موت دا جال
اگلے ڈینہہ لوک وَل جمع تھئے تاں داؤدی بولنڑ کیتے کھڑا تھیا پہلے اونیں کھنگھ تے گلا صاف کیتا تے وَل آکھیا ۔
سنڑو بھراؤ۔ صرف او لوک جال ءچ پھسدے ہین جیہڑے بھولوں آلی کار کم عقل آلے ہوندے ہین ۔ ایہ سنڑ تے ساریاں نیں سر ہلا تے اتفاق رائے ظاہر کیتی تے انگوگو کن لا تے وڈے زور نال
سنڑڑ لگا ۔
داؤدی قصہ شروع کریندے
اکبر ہک شکاری ہا جیہڑا جنگل ءچو ں جانور پکڑیندا ہا ۔ہک ڈینہہ اوں نویں طریقے دا جال لایا ہک ٹین دےڈبے ءچ ہتھ سٹنڑ دی جاہ بنڑائی ڈبے کوں زیادہ وزنی بنڑاونڑکیتے اوندے ءچ کجھ پتھر سٹ ڈتے تے اوندے اتے چھلیاں ہویاں مونگ پھلیاں سٹ ڈتیاں
ایویں ڈبے کوں تیار کر تے اونیں ہک درخت دے تلے رکھ ڈتہ تے خود دور ونج تے بہہ گیا ۔تھوڑی دیر بعد اتھاں بہوں زیادہ باندر کٹھےتھی گئے کیوں جو مونگ پھلی دی خوشبو باندراں کیتے بہوں پر کشش ہوندی ہے۔
تھوڑی دیر تئیں او بڑ بڑ یندے ریہے وَل ہک باندر جیندا ناں ٹوٹو ہا ڈبے دے نیڑے آیا تے اونکوں ہلا تے اندرو ں ڈیکھنڑ لگا ۔
مونگ پھلی دی خوشبو توں اوندے منہءچ پانڑی آگیا تے او آکھنڑ لگا واہ واہ کیجھی پیاری خوشبوہے۔ دِل آدھے ہنڑیں کھا ونجاں ۔
اونیں عقل درقائی تے سوچیا ڈبےءچ ہتھ سٹ تے مونگ پھلیاں دی مٹھی بھر تے کڈھ گھنو ۔
ایڈے اُڈے ڈیکھ تے ،تے لالچءچ پھس تے ٹوٹو ہولے ہولے آپنڑا ہتھ ڈبے ءچ سٹیا تے مونگ پھلیاں دی مُٹھی بھر گدی ، تے جڈاں اوں ہتھ کڈیا تے او ڈھکنڑ دے سوراخ ءچ پھس گیا کیوں جو بند مُٹھی ۔ ایں سوراخ ء چو ں نہ نکل سگدی ہئی
اونیں بہوں زور لایا پرکجھ نہ بنڑیا ایتھاں تئیں جواوندا ہتھ درد کرنڑ لگیا۔
جڈاں او رڑنڑ لگا تاں اوندے دوستاں اونکوں طرح طرح دے مشورے ڈتے ، تےترکیباں بنڑایئاں پر اونکوں کامیابی حاصل نہ تھئی ۔ ٹو ٹو نیں ہک واری ولا زور لایا ۔ مُٹھی وَل وی نہ نکلی ۔اکبر شکاری وڈی ہوشیاری نال ٹینءچ سوراخ کیتا ہا ۔
توئیگو زرافہ ہک کنڈے دار بوٹی ءچو ں جھانکدا کھڑا ہا اونیں ہک چنگی صلاح ڈسائی تے آکھیا ٹو ٹو مُٹھی چھوڑ تے مونگ پھلی چھوڑ ڈے تاں تیڈا ہتھ باہر نکل آسی ۔
پر ایہ ٹو ٹو کیتے نہ ممکن نہ ہا، کیوں جو کوئی وی باندر مونگ پھلی کوں ہتھ توں ونجنڑ نئیں ڈیندا ایہ باندراں دی فطرت ہے۔
تو ئیگو زرافے عقل مندی نال آکھیا ’’ ڈیکھو مونگ پھلیاں نیں تیکوں پھسا رکھیا ہےاوندا لالچ چھوڑ ڈےتاں وَل توں چھُٹ ویسیں۔ اکبر شکاری درخت دے تلے کھلدا بیٹھا ہا اونیں اپنڑا وڈا تھیلا چاتا تے سوٹا ہتھ ءچ گھن تے بندر آلے پاسے ودھیا ۔ جڈاں
او نیڑے اپڑیا تاں ٹو ٹو باندر بہوں ڈر گیا تے ڈبہ گھلیندا ہویا بھجیا، اوندا ہتھ حالی وی ڈبے ءچ پھسیا ہویا ہا ۔
توئیگا زرافہ ہک واری ولا رڑیا ’’ ڈیکھ ہنڑوی موقع ہےمُٹھی کھول تے مونگ پھلی سٹ ڈےتاں تیڈا ہتھ نکل آسی ۔ تے توں شکاری دے پھندے توں بچ ویسیں۔
پر ٹو ٹو نیں ہک نہ منی ۔ کیوں جو باندر دی عقل ایجھی ہوندی ہےجڈاں او کہیں چیز کوں پکڑ گھندے تاں ول اونکوں چھوڑیندا نئیں ۔ اتنے ءچ اکبر شکاری ان اپڑیا اونیں ٹو ٹو باندر دے سر ءچ ہک سوٹا ماریا جئیں توں او بے ہوش تھی گیا اوندی
مُٹھی ڈھلی تھی تے کھل گئی ۔ وَل اکبر شکاری جلدی نال اونکوں تھیلے ءچ بند کر ڈتہ ۔ تے ایویں ٹو ٹو بندر اپنڑی کم عقلی دی وجہ توں اکبر شکاری دے جال ءچ پھس گیا ۔
کہانڑی ختم کر تے داؤدی رُک گیا تے بہوں دیر تئیں کجھ سوچیندا ریہا
آخر او بولیا ’’ اے کہانڑی کونڑ بجھ سگدے تےایں پھندے دا کیا ناں ہے۔ ؟
کہیں ڈھیلی آواز ءچ آکھیا ’’ ایں جال دا ناں ہےگناہ دا جال ۔
داؤدی نیں جواب ڈتہ تیں ٹھیک آکھے۔بائبل مقدس ءچ لکھیا ہےگناہ اپنڑے غلاماں کوں مزدوری ڈیندے،تے او مزدوری موت ہے جےتساں لالچ ءچ پے تےدنیا دیاں چیزاں ءچ اپنڑے دل کوں لائی رکھیسو تاں تساں ایں باندر آلی کار شیطان دے جال ءچ
پھس ویسو ،جیندا انجام موت ہے۔
بانگی ککڑ بھگے دی ڈراونڑی آواز اوں رات دی خاموشی ءچ گونج اُٹھی ۔داؤدی دے الفاظ سنڑ کے ساریاں تے سناٹا چھا گیا تے انگو گو ڈر دے مارے کمبنڑ لگا ۔
