پانڑی کوں ہتھ  نہ   لاؤں تاں ایہ  بے وقوفی نی تاں بیا کیا
ھِ ؟‘‘